26 ตุลาคม 2547 09:47 น.
ไวยากรณ์
ทำไมเธอไม่รับสาย
ทำไมหน่าย .. แหนงแล้วหลีกหนี
ทำไมใจ .. ที่เคยมี
ทำไมคนดี .. ถึงจากจร
เธอเป็นอะไรไปหรือป่าว
หรือเรื่องราว .. ไม่เหมือนก่อน
หรือว่าเธอ .. ปิดเครื่องนอน
แต่คืนก่อน .. เธอนอนดึกนี่นา
คิดไป คิดมายิ่งว้าวุ่น
ในอกกรุ่น ไปด้วยความห่วงหา
คิดมากเกินไป หรือป่าวละ
คิดเสียจน .. ตีห้าไม่ได้นอน
25 ตุลาคม 2547 01:18 น.
ไวยากรณ์
แม้พยามยาม .. ไม่อยากจะติดต่อ
แต่เค้าหนอ .. กลับโทร มาหาฉัน
พูดคุย .. ทุกเรื่องราวสารพัน
แล้วสัมพันธ์ ... จะสิ้นสุดได้อย่างไร
คงต้องปล่อยตามใจ .. ปล่อยไปเถิด
อะไรจะเกิด อย่างไร ไม่หวั่นไหว
คงเป็นคน ที่อาจจะทำร้าย ...
คนข้างกาย .. คนนั่นที่เธอมี
แค่ได้คุย .. สนทนากันบ้างหนา
ไม่มากไปนะ .. ได้ไหนคนดีนี่
ถามเรื่องราว ... ความเป็นไป ที่เธอมี
ห่วงท่าที .. ความรู้สึก .. เธอก้อพอ
ฉันคงเป็นคนมีกรรมมากก ..
ยากลำบาก .. ไร้คู่คิดเคียงหนอ
ด้วยเหตุผล .. บางอย่างมากพอ
หาก เธอไม่สนใจ .. ก้อ เธอนั้นมีคนที่เข้าใจ
24 ตุลาคม 2547 12:05 น.
ไวยากรณ์
เคยไหม ที่ใจ ... รู้สึกอย่างนี้
เคยไหม ที่มี ใจให้ใครคนหนึ่ง
เคยไหม ที่ไป แอบลำพึง
เคยไหม ที่นึกถึง ... ใครบางคน
แม้แค่เพียง พูดคุยกันครั้งแรก
แม้ดูแปลก บอกไม่ถูก มันสับสน
เหมือนเค้า .. คนนั้น มีตัวตน
เหมือนเป็นคน ... ที่ฟ้าส่งประทานมา
แต่ใจ .. ก้อรู้สึกผิด
ในส่วนลึก คิด ๆ .. ไม่ถูกหนา
หากจะไปแย่ง .. คนรัก .. ของเค้ามา
หากไปทึกทักว่า .. เค้าคือคู่เรา
ใจก้อ .. ไหวหวั่น บอกไม่ถูก
เหมือนมีความผูกผันลึกซึ้ง ระหว่างเค้า
อยากห้ามความคิด .. จิตใจเรา
แต่ใยเล่า ... ไม่หยุด ให้มันพอ
จะสานต่อสัมพันธ์ .. ดีหรือไม่
ทำไม ทำไม ... เจ็บจริงหนอ
ทำไม ทำไมถึงต้อง รอ
คำร้องขอ ให้เค้า ... รับเป็นตัวสำรอง
เค้าบอกว่า .. มีแฟนเหมือนกับเพื่อน
ดูลางเลือน ในสัมพันธ์ ดูหม่นหมอง
จิดใจ นี้ . ดูเหมือนยิ่งลำพอง
ได้เป็นเจ้าของ .. หัวใจเค้าสักวัน
12 ตุลาคม 2547 17:32 น.
ไวยากรณ์
อย่าถามได้ไหม คนดี
อีกกี่ปี .. ที่จะมีฉัน
อีกกี่คืน หรือกี่วัน
ที่จะมีกัน และกัน
ไม่มั่นใจ กับอะไรภายข้างหน้า
ว่าจะพา ความทุกข์ หรือสุขสันต์
อาจจะมีใครบางคน เปลี่ยนพลัน
อาจเป็นฉัน หรือว่าเธอ
ขอแค่หากมีอะไร .. ที่เกิด
บอกฉันเถิด .. บอกสม่ำเสมอ
บอกทุกห้วง ความคิดเธอ
ได้ไหมเออ .. นะคนดี
10 ตุลาคม 2547 11:36 น.
ไวยากรณ์
มีไหม มีใครเคยรู้สึก
ว่าส่วนลึก ช่างเหงา ปล่าวเปลี่ยวหนอ
เดินคนเดียว เอวัง .. ทุกข์และท้อ
หรือว่ารอ ใครสักคน .. เดินร่วมทาง
ใครหลายคู่ ดูชื่นชม เดินหยอกล้อ
เดินเคลียคลอ เหย้าแหย่ บ้างบาดหมาง
แต่อย่างไร เค้ายังมี คนร่วมทาง
อยู่ข้าง ๆ ไม่ปล่าวเปลี่ยวกายา
กาลเวลาหมุนเวียน .. ไม่แปรเปลี่ยน
เรายังคงเฝ้าเพียร .. คอยเสาะหา
หาคน คนนั้นผ่านเดินมา
ผิดหวังหรือ ก้อหลายครา ซักท้อใจ
จะมีไหม มีใคร เข้าใจฉัน
มาผูกพัน ฉันท์มิตร และสหาย
หรือมาเป็น คนรักข้าง ๆ กาย
ที่ไม่หมาย มองกันเพียงหน้าตา
จนวันนี้ ได้พบใครคนหนึ่ง
ไม่รู้ซึ่งว่าจะใช่ อย่างที่หมาย
ไม่รู้ว่าเค้าคนนั้น .. จะคิดอย่างไร
แต่สิ่งนั้น ไม่ได้ .. สำคัญต่อฉันเลย
ขอแค่ได้พูดคุย พบปะหน้า
ได้พูดจา พาที .. มินิ่งเฉย
เค้าอาจจะ ไม่รู้ ไม่รู้เลย
ว่ามีคนเชยๆ คิดถึง ยามก่อนนอน
ฉันวนเวียนไป พบทุกเย็นย่ำ
ทั้ง ๆ อาจจะช้ำ อย่างคราวก่อน
ทั้งที่ทาง .. ไกลแสนมิแคลนคลอน
ขอได้พบ กันก่อน .. ก้อพอใจ
เค้าอาจจะ มีคนรัก อยู่ก่อนหน้า
ไม่ได้คิด คบค้า ... มิได้หมาย
ไม่ได้นึก ถึงเค้าคนนั้น ที่อาจมีอยู่ข้างกาย
จิตมิสลาย ... ก้อไม่รู้เพราะทำไม
เป็นสุขเกิน แค่เพียงได้พบปะ
แค่นั้นนะ แค่นั้น จะได้ไหม
ขอคนดี แค่นี้ .. ไม่ได้หวังไปมากมาย
ก้อสุขใจเหลือเกิน ... จากคนที่เจียมตัว
หน้าส่วนตัว
713
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
