24 มิถุนายน 2548 12:59 น.
ไวยากรณ์
ขอเวลาหยุดสักพัก
หลังจากรัก ระยะหนึ่ง
ขอเวลาฉันนิดนึง
ทบทวนถึง สิ่งผ่านมา
ก่อนจะก้าวกันไปต่อ
หรือจะพอ แค่นี้หนา
ก่อนหัวใจจะด้านชา
ขอเยียวยา รักษาใจ
ว่าที่ผ่านเรียกว่ารัก
หรือทึกทัก เองใช่ไหม
ว่าที่ผ่านเคยห่วยใย
คอยใส่ใจ เหลียวแลกัน
หรือเป็นฉัน เพียงผู้เดียว
ที่ยึดเกี่ยวคิดอย่างนั้น
หรือเป็นฉัน ที่สำคัญ
ตัวเองนั่น ว่าเธอแคร์
จะอย่างไร ฉันไม่รู้
ที่เป็นอยู่ อย่างจริงแท้
จะอย่างไรก็แล้วแต่
ขอเพียงแค่ .. ได้ทบทวน
22 มิถุนายน 2548 15:31 น.
ไวยากรณ์
เหนื่อยต้องทน หรือ ทนต้องเหนื่อย
อย่าแฉเฉื่อย หรือ เฉื่อยแฉอย่า
ตาบังผม หรือ ผมบังตา
เธอว่ามา หรือ มาว่าเธอ
กินที่มี หรือ มีที่กิน
เสมอดิน หรือ ดินเสมอ
เธอรักฉัน หรือ ฉันรักเธอ
ฉันพร่ำเพ้อ หรือ เพ้อพร่ำฉัน
บอกมาเลย หรือ เลยมาบอก
นั่นช้ำชอก หรือ ชอกช้ำนั่น
กันใยห่วง หรือ ห่วงใยกัน
ยอมทนฉัน หรือ ฉันทนยอม
24 พฤษภาคม 2548 18:09 น.
ไวยากรณ์
หลอกให้เรารัก .. แล้วจากไป
จะมาหลอกกันทำไม .. อย่างนั้น
คงจะเห็นว่าเราเป็นแค่ คนไม่สำมะคัญ
คิดจะทำไร ก้อทำ ซะงั้น ไม่เคยจะสนใจ
อยากจะถาม จากหัวใจเธอ
แค่ตอนที่เผลอ คิดถึงฉันนะ มีบ้างไหม
หรือว่าความห่วงหา หรือห่วงใย
ที่ฉันเอาใจใส่ ไม่มีค่าอะไร ในสายตา
อย่ามาหลอกกันอีกเลยนะคนดี
พอซะที หยุดเถอะนะได้ไหม ฉันขอหนา
อย่ากลับมาตอกย้ำ ขอคืนดี พร้อมคราบรอยน้ำตา
ที่ผ่านมา ฉันเจ็บเกิน .... จะเดินกลับไป
7 พฤษภาคม 2548 09:02 น.
ไวยากรณ์
ก้ออยากเชื่อ ..อยู่หรอกนะ ที่บอกมา
เฉลยว่าติดงานสัมนา อยู่ที่นั่น อยู่ที่นี่
ถามกี่ครั้ง ถามกี่หน บอกอย่างนี้ อยู่ทุกที
แต่ถามหน่อยซิ ... หากเป็นฉันบ้าง เธอจะทำอย่างไร
จะเข้าใจ .. อย่างที่บอก อย่างที่กล่าว
กับเรื่องราว ที่เธอบอก เธอตอบอยู่บ้างไหม
ฉันว่าตัวเธอเอง .. คงจะมีบ้างหรอก ที่ระแวงใจ
ก้อไม่ต่างจากอะไร ... จากฉันเป็น
ความสัมพันธ์ของเรา นับวัน ยิ่งไกลห่าง
เดินตามทาง ห้างร้านต่าง ๆ หากพบเห็น
แฟนคนอื่นควงแขน ไปรับ - ไปส่ง กันเช้า-เย็น
สุดลำเข็ญ พบเห็นภาพหวาน ที่บาดใจ
ถามหน่อยเถอะ ระหว่างแฟน กับการงาน
หากให้เลือก เพียงด้านเดียว เธอจะเลือกสิ่งไหน ...
ตอบมาเถอะ กับคำถามสุดท้าย จากฉัน จากหัวใจ
ฉันจะได้ ไป ไป .. ยอมรับและทำใจในสิ่งที่เป็น
4 พฤษภาคม 2548 22:02 น.
ไวยากรณ์
วันเกิดฉัน
วงเวียน
จะมีใคร.....ไหม สักคนหนึ่ง
ที่จะมาคิดถึงฉัน....
แม้กระทั่งวันสำคัญ
ก็ไม่เห็นเหมือนวันพิเศษอะไร
และฉันก็คงไม่สำคัญ
ไม่มีค่าให้ใครนึกถึงกันสักเท่าไหร่
วันเกิด........ไม่เห็นมีการ์ด คำอวยพรจากใคร
แม้เธอ .....คนที่รู้ใจยังลืมกัน
น้อยใจ....เสียใจ....แต่ไม่โทรหา
เมื่อไม่มีใครโทรมา ก็ไม่ว่าปล่อยไปอย่างนั้น
ไม่ทวง ไม่ถาม ทำไมถึงลืมวันสำคัญ
ไม่อยากได้แล้ว...ของขวัญ....เมื่อเธอยังลืมกันง่ายดาย
ไม่รู้จะ....พูดคำไหน
ปล่อยให้น้ำตาที่รินไหล...บอกความหมาย
สะอึกสะอื้น.....โวยวาย....อย่างไม่อาย
แล้ว....ต่อแต่นี้ฉันจะหาย.......ไปจากเธอ
วันเกิดเธอ
ไวยากรณ์
ก้อมีฉันไง .. ใครสักคน
ที่หน้าทน สม่ำเสมอ
แม้เธอจะไล่ ไม่อยากเจอะ เจอ
ยังมีหน้า มาเสนอ อยู่ร่ำไป
และในวันนี้ วันสำคัญ
เธอคงไม่ว่าฉัน อีกใช่ไหม
ที่มาเสนอหน้า ทำท่าทางสนใจ
เป็นห่วงเป็นใย .. เช่นทุกที
แต่ฉันรู้ .. ฉันคนไม่สำคัญ
ไม่อย่างนั้น .. เธอคงสุขสันต์ ไม่เป่าปี่
ปล่อยให้ฉัน เหงาอยู่ เป็นอย่างนี้
แม้นั่งอยู่ที่ ข้าง ๆ ตัวเธอ
ไม่รู้จะ .. พูดคำไหน
เพราะพูดไป .. เธอมองว่าพร่ำเพ้อ
ไม่มีค่าอันใด .. ควรคู่เธอ
แต่ฉันจะเสนอ เจอะเจอ เธอตลอดไป