4 ธันวาคม 2550 21:14 น.
ไหมไทย
ท่ามกลางมวลแมกไม้เวลาเช้า
ม่านหมอกเคล้าครอบคลุมถึงยามสาย
ลมหนาวโบกโยกกิ่งไหวถึงยอดปลาย
มองคลับคล้ายร่ายรำน่ารื่นรมย์
นั่งฟังเสียงสายน้ำดังซู่ซ่า
ไหลพัดพากระทบหินกระแทกถม
ปลาตัวน้อยลอยเวียนว่ายให้ชื่นชม
เร้าอารมณ์รื่นเริงร่าพาสุขใจ
ฟ้าสีฟ้าเจิดจ้าเวลาบ่าย
ลมหนาวคลายกลับอุ่นขึ้นมาใหม่
นกตัวน้อยบินวนแดนดงไพร
แสนซึ้งในสายตาน่ายินดี
แสงสีเทาทึบทึบครอบคลุมทั่ว
ความมืดมัวคลี่ม่านดำทุกที่
ความเงียบเหงาเข้าเยือนยามราตรี
แสงหิ่งห้อยลิบหรี่บินไปมา
นอนชมดาวพราวแพรวจากฟ้าโน้น
อยากตะโกนกู่ก้องห้วงเวหา
ฝากคิดถึงถึงคนอยู่ไกลตา
ทุกเวลาอยากแนบชิดจิตผูกพัน