นั่งกอดเข่าเจ่าจุกคลุกในห้อง สายตามองจ้องภาพติดข้างฝา เป็นภาพถ่ายชายหนุ่มคุ้นสายตา ยืนเต๊ะท่าตายิ้มตรึงกมล ย้อนคืนหลังครั้งหนึ่งเคยชิดใกล้ แอบอุ่นไอใจบานดอกหน้าฝน ทุกสิ่งพบสบสุขสวรรค์ดล กาลเวลาผ่านพ้นพบผันแปร เธอบอกลาเลิกร้างหนทางรัก คนอกหักคือฉันนั้นเกิดแผล เป็นรอยช้ำฝั่นแน่นติดดวงแด รอเพียงแต่เวลาพาเคยชิน เคยบอกใจให้ลืมทุกสิ่งสรรพ ค่อยค่อยปรับกลับใจให้ลืมสิ้น อาจมีบ้างบางครั้งน้ำตาริน คงไม่ปล่อยอาจิณฉันสัญญา