8 ธันวาคม 2551 22:16 น.
ไหมไทย
หนอนน้อยคอยกินแต่ใบหมอน
จากตัวอ่อนเติมโตเป็นหนอนใหญ่
ไม่ช้านานตัวหนอนพ่นเส้นใย
กลายเป็นเส้นใยไหมให้ผู้คน
เส้นใยไหมกลายเป็นสิ่งประดิษฐ์
ไทยได้คิดผลิตสำเร็จผล
เป็นเสื้อผ้ากระเป๋ามีให้ยล
ประโยชน์ล้นคุณค่าสิ่งที่ดี
มาช่วยกันอนุรักษ์สินค้าไทย
ดำรงไว้เอกลักษณ์ชูศักดิ์ศรี
เป็นคนไทยใช้ของไทยที่เรามี
ทำหน้าที่คนไทยให้สมบูรณ์
13 พฤศจิกายน 2551 16:54 น.
ไหมไทย
เหลืองอร่ามงามดั่งสีทองทา
พรมพื้นหญ้าริ้วยาวทั่วเนินเขา
สะท้อนแสงแวววับจับตาเรา
ตรงนี้เล่าเขาเรียกทุ่งบัวตอง
ดอกบัวตองมองเห็นช่วงเดือนหนาว
สีเหลืองราวทองทาเนินทั้งผอง
บานชูช่อล้อคนหลงอยู่เนื่องนอง
แหล่งอยู่ดอยแม่ฮ่องสอนเมืองหมอกงาม
ทะเลหมอกดอกไม้หยดน้ำค้าง
ธรรมชาติช่วยสร้างสิ่งทั้งสาม
งามเลิศล้ำโดดเด่นเลื่องลือนาม
นับเป็นความสัมพันธ์ฉันท์พึ่งพา
เที่ยวที่ไหนไม่สุขอบอุ่นเท่า
เมืองไทยเราธรรมชาติเด่นควรรักษา
มาช่วยกันอนุรักษ์พัฒนา
เพิ่มคุณค่าเมืองไทยให้น่ายล
3 พฤศจิกายน 2551 22:49 น.
ไหมไทย
คนหนึ่งคนรอใจที่ปลายฟ้า
คนหนึ่งคนจะมาค้นหาหรือไม่
จะปรารถนาเสาะค้นดั้นด้นไป
คนที่ใช่ต้องมาพบจุดของเรา
ขอคนไกลปลายฟ้าอย่าลืมหลง
ปลายฟ้าคงมีรักคอยด้วยใจเหงา
ขอคนไกลถนอมกล่อมรักเรา
รักอย่าเฉาอย่าร้างห่างใจกัน
จะคอยรดรักเราเฝ้าถนอม
จะอดออมกล่อมใจให้สุขสันต์
จะดูแลใจเราเฝ้าผูกพัน
ไม่มีวันแปรเปลี่ยนเหมือนกาลเวลา
เก็บ รั กเราเอาไว้แนบใจนี้
สองฤดีผูกพันมั่นห่วงหา
แม้นจะไกลใจถวิลจึงจินตนา
ส่งข้ามขอบฟ้ามาดูแล
เสียงน้ำตกซ่าซู่อยู่ไม่ขาด น้ำไหลลาดจากสูงลงพื้นต่ำ กระทบหินกระเด็นพุ่งยาวเป็นลำ กระเซ็นฉ่ำลำน้ำบนชั้นภู ภาพน้ำตกไหลรินตามหินผา ร่วงลงมาสู่พื้นเสียงซ่าซู่ กระเซ็นสายลายงามยามมองดู ทุกคนรู้ดูน้ำตกว่างดงาม ทำไมถึงมองเห็นน้ำตกสวย โปรดตอบด้วยขอกล่าวเป็นคำถาม เมื่อน้ำตกมีชื่อลือเลื่องนาม สื่อหมายความอย่างไรใครตอบที น้ำตกสวยด้วยน้ำไม่กักขัง ไม่ฉุดรั้งน้ำไว้ให้คงที่ ปล่อยรินไหลออกไปในวารี ซึ่งไม่มีกักเก็บนองท่วมตน เปรียบดั่งคนรู้จักปลดปล่อยวาง ทุกสิ่งอย่างผ่านไปในเหตผล ไม่เก็บกักอัตตาทุกผุ้คน จะได้ยลตนเองสวยโสภา
เจ้าก้มหน้าลงดินกินใบหญ้า หลังสู้ฟ้าพาตัวไปทั่วถิ่น จะร้อนหนาวเช้าบ่ายหน้ามุดดิน เจ้ารอนแรมหากินอย่างอดทน
เจ้าเกิดมาตัวจ้อยต้อยต่ำศักดิ์ คนไม่รักเมตตาพาใจหม่น ถูกทำร้ายราวีทุบตีตน ทุกผู้คนรังเกียจเดียดฉันท์จริง
จึงพากเพียรมานะพึ่งพาตน ก้าวให้พ้นขวากหนามข้ามทุกสิ่ง ไม่คาด หวัง ผู้ใดให้พักพิง แม้ก้าวพลาดล้มกลิ้ง ไม่เป็นไร
จะล้มอีกกี่ครั้งไม่ย่อท้อ ไม่รั้งรอลุกขึ้นเพื่อก้าวใหม่ หนทางของชีวิตอีกยาวไกล ขอเพียงใจเต็มเปี่ยมเคียงพลัง
แล้วก้อ..อีกนิด.. ในที่สุดก้อสามารถก้าวข้ามได้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไหมไทย
หน้าส่วนตัว
1237
