4 กรกฎาคม 2552 17:52 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
แม่จะอยู่กับเจ้าอีกเท่าไร
พลั้งเผลอไปโปรดอภัยในความผิด
ถึงพูดมากปากไวเกินไปนิด
อย่าได้คิดโกรธขึ้งไม่พึ่งพา
ฟ้าดินเป็นพยานลูกหลานแม่
ที่มีแต่ความรักอันหนักหนา
ทั้งคอยอุ้มโอบเจ้าเมื่อเยาวภา
อยู่ในครรภ์แม่มาครบเก้าเดือน
พออุแว้แม่ฟูมฟักรักถนอม
เฝ้าเห่กล่อมห่วงใยใครจะเหมือน
กอดลูกรักควักเต้าให้เจ้าดื่มไม่ลืมเลือน
ไม่แชเชือนเตือนให้นิสัยดี
แม้เหน็ดเหนื่อยเพียงใดดวงใจแม่
ไม่ท้อแท้แพ้พ่ายใจหน่ายหนี
ต้องลำบากยากเข็ญนานเป็นปี
เพื่อเจ้ามีอนาคตหมดจดพลัน
พอเติบใหญ่ต่อมาเจ้ากล้าแข็ง
ปัญญาแกร่งปีกกล้าท้ามิ่งขวัญ
แม่หวังฝากผีไข้เจ้าได้อย่างไรกัน
วอนเจ้าหันมาดูแลแม่บ้าง.....เอย