27 สิงหาคม 2550 21:23 น.
ไหมไทย
หยดน้ำตาหลั่งรินนองใบหน้า
เมือทุกครารู้สึกกับคิดถึง
ความรู้สึกวนเวียนห้วงคำนึง
ความรู้สึกลึกซึ้งถึงเพียงเธอ
ความรู้สึกถึงการมีชีวิต
รู้ถูกผิดคิดครวญอยู่เสมอ
รู้ว่ารักมักไม่กลับมาเจอะเจอ
รู้ต้องเก้อเธอไม่เคยใส่ใจ
พยายามลืมเลือนความรู้สึกรัก
พยายามหักห้ามความรู้สึกหวั่นไหว
พยายามตัดเยื่อมิเหลือใย
พยายามอย่างไรใจใฝ่ชม
ยังรู้สึกมีเธอเคียงชิดใกล้
และรู้สึกเหมือนใจไม่ขื่นขม
ความรุสึกไม่ทุกข์ท้อระทม
ความรู้สึกรื่นรมย์สมกับฝันจริง
23 สิงหาคม 2550 08:39 น.
ไหมไทย
ร้อยสายใยในรักถักเป็นห่วง
คล้องเป็นพวงพ่วงจิตพิสมัย
มาลัยรักถักร้อยด้วยหัวใจ
หวังวาดไว้หมายปองจองคู่เคียง
ทุ่มเทความรู้สึกให้ทั้งหมด
ไม่เคยลดความรักหักเฉเฉียง
ความจริงใจจริงจังหวังร่วมเรียง
ขอแค่เพียงรับรู้คู่ไมตรี
มาลัยร้างขึ้นราพาใจเศร้า
ดอกแห้งเฉาหม่นหมองไม่ผ่องศรี
มาลัยร้างค้างคอยคนใยดี
จึงโศกีช้ำอยู่มิรู้คลาย
19 สิงหาคม 2550 15:06 น.
ไหมไทย
คนเหงาคนหนึ่งกัยค่ำคืนอันเหน็บหนาว
ผ้าม่านดาวพราวแสงอยู่เบื้องหน้า
พระพายพัดแผ่วเบาเคล้ากายา
ร้าวอุราพาใจให้รำพัน
เธอคนนั้นฉันเฝ้ารอ
ติดตามง้อต่อรักสร้างร่วมฝัน
เพียรผูกถ้อยร้อยถักรักนิรันดร์
แต่นานวันพลันพบรักกลับกลาย
ไม่น่าเชื่อแต่ว่าก็น่าคิด
เธอมีสิทธิ์คิดเลือกสมปองหมาย
ปล่อยให้ฉันซ่อนโศกอย่างเดียวดาย
ด้วยฉีกสายสัมพันธิ์สบั้นลง
ฉันจึงขอทำใจใหม่ทั้งหมด
เลิก-ละ-ลด รักให้ใจไม่หลง
ปลดปล่อยวางพรางคลายหมายปลดปลง
ไม่พะวงหลงรักหักอารมณ์
ยอมโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายดวงดับ
ใจยอมรับรักร้าวถึงคราวล่ม
ยอมทอดทิ้งสิ่งรักดับระทม
ดีกว่าจมทุกข์ใจรักไม่จาง
17 สิงหาคม 2550 16:16 น.
ไหมไทย
เอาความทุกข์วางไว้นอกหน้าต่าง
ทิ้งเว้นว่างห่างไปใจผ่อนผัน
กอบเก็บสุขร่วมชายคามารวมกัน
คุณอนันต์สรรสร้างกับชีวี
มองอาทิตย์สาดส่องแสงเจิดจ้า
ท้องนภาอำไพใสสดสี
สายลมพริ้วบรรเลงเพลงดนตรี
เป็นความศรีวิไลของโลกมนุษย์
เก็บความรักสดใสแขวนกระดิ่ง
เสียงกรุ๋งกริ๋งกังวานหวานผ่องผุด
ปล่อยอารมณ์โบยบินไปไม่รั้งทรุด
มิยั้งหยุดฉุดรักมีมลทิน
เก็บความสุขไว้ในชายคาบ้าน
เก็บเป็นความเบิกบานไม่ผกผิน
วาดความสุขผูกติดไว้เป็นอาจิณ
ยามยลยินยินดีมิโรยรา