6 กุมภาพันธ์ 2548 20:19 น.
ไวยากรณ์
มีค่าบ้างไหมในหัวใจเธอ
ร้อยฝัน
แม้รู้จักมานานก็เท่านั้น
เธอเคยหันมองมาเห็นค่าไหม
คิดถึงฉันแค่ยามเธอไม่มีใคร
นึกน้อยใจแม้คบนานก็ผ่านเลย
มิใช่ทวงสัญญาหรือร้องขอ
แต่ที่รอ แค่อยากให้ไม่เมินเฉย
แค่อยากเป็นคนเดิมเหมือนที่เคย
แม้ไม่เอ่ยคำใด ๆ รู้ใจกัน
ณ วันนี้ที่ใจหมองต้องร้องไห้
ไม่มีใคร พูดจา มาปลอบขวัญ
เธอมองผ่านฉันไปไม่สำคัญ
ฉันนิ่งงันสงสัยหัวใจเธอ
คงไม่มีความหมายใดในใจแล้ว
ใจมันแป้ว ผิดหวัง ใจยังเผลอ
ยังคิดถึง ยังฝัน ยังละเมอ
ยังคงเพ้อ ยังหวัง ยังตั้งใจ
แม้จะเป็นอย่างไรใจดวงนี้
ยังยินดี ยังพร้อม จะมอบให้
แม้รู้ว่า ในฝัน เธอมีใคร
ที่ไม่ใช่ คนอย่างฉัน นั้นแน่นอน
ย้ำกับฉันสักทีจะดีกว่า
ปล่อยค้างคา มัวแต่ให้ไฟสุมขอน
เธอทำร้ายใจฉัน เธอบั่นทอน
ดีกว่านอนระทม จมน้ำตา
ฉันจะหยุดฝันใฝ่ ในสิ่งหวัง
ฉันจะตั้งตัวใหม่ ไม่ใฝ่หา
ฉันจะรับความผิดหวังทั้งน้ำตา
ในวันหน้า เตรียมใจ ไว้รับมัน
เธอมีค่าเสมอในหัวใจ
ไวยากรณ์
แม้รู้จักมานานก็เท่านั้น
ช่วยเข้าใจตัวฉันนิดนึงหนา
ช่วงนี้ฉันยุ่งมากเลยขวัญตา
ขอเวลาให้ฉันนะคนดี
กับสัญญาที่เธอเคยร้องขอ
บอกให้พอกับงาน ที่ทำนี้
ให้กลับบ้านหลังเลิกงานในทันที
โธ่ ! ฤดี ทำได้ที่ไหนกัน
ซับน้ำตาเถอะนะจะได้ไหม
เธอมีค่ามากมายสำหรับฉัน
เธอเป็นเพียงคนเดียวที่สำคัญ
ที่ฉันทำทุกอย่างนั้น .. ก็เพื่อเธอ
อย่าตัดพ้อให้ใจฉันต้องแป้ว
นะน้องแก้วยังรักเธอเสมอ
แม้วันนี้ ไม่ค่อยได้ มาเจอะเจอ
ยังรักเธอ เสมอไม่เปลี่ยนใจ
เอาอีกแล้วคิดมากนะคนดี
ใจดวงนี้ไม่มีใครที่ไหน
ถึงนอนฝันละเมอหรือเพ้อไป
มีขวัญใจ คือเธอ อยู่คนเดียว
ย้ำกับเธอครั้งนี้ครั้งสุดท้าย
หวังว่าได้ความเข้าใจ ให้ยึดเหนี่ยว
ว่าตัวฉันยังรักเธอ รักคนเดียว
ไม่ได้เกี่ยวกับใคร .. ให้ระทม
ฉันสัญญาจะหาเวลาว่าง
ไว้หมดงานต่าง ต่างคงสุขสม
รออีกนิดได้ไหมอภิรมย์
อย่าทำหน้าขื่นขม ... นะคนดี
6 กุมภาพันธ์ 2548 19:06 น.
ไวยากรณ์
เชื่อใจฉัน !
อาบูไซยาบ
เธอบอกฉันจากนี้จำเอาไว้
เข้าใจไหม! ฉันไม่ชอบคนขี้หลี
ถ้าเจ้าชู้มีคนอื่นได้เห็นดี
ลองดูซีถ้าไม่เชื่อได้รู้กัน
แหม! เธอก็รู้ก็รู้อยู่นี่หว่า
แล้วจะมาหาเรื่องกะเกณฑ์ฉัน
รักก็รักบอกไปแล้วยังยืนยัน
อย่าคิดเลยว่าจะปันใจให้ใคร
ก็มีเธอคนเดียวอยู่เดี๋ยวนี้
เธอก็เห็นหนิคนดีว่าจริงไหม
ตระหนักดีรู้อยู่เธอห่วงใย
ก็เข้าใจว่าเธอขี้ระแวง
ตกลงว่าฉันเข้าใจเธอแล้วนะ
เอาหละจ๊ะเลิกแล้วนะเปล่าเครือบแฝง
ถ้าไม่เชื่อเจตนาที่แสดง
ฉันชี้แจงทุกอย่างได้นะคนดี
ก็อยากจะเชื่อใจ
ไวยากรณ์
ฉันบอกเธอจากนี้จำเอาไว้
ต่อนี้ไปให้เลิกทำขี้หลี
ตากรุ่มกริ่มแลซ้าย และขวาที
ทำอย่างนี้คนดีคืออะไร ??
แถมมาบอกรู้ก็รู้อยู่นี่หว่า
บอกได้หนาว่ารัก..แล้วไปไหน
พอถามเธอก็บอกว่าไม่ว่างไง
ติดงานงี้ หรือว่าไป กะบ้านเธอ
ใช่นะซิ ตอนนี้เธออยู่กับฉัน
ทำมายืนยันมีฉันอยู่เสมอ
แล้วลับหลังฉันละ ไปไหนเธอ
ตอนฉันเผลอฉันมีสายมารายงาน
ไม่ต้องมาตกลงอะไรหรอก
ฉันเพียงบอกครั้งสุดท้าย อย่าฝันหวาน
ว่าตัวฉันคนนี้โง่ดักดาน
หากจับได้ ตัด...ประจาน ไหมคนดี
6 กุมภาพันธ์ 2548 12:14 น.
ไวยากรณ์
แว่วสำเนียงโสกาน้ำตาหลั่ง
สุดจะยั้งใจคิดลองเสาะหา
ณ.สวนสวยค่ำคืนรัตติกา
ค้นซ้ายขวาพบพาอรอนงค์
ดึกดื่นแล้วเจ้าใยยังไม่กลับ
นั่งคอพับซึมเศร้าหรือว่าหลง
หรือว่ารักปักใจลืมไม่ลง
รักมั่นคงหลุดลอยหรืออย่างไร
คงสะกิดใจเจ้ายิ่งกรรแสง
นัยน์ตาแดงสะอื้นอีกพักใหญ่
พบเหตุการณ์ใดหรือสะเทือนใจ
บอกได้ไหมเผื่อได้ช่วยชี้ทาง
ถึงอย่างน้อยหากบอกให้รับรู้
นะโฉมตรูระบายออกมาบ้าง
มีสิ่งใดคาใจยังคั่งค้าง
ช่วยสะสางรับฟังเธอระบาย
เวลาผ่านพ้นไปได้หลายเดือน
พี่ยังแวะเยี่ยมเยือนไม่ไปไหน
เหมือนว่ามีบางอย่างสะกิดใจ
หากวันไหนไม่ไปหาน้องนาง
แม้งานหนักเพียงใดอดทนสู้
เพราะรู้อยู่มีน้องคอยเคียงข้าง
ต่างจากเดิมแต่ก่อนเคียงอ้างว้าง
ตามเส้นทางเดินอยู่เพียงผู้เดียว
จึงลองถามใจน้องคิดอย่างไร
คิดเหมือนพี่ใช่ไหมโปรดเฉลียว
หรือว่าพี่คนนี้คิดคนเดียว
ไม่ได้เกี่ยวกับน้องแต่อย่างใด
ต่อแต่นี้พี่ขอซับน้ำตา
ทุกเวลาจะคอยช่วยแก้ไข
ไม่ว่าน้องจะมีปัญหาใด
สุขทุกข์ไซร้เราสองช่วยแบ่งปัน
อ้าวแล้วใยขวัญตาทำหนีหน้า
ไม่สบตาพี่นี่สุดโศรกศัลย์
หากว่าน้องไม่คิดเช่นเดียวกัน
ขอได้ไหมความสัมพันธ์ไม่เปลี่ยนแปลง
พี่จะให้เวลาน้องเพื่อพิสูจน์
ว่าที่พูดรักจริงไม่หน่ายแหนง
ถึงแม้น้องมีรักเก่าคอยทิ่มแทง
พี่ไม่แสร้ง รักลวง ... ให้ปวดใจ
6 กุมภาพันธ์ 2548 11:15 น.
ไวยากรณ์
สุนัขคาบไปรับประทาน
กากีนัง
ฉันไม่ใช่คนขี้หีงหรอกนะ
อยากได้เค้าก็เอาไปซะนังยักษ์ขมูขี
ฉันหาใหม่ก็ได้ผู้ชายหล่อๆก็มากมี
ส่วนผู้ชายเหลือเดนคนนี้ฉันยกให้เธอ
อย่างว่าแหละนะฉันเป็นคนหน้าบาง
จะหาแฟนซะอย่างก็ไม่เอาตอนใครเผลอ
มีปัญญาหาเอาใหม่ใช่เหมือนเธอ
มางาบเอาตอนเผลอไร้ยางอาย
สงสัยมีใครเอาปูนฉาบหน้า
ไม่รู้สึกรู้สาบ้ากระหาย
ผู้ชายก็ช่างโง่เหมือน.....(เติมเอาเองนะ)
ต่อจากนี้ขอให้เหมือนตายจากกัน
ก่อนจะไปก็ขอให้ไปดี
อย่าได้มีบาดหมางทุกสิ่งสรรค์
อย่าซมซานกลับมาพบบรรจบกัน
คนอย่างฉันไม่ต้องการของเหลือเดน
ผมไม่ใช่อาหารสุนัข
ไวยากรณ์
ไหนว่าไม่เป็นคนขึ้หึงหรอกนะ
แล้วไงเรียกเขาละ ว่านังยักษ์ขมูขี
ดูโง่เงา เขลาปัญญา ซะสิ้นดี
เสียดายเดือนปี ที่คบมาซะเนิ่นนาน
เขานะเหรอหน้าตาก็สุดสวย
แถมขาวหมวยรูปร่างเกินมองผ่าน
เอาใจใส่ดูแลฉันหลังทำงาน
ต่างจากวันวาน ที่มีเธอ คอยเคียง
แล้วเธอละหายหน้าไปอยู่ไหน
โทรโทรไปไม่รับสายเอาแต่เลี่ยง
หรือเธอคิดว่าฉันเป็นแค่เพียง
อย่ามาเถียงฉันนะไม่ใช่ของตาย
นี่นะหรือคนหน้าบางเขาทำกัน
มาประจัน ชี้หน้าด่า อายชิปหาย
แถมมาว่า ฉันนั้น โง่เหมือน ...
ไร้ยาง ... สิ้นดี คนอย่างเธอ
แถมขอบอก ถึงฉัน ไม่มีใคร
ก็จะไม่กลับไปแม้จะเผลอ
ในชาตินี้ขออย่าได้เจอะเจอ
งานศพเธอ ไม่ไปเสนอหน้า ... อีกเหมือนกัน
4 กุมภาพันธ์ 2548 13:35 น.
ไวยากรณ์
ควาย
อาบูไซยาบ
ฉันขอโทษฉันรู้มันตลก
ถ้าจะวกกลับมาคบกันใหม่
เลิกกันแล้วก็แล้วให้แล้วไป
มันไม่ควรใช่ไหมเข้าใจดี
แต่เธอฟังคำฉันฟังฉันก่อน
ฉันเดือดร้อนมากมายเวลานี้
ฉันต้องทนเหงาใจแทบทุกที
เมื่อรู้ตัวว่าไม่มีเธอข้างกาย
สายไปไหมถ้าคิดจะหวนกลับ
ฉันขอรับผิดชอบความเสียหาย
เพิ่งรู้ตัวว่าที่แท้ฉันหนะ ควาย
เชื่อแทบตายแค่เพื่อนบอกเธอเป็น ทอม
ไม่ใช่ควาย
ไวยากรณ์
ฉันไม่รับ คำขอโทษ เข้าใจไหม
พูดมาได้ ด้วยวาจา ที่ไม่หอม
แม้เคยรัก เคยชอบ ใจเคยยอม
เคยลอมชอม ตกลง รักกันมา
ฉันไม่ฟัง คำแก้ตัว ใดทั้งสิ้น
ไม่ได้ยิน เสียเลย จะดีกว่า
ฉันคนนี้ ไม่ใช่ หมอรักษา
คอยเยียวยา มีค่า ยามเหงาใจ
สายเกินไป ที่คิด จะหวนกลับ
ลาและลับ หายไป จะได้ไหม
ต่อแต่นี้ เลิกติดต่อ กันต่อไป
ฐานะเพื่อน หรืออะไร ... ไม่ต้องการ
หน้าส่วนตัว
989
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
