ใกล้ล่วงเลย พ้นผ่าน ปีสี่เก้า แต่ใยเรา ยังเศร้า มิห่างหาย เหลียวข้างตัว ไร้คน ยืนข้างกาย แลดูซ้าย ย้ายมองขวา .. โอ้ ! เหงาจัง พรสิ่งใด หากมี ขอเถิดหนา โปรดนำพา ตัวข้า จากกักขัง กับความเหงา เปล่าเปลี่ยว ที่ประดัง โปรดหยุดยั้ง อย่ากักขัง .. อีกต่อไป ขอแค่ใคร สักคน เข้าใจข้า รูปร่างฤา หน้าตา สำคัญไม่ ขอแค่มี น้ำคำ ตรงกับใจ หรือแค่นี้ มากไป .. ทำยากเกิน