19 กรกฎาคม 2548 09:16 น.
ไวยากรณ์
"ช่างเธอ" แน่ใจ หรือไม่นั้น
เห็นมา ผูกพัน มากฝันใฝ่
ไม่ห่วง ไม่หา ไม่อาลัย
แล้วไย ยังตาม มากความจริง
หรือว่า เพราะห่วง ยังคอยหา
จึงได้ ผ่านมา หาทุกสิ่ง
ยืนยัน อย่างไร ไม่ประวิง
เพราะใน ความจริง เธอรู้ดี
"ช่างเธอ" แน่ใจ อย่างที่บอก
จักช้ำ จักชอก ได้เต็มที่
จักทุกข์ จักท้อ ร้ายหรือดี
จักไม่ ใยดี อย่างแล้วมา
ใช่ว่า เพราะห่วง หาอาลัย
ถึงได้ ถามไถ่ หรือห่วงหา
เป็นเพราะ เธอเอง นั่นแหละมา
ตอแย ไร้ค่า .. รู้ไหมเธอ
"ตอแย" แน่ใจ ว่าใช่ฉัน
หรือเธอ เกี่ยวพัน ให้หมั่นหมาย
พูดแล้ว ไม่หลอก ไม่กลับกลาย
เห็นมา ทักทาย ได้ทุกวัน
เป็นจริง เป็นจัง กระทั่งถาม
ติดตาม ห่วงใย แถมใฝ่ฝัน
แล้วเหตุ บอกผล ดลจิตพัน
ใครกัน ตอแย ให้แน่ใจ
"ตอแย" แน่ใจ ว่าคือเธอ
พร่ำเพ้อ ละเมอ มิห่างหาย
ยังหวัง ให้ฉัน อยู่ข้างกาย
แต่สาย เกินไป จะกลับคืน
ใช่จริง ใช่จัง ที่เคยถาม
ทำตาม สามัญ มิอาจฝืน
เพราะเห็น ตัวเธอ ร้องสะอื้น
แทบล้ม ทั้งยืน .. ไร้เรี่ยวแรง
18 กรกฎาคม 2548 17:29 น.
ไวยากรณ์
เปล่าหรอกนะ
ผู้หญิงไร้เงา
เปล่าหรอกนะจะบอกให้ที่ใจเศร้า
เพียงแค่เราหวั่นไหวในปัญหา
เกี่ยวกับงานการบ้านที่ผ่านมา
หาใช่เธอหรอกหนาอย่าดีใจ
เที่ยวผลักไสไล่ส่งจงตระหนัก
ไม่เคยรักภักดีหรือมีให้
อย่ามาเที่ยวพูดบอกหรือหลอกใจ
เพราะยังไงการร้องไห้ใช่เพราะเธอ
เปล่าหรอกหรือ
ไวยากรณ์
เปล่าหรอกหรือคือคำที่เธอบอก
ใจช้ำชอกใช่จาก เพราะฉันไม่
แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุใด
คงไม่ไปปรับทุกข์กลับคืนดี
จักอ้างงานอ้างเรียนมากปัญหา
จนปัญญาระอาเหลือเต็มที่
ทุกข์และท้อหนักหนาเกินฤดี
ถึงได้มี น้ำตา ... ก็ช่างเธอ
17 กรกฎาคม 2548 02:00 น.
ไวยากรณ์
ทำไมต้องเสียใจ หุหุ
วงเวียน
มันมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องร้องไห้
ในเมื่อคนไม่รักดีอย่างเธอจะเดินออกไปจากชีวิตฉัน
สมควรร้องไชโยด้วยซ้ำที่เธอทิ้งกัน
แถมด้วยอีกคำขอบคุณเป็นพัน ๆ ตื้นตันไม่รู้จะบอกยังไง
ฉันต้องเสียใจด้วยเหรอ
กับการจากไปของเธอทิ้งให้ให้ฉันอ้างว้างเปล่าไร้
ฉันอยากไปฉลองความโสดที่ได้รับมาจะตายไป
ที่เอาแค่หัวเราะดีใจอยู่ข้างใน ช่วยรักษาหน้าให้เธอไงคนดี
ฉันไม่เศร้าหรอกนะ บอกให้รู้
วันที่เธออยู่กับฉันมันน่าเศร้ากว่านี้
อยู่คนเดียวแล้วเหงา ดีกว่าอยู่กับคนไม่รักดี
อยู่กับคนที่ทำให้เสียใจไม่เว้นแต่ละวัน
ที่ผ่านมากี่ครั้ง ที่ฉันขอไป
แต่เธอไม่เคยให้อิสระ ไม่เคยยินยอมให้ฉัน
วันนี้สมใจ...ยินดีมากมายที่เธอจะไปจากกัน
เชิญ....ออกไปจากชีวิตฉัน แล้วก็ไม่ต้องคิดถึงกัน...ไม่ต้องกลับมา
จะเป็นอะไร แล้วแต่เธอ เหอเหอ
ไวยากรณ์
ไม่มีเหตุผลอะไร ที่เธอต้องร้องไห้
ทำพูดง่าย ฟังแล้วขำ แล้วทำได้ป่าวละ
แถมมาร้องไชโย ดัง ๆ อีกอ่ะนะ
ดูไร้สาระ อย่าบอกนะที่คลอตา เพราะตื้นตัน
เธอต้องเสียใจด้วยเหรอ
ก้อช่างเธอ อยากเสียใจกับการทิ้งไปของฉัน
อยากฉลอง หรืออยู่คนเดียวอย่างเงียบงัน
เรื่องของเธอแล้วกัน ... จะทำอะไรก็ตามใจ
เธอไม่เศร้าหรอก เหรอ ?? เท่าที่เห็น
มาทำเป็น หัวเราะกลบเกลื่อนได้
ฉันรู้เธอเศร้า เหงา แสนจะเสียใจ
อยากร้องไห้ หรืออะไรแล้วแต่เธอ
ที่ผ่านมากี่ครั้ง ที่ฉันง้อ
ฉันชักท้อ กับการงอนที่ไร้เหตุผลเสมอ เสมอ
อยากจากไปไหน หรือไม่อยากจะเจอะเจอ
ก็เชิญตามสบายเถอะ .. เลิกพูดจาเลอะเทอะ .. ไปสักที
16 กรกฎาคม 2548 20:47 น.
ไวยากรณ์
ฉันท้อ...และขอลา
วงเวียน
ฉันท้อ...และขอลา
กับสิ่งที่ได้รับมา...มันเกินจะรับไหว
เรารักกัน...ช่วงเวลา 3 ปีฉันได้อะไร
นอกจากความเสียใจ นอกจากเสียน้ำตา
ฉันรัก...และรักมาก
แต่สิ่งที่ได้รับจากเธอ มันไม่มีเลย คุณค่า
เจ็บซ้ำๆ ย้ำรอยเดิมเรื่อยมา
ไม่เคยเลย ที่เธอจะรักษาน้ำใจกัน
ฉันให้...ให้เธอทุกสิ่ง
แต่เธอก็ยังทิ้งความหวังดีเหล่านั้น
มีใคร...ทำร้ายจิตใจกันไม่เว้นวัน
แล้วก็กลับมาขอโทษกัน....เมื่อเขาคนนั้นทิ้งไป
ฉันท้อ...และขอลา
ความรักที่เธอให้มา....มันเกินกว่าที่ฉันจะรับไหว
หมดไฟแล้ว....ความอดทนที่มีก็ใช้หมดไป
เหลือเพียงแต่หัวใจ ถึงแม้รักเธอแค่ไหน เห็นทีว่าต้องจากไปอยู่ดี
ฉันท้อ...และขอลา
ไวยากรณ์
เธอท้อ...และขอลา
บอกสิ่งที่ได้รับมา .. เกินจะทนรับไหว ?
เรารักกัน...ช่วงเวลา 3 ปีฉันเสียมากมาย
ไหนจะค่าใช้จ่าย ไหนจะค่าอะไรที่แล้วมา
เธอรัก...และรักมาก
แต่สิ่งที่ได้รับจากฉัน มันไม่มีเลย คุณค่า ?
ไหนจะแก้วแหวน ไหนจะนาฬิกา
ที่สรรหาเอามา ตามใจกัน
เธอให้...ให้ฉันทุกสิ่ง
แต่ฉันก็ยังทิ้งความหวังดีเหล่านั้น ?
ไหนใคร ใยเธอไม่เคยเชื่อใจกัน
คอยแต่วัน วัน จับผิดกันเรื่อยไป
ฉันท้อ...และขอลา
ความรักที่เธอให้มา....มันเกินกว่าที่ฉันจะรับไหว
หมดไฟแล้ว....ความอดทนที่มีก็ใช้หมดไป
เหลือเพียงแต่หัวใจ ถึงแม้รักเธอแค่ไหน เห็นทีว่าต้องจากไปอยู่ดี
15 กรกฎาคม 2548 20:20 น.
ไวยากรณ์
เพียง...เธอ
เพียงพบ ยลพักตร์ ให้หนักจิต
เพียงพิศ ชิดใกล้ กลัวใจเผลอ
เพียงร้อย คำรัก จักละเมอ
เพียงเพ้อ พร่ำหา ให้อาวรณ์
เพียงเพื่อ ส่งจิต ให้คิดถึง
เพียงซึ้ง น้ำคำ ที่พร่ำสอน
เพียงรัก ร้อยรส ในบทกลอน
เพียงวอน อ้อนดาว พร่างพราวตา
เพียงนิ่ง จริงแน่ นานแค่ไหน
เพียงใจ ในทรวง เฝ้าห่วงหา
เพียงแอบ แนบชิด ยามนิทรา
เพียงว่า รักปลูก เราผูกพัน
เพียงขอ ความหวัง สักครั้งใหม่
เพียงให้ คลายทุกข์ จงสุขสันต์
เพียงเธอ เข้าใจ ห่วงใยกัน
เพียงมั่น จริงแท้ รักแด่เธอ........ฯ ราชิกา
เพียงแค่ รับรู้ ใจนึกคิด
เพียงจิต ผูกรัก ไม่พลั้งเผลอ
เพียงหาก รักกัน ใช่ละเมอ
เพียงเพ้อ ถึงเธอ อยู่ทุกวัน
เพียงอยู่ เป็นเพื่อน ยามเธอเหงา
เพียงเฝ้า ดูแล ไม่เหหัน
เพียงเธอ หันมอง ในสักวัน
เพียงจัน รับรู้ คำอ้อนวอน
เพียงเหม่อ ถึงเธอ อยู่บ่อยครั้ง
เพียงยั้ง รักเก่า เป็นบทสอน
เพียงเผลอ พร่ำหา ใจอาวรณ์
เพียงถอน ต้นรัก ลำบากใจ
เพียงขอ ความกล้า อยู่กับตัว
เพียงกลัว เริ่มต้น ในรักใหม่
เพียงแอบ ส่งรัก และห่วงใย
เพียงใจ เท่านั้น ที่เคียงเธอ .... ฯ ไวยากรณ์
หน้าส่วนตัว
831
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
