12 พฤศจิกายน 2554 10:07 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
เมื่อนทีไหลล่องท่วมนองกรุง
น้ำหลากทุ่งมุ่งทะเลไม่เหหัน
ทะลักล้นถนนนองเป็นคลองพลัน
ช่างเหมือนฝันอัศจรรย์มหันต์ชล
... มหันต์ชลกังวลใจเมื่อไรลด
แม้ไม่งดวันหยุดสุดสับสน
เฝ้านั่งรอความหวังอย่างหมองหม่น
นองถนนทะเลสาบภาพติดตา
สายไหมคลองถนนคนดอนเมือง
ชอบคุยเขื่องเครื่องบินถิ่นเวหา
ไห้อกตรมจมน้ำช้ำอุรา
ถ้วนทั่วหน้าเฉลี่ยทุกข์ปลอบปลุกใจ
จำได้ไหมสิ่งใดได้บอกเหตุ
เกิดอาเพศกรุงเทพหนาวกว่าคราวไหน
บ้านปิดแอร์ห่มผ้านวมชุดสวมใส่
เสื้อหนาวใหม่คุ้มค่าราคาแพง
จึ่งเปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาสเยี่ยมญาติมิตร
เพื่อนสนิทหญิงชายหลากหลายแหล่ง
มิตรภาพแรมรอนก่อนน้ำแห้ง
เสาะแสวงเที่ยวไปกำไรชีวา
... ได้ขับรถบทจรตะลอนเทียว
แลลดเลี้ยวชายทะเลสิเหน่หา
เยี่ยมยลชล ระยอง แวะหนองคล้า
พักเคหาเพื่อนของเขยชื่อเต้ยเขียว
เจ้าของบ้านคุ้มพญาแม่อารีย์
ท่านใจดีมากมายหายห่อเหี่ยว
เหมือนแม่ลูกผูกสมัครรักกลมเกลียว
ซึ้งใจเชียวจะเยี่ยมหาคราต่อไป