4 พฤศจิกายน 2547 10:20 น.
ไวยากรณ์
เธอ .. มีหัวใจสี่ห้อง
มีใคร ๆ จองหมดนั่น
เธอให้ความสัมพันธ์
ว่าฉัน เป็นหนึ่งในใจ
ฉันไม่ใช่กาแฟ เบอร์ดี้
ถึงได้มี ลำดับให้
วัดความผูกพันในใจ
ระหว่างฉัน และใคร ใคร ของเธอ
เธอมีหัวใจหลายห้อง
คงมีคนจองแล้วเสมอ
และฉันไม่อยากพบเจอ
ลำดับใดในใจเธออีกเลย
*-*กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
รหัส - วัน เวลา : 370632 - 04 พ.ย. 47 - 11:23
3 พฤศจิกายน 2547 11:07 น.
ไวยากรณ์
ชีวิตคือ .. สิ่งใดหนอ
ไม่เคยพอในทุกสิ่ง
ไม่มี อยากได้จริง
แม้มีบางสิ่ง ยังอยากจะได้มา
ชีวิตคือ .. สิ่งใดเล่า
สิ่งมัวเมา ลุ่มหลงหนา
อยู่รอบ ๆ กายา
คอยชักพา ให้เราไป
ชีวิตคือ .. ความเหงาหรือ
สิ่งนี้คือ ยึดติดไว้
ให้คอยหา คนข้างกาย
ไว้ปลอบใจ ยามทุข์ตรม
ชีวิตคือ .. การรอคอย
จนลิ้นห้อย ไม่สุขสม
รอวันเวลา ได้ชื่นชม
ที่เพาะบ่ม ให้ชื่นใจ
2 พฤศจิกายน 2547 09:04 น.
ไวยากรณ์
หากจะเขียนถึงความสัมพันธ์
ระหว่างเพื่อนนั้น มากหลาย
มีสุข และทุกข์ ประปราย
ห่างหาย ก็คิดถึงกัน
หากสนิท แนบแน่น
แน้นแฟ้น มากกว่าเพื่อนนั้น
ก็ขึ้นอยู่กับ เพื่อนละกัน
ว่าจะให้ฉัน .. สัมพันธ์อย่างไร
เป็นเพื่อนเหมือนเดิมต่อ
หรือ สานก่อสัมพันธ์ใจ
หรือ เป็นเพื่อนที่ห่างไป
เพราะไม่ใช่ .. อย่างที่เธอต้องการ
เป็นสิ่งที่อยากจะเอ่ย
อยากจะเปิดเผย .. กลัวร้าวฉาน
หากเก็บความใน ไว้ดั่งวันวาน
ก็ไม่ใช่ ความต้องการของใจ
บางที .. ก็หยุดคิด
ฉันผิดหรือ ที่คิดมากไป
แต่เพราะเราสนิท ชิดใกล้
เข้าใจ ในกันและกัน
หลายคน .. ก็เป็นอย่างนี้
อย่างที่ เกิดขึ้นกับฉัน
ยิ่งนาน ... ยิ่งผูกพัน
อยากให้เธอนั้น .. ผูกใจ
เป็นเรื่องของความรู้สึก
ลึก ๆ บังคับไม่ได้
ว่าเธอคิดอย่างไร
แต่ขอได้ไหม .. หากเอ่ยไป อย่างน้อยยังได้เป็นเพื่อน อย่างวันวาน
2 พฤศจิกายน 2547 09:02 น.
ไวยากรณ์
ขอโทษนะ .. คนดี
ที่ทำให้เธอ เจ็บปวด
ฉันเองก้อร้าวรวด
เจ็บปวด เช่นกัน
เธอบอกไม่ใช่ฉันที่เพ้อ
แต่นั่น เธอโกหกฉัน
เธอบอกไม่ต้องคิด อย่างนั้น
แต่มัน เป็นเรื่องจริง
1 พฤศจิกายน 2547 17:44 น.
ไวยากรณ์
เธอบอกว่า ไม่คิดอะไรมาก
ถ้าหากความสัมพันธ์ จะแปรผัน
เพราะสองเรานั้น อยู่ไกลกัน
อาจเป็นฉัน หรือเธอที่เผลอใจ
ความเหงา อ้างว้างโดดเดี่ยว
เปล่าเปลี่ยว เกาะติด แทบทนไม่ไหว
ถึงแม้จะพร่ำ บอกกับหัวใจ
ว่าไม่ให้มีใคร มาแทนเธอ
ทุกวันโทรหา เช้าบ่าย
เย็นสาย ก้อยังโทรเสมอ
แต่ว่าช่วงเวลา ไม่เจอะเจอ
อาจจะเผลอสนิท กะใคร ๆ
พยายามไม่สุงสิงกับใครมาก
แต่ลำบาก จริงหนอเชื่อไหม
ด้วยงานที่ทำเป็นไป
ทำให้ต้องพบปะ กับผู้คน
ต้องเทคแคร์ คนอื่นสารพัด
ต้องหัดใส่หน้ากาก ทุกแห่งหน
ต้องทำยิ้มแย้ม กับผู้คน
ต้องทน แม้เหนื่อย แทบตาย ทำไงได้ก้อเราขายประกัน