30 พฤศจิกายน 2551 12:58 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
น้ำตารินแผ่นดินร้าวกันคราวนี้
บนวิถีคิดต่างมิย่างถอย
ประชาธิปไตยไทยทวงร่วงหลุดลอย
ใจละห้อยเหี่ยวเฉาเหงาระทม
นั่งปลอบใจตัวเองเพลงใบไม้
ปลิวไสวคลายหนาวราวขื่นขม
เสรีภาพ ภาพลักษณ์ไทยไร้เกลียวกลม
คงจ่อมจมพรมน้ำตาอีกช้านาน
น้ำตาไหลเป็นทางรดร้างหยด
ต้องสะกดอดใจไม่ไขขาน
ไม่เลือกข้างทางใครใจทรมาน
วอนภัยพาลผ่านพ้นทุกคนคอย
16 พฤศจิกายน 2551 06:47 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ยูโทเปีย ยูโทปาย คล้ายดั่งว่า
เป็นพาราอันสงบยามพบเห็น
ทิวเขาสวยลำธารใสสายหมอกเย็น
ไม่ว่างเว้นผู้คนมายลเยือน
ดอกบัวตองทุ่งสีทองน่ามองนัก
พลอยพยักทักทายหมายคอยเพื่อน
มาท่องเที่ยวเมืองปายไม่แชเชือน
มิลืมเลือนทุ่งสีทองบัวตองงาม
เมืองสามหมอกไม่กลับกลอกยอกย้อนจิต
เมืองหมู่มิตรภาพมากล้นหลาม
เมืองน้ำใจไมตรีเฟื่องเลื่องลือนาม
เมืองอร่ามงามระยับจับใจเจียว
แม้นเส้นทางคดเคี้ยวเลี้ยวพันโค้ง
ก็คดโก่งเพียงถนนคนไม่เกี่ยว
ชมพฤกษ์ไพรในดงดอยไม่ดายเดียว
ไม่ห่อเหี่ยวได้ไปเที่ยวเกี่ยวก้อยกัน
มวลดอกท้อล้อลมชมกล้วยไม้
ดอกเหมยใฝ่ใหลหลงดงพฤกษ์ฝัน
ต่างชูช่อล้อลมเล่นไม่เว้นวัน
เครือเถาวัลย์พันดอกบ๊วยย้วยสวยดี
อากาศดีบริสุทธิ์ประดุจแก้ว
อย่าได้แผ้วพาลพิษร้ายคลายหมองศรี
อนุรักษ์ธรรมชาติไว้ให้ดี
เป็นเมืองที่อยู่ในฝันนิรันดร
...................................................................
เคยเขียนไว้ในเว็บ
http://gotoknow.org/blog/mhsresearch/165546?page=2
ของ คุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
15 พฤศจิกายน 2551 12:43 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
เดือนรูปเคียวเกี่ยวดาวพราวฟ้ากว้าง
คืนอ้างว้างน้ำค้างหยดรดไอหนาว
ไร้อ้อมอุ่นหนุนหมอนนอนนับดาว
ร้อยเรื่องราวดาวฟ้าบอกลาจันทร์
อยากเก็บดาวรายรอบครอบด้วยมุ้ง
ไม่(ต้องนั่ง)ตบยุงชมเดือนเกลื่อนฟ้าฝัน
คืนนี้หนาว(จน)ดาวกระพริบกระซิบรักกัน
วูบไหวหวั่นใจเศร้าจำเฝ้าคอย
อากาศเย็นเพ็ญราตรีนี้เวิ้งว้าง
ยังเคว้งคว้างว่างเปล่าสุดเหงาหงอย
เฝ้ามองเดือนเพื่อนใจใยเลื่อนลอย
สุดมือสอยเอื้อมคว้าฟ้าสีคราม
8 พฤศจิกายน 2551 11:02 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ฟ้าสีครามยามราตรีนี้มืดมิด
จันทร์จุมพิตเดือนดาวดุจราวฝัน
ปรอยฝนหนาวเหงาใจเราไกลกัน
เมฆหมอกควันมิอาจกั้นฉันรักเธอ
ฟ้าเวิ้งว้างคงไม่กว้างไปกว่านี้
หนทางที่กางกั้นฟันฝ่าเสมอ
จับหัวใจใส่ปีกหลบ หลีกพบเจอ
ไปปรนเปรอ คนรักเธอ หมดหัวใจ
7 พฤศจิกายน 2551 12:52 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ลมเหมันต์หันมาอีกคราครั้ง
สายฝนหลั่งสั่งลาอีกคราหน
ฤดูกาลผ่านเปลี่ยนหมุนเวียนวน
ตรอมใจทนช้ำเศร้าจำเฝ้าคอย
ไผ่ใบเรียวเขียวบางปลิวคว้างร่วง
ขอทักท้วงทวงสิทธิ์หมดคิดสอย
ไขว่คว้าดาวพราวพร่างร้างหลุดลอย
ให้ใจน้อยคอยหายชม้ายแล
ไผ่ใบเรียวเขียวขมยังตรมสู้
พริ้วปลิวลู่สู้ต้านทานกระแส
พายุโหมโถมทับปรวนปรับแปร
ไม่ยอมแพ้แต่หลบเลียเคลียแผลใจ
ไผ่ใบเรียวเขียวแกมแย้มยิ้มยั่ว
เมินคนชั่วกลั้วเกลือกเสือกผลักไส
แม้ร่วงกองหมองหม่นมิจนใจ
สู้ขาดใจมาดมั่นวันของเรา