25 ธันวาคม 2547 23:26 น.
ไวยากรณ์
ไม่มีอีกแล้ว .. เสียงที่เรียกหา
ไม่มีอีกแล้ว .. นัยตาละเมอฝัน
ไม่มีอีกแล้ว .. เสียงรำพึงรำพัน
ไม่มีอีกแล้ว .. เสียงขันของเธอ
ไม่มีอีกแล้ว .. ใครที่เฝ้าหวง
ไม่มีอีกแล้ว .. ใครทีคอยห่วงเสมอ
ไม่มีอีกแล้ว .. ใครที่มาดักเจอ
ไม่มีอีกแล้ว .. ใครที่เพ้อว่ารักกัน
ไม่มีอีกแล้ว .. คนที่ปรึกษา
ไม่มีอีกแล้ว .. คนที่ว่ารักฉัน
ไม่มีอีกแล้ว .. ย้ำอยู่ทุกวัน
ไม่มีอีกแล้ว .. ตอนนี้ฉัน ..ไม่มีใคร
23 ธันวาคม 2547 11:21 น.
ไวยากรณ์
พลิกค้นอ่าน ดูข้อ ปฏิบัติ
ที่บัญญัติ การลา ทุกด้าน
ถึงกฏเกณฑ์ สำหรับ พนักงาน
พลิกไปอ่าน รายละเอียด ที่เขามี
ลาป่วย ลาได้ 30 วัน
ลากิจนั้น ลาได้ 7 วันนี่
ลาพักร้อน จำนวนวัน ตามแต่จำนวนปี
ที่พนักงาน คนนี้ ทำงานมา
ฉันวิ่งหาตามรัก จนเหนื่อย
หัวใจนี้ เริ่มเปื่อย แย่แล้วหนา
ฉันจึงขอใช้สิทธิ์ในการลา
ตั้งใจไว้ ว่าจะลาพักใจ ...
จึงร้องขอ ไปยัง ท่านหัวหน้า
เพื่อปรึกษา ถามว่า มีบ้างไหม
หากฉันนี้ จะขอ ลาพักใจ
แล้วจะได้ เวลาลา ..... สักกี่วัน
22 ธันวาคม 2547 09:29 น.
ไวยากรณ์
ล่องและลอย ผ่านไป แต่ละวัน
นึกและขัน ตัวเอง เสียไรนี่
แก่นและสาร ต่าง ๆ ไม่เคยมี
เดือนและปี พ้นไป ยังเหมือนเดิม
หวังและฝัน ที่มี คืออะไร
แรงและใจ ทำไม ไม่หึกเหิม
กำลังใจ เหตุใด ไม่เพิ่มเติม
คงและเดิม ดั่งเรือ เริ่มจะพัง
ย้ำและถาม ตัวเอง อยู่เนืองนิตย์
เก็บและคิด ทุกสิ่ง ที่เฝ้าหวัง
ก่อและสร้าง ให้ใจ มีพลัง
หยุดและยั้ง ความท้อ คอยทำลาย
19 ธันวาคม 2547 01:39 น.
ไวยากรณ์
ปีเก่าลาปีใหม่มา อีกไม่ช้า
ต่างหวังว่าต่างภาวนาให้สุขี
จะเริ่มต้นจะตั้งตนเป็นคนดี
นับจากนี้นับจากวัน ปีใหมไป
ครั้นพอถึงครั้นพอผ่าน ต่างลืมหมด
เหมือนพูดปดเหมือนพูดเท็จ เลยใช่ไหม
ลืมไปแล้วลืมไปหมด ความตั้งใจ
สิ่งหวังไว้สิ่งในใจ จากวันวาน
ปีใหม่นี้ปีสี่แปด ขอได้ไหม
ให้ตั้งใจให้ยึดมั่น ต่างเคยผ่าน
เพื่อตัวเราเพื่อพี่น้อง ร่วมอุดมการณ์
ร่วมผสานร่วมแรงใจ .. นะพวกเรา
18 ธันวาคม 2547 02:38 น.
ไวยากรณ์
คิดไปเอง ฝ่ายเดียว ว่าเขารัก
คิดมากนัก ทำให้ ใจหลุ่มหลง
คิดถึงใคร ทำให้ ใจพะวง
คิดไม่ตรง กับใคร อีกคนนึง
คิดห่วงหา ถึงเขา สารพัด
คิดว่านัด ดีไหม ใจก่ำกึ่ง
คิดว่าเจอ ตัวเรา อาจล้มตึง
คิดว่าซึ้ง สุดแล้ว ที่เฝ้าทำ
คิดว่าเพราะ อะไร ถึงเงียบหาย
คิดมากไป บอกรัก เขาคงขำ
คิดคนเดียว แทนเขา เป็นประจำ
คิดเก็บงำ ไม่ยอม จะบอกไป
คิดว่าไม เธอเอง ไม่โทรหา
คิดหากว่า เธอรู้ จะเปลี่ยนไหม
คิดว่าหาก เธอเอง ไม่มีใจ
คิดว่าใคร จะเจ็บ นอกจากเรา
เลยหยุดคิด ทุกอย่าง ปล่อยวางไว้
คงเป็นไป ตามทาง อย่างเหงา เหงา
จะมีไหม ใครสักคน เป็นของเรา
แล้วเมื่อไหร่ กันเล่า เจอสักที