26 มกราคม 2552 20:24 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ลานดอกหญ้าหน้าแล้งอ่อนแรงเรี่ยว
ต้นแห้งเหี่ยวชอกช้ำเท้าย่ำผ่าน
สู้ร้อนหนาวพราวฝนหล่นแผ้วพาน
ยอดทนทานหยัดยืนฝืนก้านใบ
แม้ดอกสวยรวยรูปจูบไม่หอม
หายินยอมเหยียบย่ำหมองช้ำไม่
ทั้งร้าวรวด กรวดหินทับยับเกินใจ
ยังต้านภัยทั้งผองประคองตน
ไม่มีใครพะนอเจ้าเฝ้าถนอม
เด็ดดมดอมหอมประทินไร้สิ้นผล
หญ้าริมทางร้างน้ำรดสู้อดทน
รอเพียงฝนหยาดยอดสาดต้องใบ
จงเป็นเช่นดอกหญ้าคราหน้าแล้ง
แตกระแหงต้องแสงส่องไม่ผ่องใส
ยืนหยัดสู้ชูช่อล้อลมไกว
โปรยฝนใสหยดชื่นฟื้นทันที
22 มกราคม 2552 19:31 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
กุหลาบแดงแห่งใจใส่กระเช้า
พะนอเฝ้าฟูมฟักรักเหมือนฝัน
ผลิดอกแย้มแต้มสร้อยถ้อยรำพัน
ส่งถึงกันวาเลนไทน์ใกล้มาเยือน
ร้อยจำนรรจ์ฝันถึงคะนึงหา
พันทิวาอาลัยเปรียบใดเหมือน
ฟ้ารักดาวพราวพร่างยังลางเลือน
ดุจดวงเดือนรักตะวันฉันรักเธอ
กุหลาบแดงแห่งรักปักใจว่า
ปรารถนาเคียงคู่เธออยู่เสมอ
ไม่หวั่นไหวแม้สายลมพรมละเมอ
ผวาเพ้อพะวงฝันเพียงขวัญฤทัย
กุหลาบแดงแสลงใจอาลัยเศร้า
กลีบใบเฉาร่วงโรยระโหยไห้
สื่อรักเราเคยเย้ายวนรัญจวนใจ
สิ้นเยื่อใยเมื่อใจเธอเผลอสั่นคลอน
กุหลาบแดงแผลงฤทธิ์พิศวาส
หนามคมบาดแผลใจยากไถ่ถอน
สิ้นสุดรักสองเราเฝ้าเว้าวอน
ใจร้าวรอนถอนพิษรักยากจักลืม
18 มกราคม 2552 08:30 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
อุ่นอวลไอละไมหมอกระลอกพริ้ว
ลอยล่องลิ่วปลิวว่อนอ้อนลมหนาว
ฝนโปรยปรายสายม่านแก้ววับแวววาว
น้ำค้างพราวพร่างผ่องละอองนวล
คลื่นลมหนาวกราวอู้ลู่ทิวไม้
กิ่งก้านใบไหวสั่นโบกผันผวน
ทุ่งดอกท้อรอรักแท้ยังแปรปรวน
ลมหนาวครวญชวนฝันหวาดหวั่นใจ
ทะเลหมอกหยอกเย้าเหงาจับจิต
ไร้คู่คิดเพียงเพ้อเธออยู่ไหน
อยากกุมมือซบอกอุ่นกรุ่นละไม
หนทางไกลได้เพียงรอดอกท้อบาน......
5 มกราคม 2552 20:52 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
โศกสลดหดหู่เมื่อรู้ข่าว
เพื่อนหนุ่มสาวเข้าคลับผับหรรษา
เพื่อส่งท้ายปีเก่าเศร้าอุรา
ต้องอำลาชีวามาวอดวาย
อุทาหรณ์สอนใจให้เรียนรู้
แม้ผับหรูดูไฮโซโก้เหลือหลาย
หมั่นสังเกตุสิ่งบอกเหตุให้มากมาย
ก่อนการณ์ร้ายหมายคร่าพล่าชีวัน
แห่งหนใดคนจอแจแสนแออัด
หาทางลัดลอดเร้นอย่าเห็นขัน
ตั้งสติเมื่อมีภัยหัวใจสำคัญ
จงยึดมั่นไม่ประมาทอาจคลาดแคล้ว
ปีฉลูหนูลาก่อนนอนสะอื้น
ไม่ครึกครื้นชื่นใจปีใหม่แจ๋ว
หวังต้อนรับขับสู้หรูพราวแพรว
กลับออกแนวโศกเศร้าเผาจริงจริง
ซานติก้าผับรับปีใหม่ทำใจเศร้า
ไฟผลาญเผาเลวร้ายคล้ายผีสิง
สุดอาลัยให้ห่วงขอท้วงติง
อย่าประวิงรัฐตรวจสอบประกอบการ
ซานติก้ายังไม่ซาระอาโศก
ต้องวิโยคซ้ำเล่าเพลิงเผาผลาญ
เมื่อเสือป่าพลาซ่าตั้งมานาน
ถูกไฟรานลุกเผาเศร้าระทม
ขอแสดงความเสียใจอาลัยร่วม
น้ำตาท่วมอกแม่พ่อพ้อขื่นขม
ด่วนจากไปยังไม่ ได้ชื่นชม
ต้องจ่อมจมความเศร้าอีกยาวนาน
4 มกราคม 2552 10:08 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
อำนวยพรบทกลอนแก้วให้แคล้วคลาด
ภัยพินาศผ่านพ้นคลายหม่นหมอง
มลายทุกข์ สุข สมหวังดั่งใจปอง
มีเงินทองกองนับทรัพย์อนันต์
ไร้โรคาพยาธิชีวีชื่น
ไร้สะอื้นขื่นขมระทมฝัน
คนไทยรักสามัคคีไม่ตีกัน
ร่วมสร้างสรรค์ประชาธิปไตยแบบไทยเรา
แม้อาเพศเศรษฐกิจแย่แก้ไม่ยาก
คุมความอยากขนาบจ่ายใช้ไม่เขลา
ประหยัดไว้รายได้น้อยค่อยบรรเทา
จงยึดเอาพอเพียงเลี้ยงชีวา
แม้ใครเหงาร้าวฤดีให้มีรัก
พอสบพักตร์ติดตรึงคนึงหา
ได้สมรสสมรักปักอุรา
ตราบดินฟ้ามั่นหมายมิคลายคลอน
สุดท้ายขอร่ายกลอนอักษรศรี
มิตรไมตรีไม่รู้หน่ายมิถ่ายถอน
แม้หายหน้าบางเวลายังอาวรณ์
รักบ้านกลอนแท้เทียวใจเดียวเอย