19 พฤศจิกายน 2552 20:40 น.
ไหมจันทร์
เวลาผัน วันเปลี่ยน เวียนบรรจบ
ต้องประสบ พบพาน กาลทั้งหลาย
เกิดเรื่องราว ร้ายดี มีมากมาย
เลี้ยงร่างกาย และใจ ให้เติบโต
เวลาเปลี่ยน ย่อมแปร แผลงนิสัย
กลับจิตใจ ให้อ่อนหลง หรือยโส
ย่อมมีเหตุ ให้วน กลวาโย
แสนพิโธ่ ! คิดอะไร ในจิตใจ
เหมือนดั่งรัก ภักดิ์มั่น วันวัยรุ่น
แรกกลิ่นกรุ่น ชุ่มฉ่ำ พร่ำสดใส
แต่เมื่อผ่าน กาลเวียน ก็เปลี่ยนไป
พร้อมกับใจ ที่เสมอ กับเปลี่ยนคน !!!!!!
18 พฤศจิกายน 2552 22:12 น.
ไหมจันทร์
ร้อยมาลัย ใจรัก ภักดิ์อักษร
ร่างคำกลอน อ้อนไป ได้สุขสันต์
เอ่ยคำหวาน หว่านทั่ว ไม่มั่ววัน
ด้วยใจรัก รำพัน สร้างสรรค์ไป
ดั่งดอกไม้ พรายพริ้ม ยิ้มส่งทัก
เป็นคำรัก ปักทรวง ให้ดวงไหว
ผลิบานแย้ม แต้มเติม เสริมรวงใจ
เป็นยวงใย ใบลู่ รู้แรงลม
ครั้งแรกพบ สบตา พาประสาน
ราวบุปผา เบ่งบาน ลานสุขสม
ทำทักทาย รายเรียง เพียงปะพรม
ก็ชื่นชม คมคาย หลายวาจา
พอนานเข้า เย้าชิด พิศวิสัย
ช่างงามแท้ จิตใจ ในอุษา
ประกายเจิด เทิดทรวง ดวงดารา
ยิ่งสูงค่า พรรณนา ราคาตน
ฤ คำใด ได้กล่าว เข้าสู่หา
ก็ลับตา พร่าไป ในไพรสณฑ์
ยังไม่ทัน พลั้นเอ่ย เปรยคำชล
ฟ้าก็ดล คนรัก ชักไกลทรวง
ตะโกนก้อง ซร้องสื่อ ชื่อเวหาว
ร้อยเรียงดาว พราวรัก จักษ์ส่งสรวง
ว่าเธอคือ หนึ่งเดียว แห่งเรียวรวง
ที่ฉันนั้น ทั้งรัก,ห่วง หมดห้วงใจ