24 ตุลาคม 2551 15:47 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ทางสายเปลี่ยวเดียวดายสุดปลายฝัน
ม่านฟ้ากั้นขวากขวางทางรักหมอง
เอนเอียงใกล้ใจแนบหมายแอบปอง
รักเราสองเฝ้าฝันเกินหันใจ
สุดปลายฝันฉันคอยเธอละเมอหา
แม้ไกลตาฟ้ากั้นไม่หวั่นไหว
สู้ถากถางทุกข์ทนหนทางไกล
ฝากดวงใจห่วงหาทุกนาที
แม้พรมแดนสุดแขนอ้อมล้อมเชยชิด
ฟ้าลิขิตหลีกเร้นเส้นวิถี
กำแพงแบ่งแยกศีลธรรมนำชีวี
วอนคนดีที่รัก(โปรด)หักห้ามใจ
เงาใจหมองสองเราผ่าวลมรัก
ยอมอกหักน้ำตาแต้มหยดแก้มใส
เราพบกันมั่นหมายเมื่อสายไป
ทนดับไฟไหวหวามลุกลามลวง
เหลือเพียงฝันควันอุ่นกรุ่นคิดถึง
ยังซาบซึ้งตรึงฝันอันแสนหวง
แม้กายห่างใจแอบแนบกลางทรวง
ขอพบห้วงในฝันฉันยังคอย
11 ตุลาคม 2551 07:24 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ยินข่าวร้ายใจหายสลายมั่ว
เห็นแก่ตัวไม่กลัวบาปใจหยาบหยัน
น้องอังคนาหน้าตาดีต้องพลีชีวัน
สุดจะกลั้นรันทดสลดใจ
สะเทือนจิตบิดเบือนคลาดเคลื่อนเอ่ย
ออกมาเผยธาตุแท้เชือนแฉไฉ
นี่หรือคือวาจาอาชาไนย
เสกสรรใส่ไร้สัตย์ตระบัดตะแบง
นรกตนใดสิงใจไร้มนุษย์
โหดเหี้ยมสุด ใจดำ เหิมกำแหง
ไม่คำนึงคุณธรรมไม่สำแดง
ยังใจแข็งใส่ไคล้คล้ายทรชน
ประชาธิปไตยคนไทยมีสิทธิไม่ผิดถูก
เราควรปลูกฝังใหม่ไม่สับสน
แม้นคิดต่างพินิจฟังยั้งกมล
มีเหตุผลไม่แบ่งแยกแตกสามัคคี
5 ตุลาคม 2551 07:57 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
กุหลาบใจในกระถางไม่จางจืด
แม้ค่ำมืดน้ำรดไม่งดปุ๋ย
ไหลรินดินพรวนจนร่วนซุย
กลีบกรายกรุยร่วงเฉาเฝ้าดูแล
ทุ่มเทคะเนรักลงปักลึก
แนบผนึกจารึกไว้ไร้กระแส
ฝังแน่นแม้นสั่นคลอนหวั่นอ่อนแอ
ตระหนักแท้แปรผันมั่นสัญญา
กุหลาบใจในกระถางไม่จางสี
วันเดือนปีเคลื่อนครบเลือนหลบหา
กำซาบซึ้งคะนึงจิต อนิจจา
กาลเวลาผ่านไหลใบเฉาโรย
กุหลาบร่วงทรวงหวามถูกหนามยอก
ยังหลอนหลอกหยอกเฝ้าเคล้าระโหย
ฝนหม่นทวนหวนสายยังปรายโปรย
ลมโบกโบยโชยพัดสะบัดใบ
กุหลาบโรยร่วงหล่นลงลานหญ้า
นองน้ำตาจำลาจรสะท้อนไหว
แม้หนามคมหวังดมดอมกลิ่นหอมไกล
สุดมือไขว่เอื้อมคว้าอุราตรม
กุหลาบใจใบบางกระถางร้าว
พริ้วลมผ่าวหนาวเหน็บเจ็บขื่นขม
เฝ้าถนอมรอนกิ่งก้านจนซานซม
เกี่ยวหนามคมหวามวาบกุหลาบใจ