1 มกราคม 2553 09:16 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
...ฝากหัวใจมอบให้เธอละเมอรัก
พร้อมให้หักต้นดอกหลอกใหลหลง
เบี้ยรักมีทวีทบจบไม่ลง
แต่บรรจงฝากไว้กลางใจเธอ
...ฝากหัวใจมอบให้เธอละเมอฝัน
แล้วแบ่งปันผลดอกซอกใจเผลอ
มอบดอกเบี้ยเคลียร์ใจร้าวคราวละเมอ
ออมรักเพ้อเผื่อเรียกเพรียกจากใจ...
7 พฤศจิกายน 2552 15:55 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
แนวทิวเขาเงาเงื้อมล้ำเหลื่อมซ้อน
ดูยอกย้อนวกวนจนหวั่นไหว
กว่าก้าวข้ามผ่านพ้นผจญภัย
ช่างกว้างไกลขวางคั่นให้หวั่นเกรง
ต้องฝ่าพงดงเขี้ยวหลบเลี้ยวรอด
แขวะค่อนขอดปอดกระเส่าเขาเขนง
ผาชันลาดพลาดพลั้งใจวังเวง
เสียงบรรเลงเพลงสู้กู่ก้องไกล
ผ่านเหวหุบหลุบหลืบแทบคืบคลาน
ยังเสียวซ่านสะท้านนิ่งไม่ติงไหว
ระวังก้าวทุกก้าวร้าวราญใจ
หมายหลักชัยยอดเขายังเฝ้าปอง
พยายาม พยายามให้ข้ามพ้น
ต้องอดทนข่มจิตหากคิดหมอง
แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้ำตานอง
จงประคองเส้นทางทุกย่างเดิน
ถึงยอดเขาเงารักหลักชีวิต
ได้พิชิตจุดหมายหายขลาดเขิน
จึงหอมกรุ่นกลิ่นผกานับนานเนิ่น
บนยอดเนินเพลินภูสู่ฝั่งฝัน
1 พฤศจิกายน 2552 11:41 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ดวงดาวดับลับลาจากฟ้าฟาก
คนรักพรากพลัดพรายหายห่างเหิน
น้ำผึ้งหวานพาลไหม้ใจช้ำเกิน
ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ อย่าเพลินชม
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เวลาพบ
จงทวนทบหักห้ามยามขื่นขม
โน้มนำใจใกล้ศาสนาคราระทม
ไม่ติดหล่มกิเลสมารรุกรานใจ
รู้เท่าทันตัณหาพาใจต่ำ
เข้าเหยียบย่ำเปรียบเป็นเช่นน้ำไหล
มักล่องลิ่วไหลลงสู่ดงภัย
เป็นความนัยจิตตกจงปลดปลง
หมั่นสวดมนต์บ่นพร่ำทำสมาธิ
ละทิฐิสำนึกฝึกใหลหลง
มีศีลธรรมนำพาปัญญายง
แจ้งจำนงใฝ่ใจไตรสิกขา
จัดระเบียบใจให้แน่วดังแก้วใส
ขัดคราบไคลเกาะแน่นราวแผ่นผา
มโนธรรมนำใจใฝ่ศรัทธา
สุขยิ่งกว่าสิ่งใดใช่โลกีย์
26 กันยายน 2552 15:47 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ขอเพียงหลบซบใจที่ไหวอ่อน
น้ำตาย้อนรินไหลใจสิ้นหวัง
เอื้อมคว้าดาวพราวฟ้าพะว้าพะวัง
แต่ก็ยังหวังรอต่อเวลา
เพียงหนึ่งดาวพราวพันฉันคว้าไขว่
ลมหายใจเข้าออกบอกแต่ว่า
เมื่อไรหนอรอดาวเหงาอุรา
ดาวไร้ฟ้าปลาไร้น้ำช้ำเหลือทน
ใจร้าวเพราะดาวร่วงจึงทวงถาม
ฟ้าสีครามตามปรับจนสับสน
คนทำงานไร้เงาดาวเศร้ากระมล
คนคว้าดาวกลับเป็นคนไม่มาทำ
4 กรกฎาคม 2552 17:52 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
แม่จะอยู่กับเจ้าอีกเท่าไร
พลั้งเผลอไปโปรดอภัยในความผิด
ถึงพูดมากปากไวเกินไปนิด
อย่าได้คิดโกรธขึ้งไม่พึ่งพา
ฟ้าดินเป็นพยานลูกหลานแม่
ที่มีแต่ความรักอันหนักหนา
ทั้งคอยอุ้มโอบเจ้าเมื่อเยาวภา
อยู่ในครรภ์แม่มาครบเก้าเดือน
พออุแว้แม่ฟูมฟักรักถนอม
เฝ้าเห่กล่อมห่วงใยใครจะเหมือน
กอดลูกรักควักเต้าให้เจ้าดื่มไม่ลืมเลือน
ไม่แชเชือนเตือนให้นิสัยดี
แม้เหน็ดเหนื่อยเพียงใดดวงใจแม่
ไม่ท้อแท้แพ้พ่ายใจหน่ายหนี
ต้องลำบากยากเข็ญนานเป็นปี
เพื่อเจ้ามีอนาคตหมดจดพลัน
พอเติบใหญ่ต่อมาเจ้ากล้าแข็ง
ปัญญาแกร่งปีกกล้าท้ามิ่งขวัญ
แม่หวังฝากผีไข้เจ้าได้อย่างไรกัน
วอนเจ้าหันมาดูแลแม่บ้าง.....เอย
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไหมแก้วสีฟ้าคราม
1716
