17 พฤษภาคม 2551 00:41 น.
ไวยากรณ์
ในความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไป
จากเคยสนิท กันมากมาย .. กลับเปลี่ยนผัน
อาจจะมีคุยบ้าง เมื่อเจอกัน
แต่ก้อยัง คงฝัน .. จะเหมือนเดิม
อภัยให้กัน จะได้ไหม
หรือขอมากเกินไป สิ่งที่เสริม
ไม่ได้หวัง ให้สนิท กันเหมือนเดิม
เพราะมันคง เหมือนเริ่ม .. รู้จักกัน
บอกตรง ๆ ในใจ ยังรู้สึก
ในส่วนลึก เหมือนผนึกปิดกั้นฉัน
ว่ายังไง คงไม่ ไม่มีวัน
ที่เธอนั้น จะมองฉัน เหมือนแล้วมา
เหมือนกับอยู่ ใกล้กันแต่ยิ่งเจ็บ
มันหนาวเหน็บ ไม่ใกล้เสียดีกว่า
ถ้าอยู่ไกล แล้วติดต่อบางเวลา
ที่เธอมี ปัญหา ... คงจะดี
คงจะขอเป็นฝ่าย จากกันไป
เป็นไปได้ .. ไม่ติดต่อคงสุขี
จะขอเก็บความทรงจำ เท่าที่มี
กับความรู้สีก อันแสนดี ที่แล้วมา
14 พฤษภาคม 2551 22:08 น.
ไวยากรณ์
ในวันนี้ เห็นที..ต้องขอบอก
ความในใจช้ำชอก .. ที่แน่นสุ่ม
ความในใจอึดอัด .. ที่ปกคลุม
ความในใจที่รุม .. เกินทัดทาน
จะอย่างไรก้อขอ อวยพรให้
อนาคตต่อไป ... ดั่งฝันหวาน
อย่ายึดติด กับอดีต อันร้าวร้าน
เป็นแค่เพียง วันผ่าน กาลเวลา
ขออย่ามาให้เห็นกันก้อพอ
ขออย่ามาติดต่อ อีกเลยหนา
ขอให้ฉันจมติด กับเวลา
อันสุขแสน ล้ำค่า ..ในวันวาน
ในวันที่เราเคย ..ยิ้มสนุก
ในวันที่ความทุกข์ ไม่เคยผ่าน
ในวันที่เธอไว้ใจ ..นานแสนนาน
ในวันที่แค่วันวาน .. ที่ผ่านมา
เป็นเพราะฉัน นั่นเอง ไม่โทษใคร
ที่ทำร้าย ความไว้ใจ ..อย่างไรหนา
ตอนนี้จึงเหลือแค่ ..ภาพติดตา
ว่าเธอมองฉันมีค่า .. แสนมากมาย
ขออำลาจากไกล กันซะที
ต่อแต่นี้ จะไม่มี เข้าใจไหม
ต่อแต่นี้ จะขอ ลาแสนไกล
กับความทรงจำ ที่เก็บไว้ เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจ .. เท่านั้นเอง
5 พฤษภาคม 2551 19:19 น.
ไวยากรณ์
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มี คนเคียงกาย
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ห่างหาย เสียงคุ้นหู
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มี คนเคียงคู่
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ต้องอยู่ เพียงลำพัง
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ฉัน ต้องเผชิญ
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ความหมางเมิน ถูกกักขัง
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่มี คนรับฟัง
นานเท่าไหร่แล้ว นานจัง แสนเนิ่นนาน
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคง เฝ้ายึดติด
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคิด ถึงกัน ในวันผ่าน
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคิด ถึงแต่เรื่องวันวาน
นานเท่าไหร่แล้ว เนิ่นนาน เสียกระไร
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังหวัง เพียงพบเจอ
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ละเมอ เธอรู้ไหม
นานเท่าไหร่แล้ว ที่ยังคง ไม่มีใคร
นานเท่าไหร่แล้ว ยังไง... ช่วยบอกที
28 มีนาคม 2551 17:58 น.
ไวยากรณ์
บอกตัวเอง ทุกวัน .. ย้ำเสมอ
กับเรื่องร้าย ที่เจอ ไม่สุขสันต์
แม้วันนี้ ปัญหา .. ที่งุนหงัน
แต่ในใจ ของฉัน .. คิดหาทาง
จะขอยืน ขอหยัด เพื่อตัวเอง
ไม่หวั่นเกรง แม้ไร้ .. ใครช่วยบ้าง
แม้วันนี้ ยังไร้ จนหนทาง
แต่ฉันเชื่อ ทุกอย่าง .. ต้องผ่านไป
หากวันใด ท้อแท้ .. สุดหดหู่
จะมองผู้ มองคน .. ที่ไหน ไหน
ยังมีคน แย่กว่าเรา มากถมไป
ทำให้ฉัน มีแรงใจ .. ฮึดกลับคืน
หากวันใด ฮึกเหิม หยิ่งผยอง
คล้ายทั้งโลก กู่ร้อง มิขัดขืน
จะมองดู คนสูงกว่า ที่เขายืน
เรายังห่าง อีกหลายผืน ... กว่าตามทัน
9 ธันวาคม 2550 12:00 น.
ไวยากรณ์
ไม่รู้จะเอ่ย ..อย่างไรดี
กับน้ำใจที่ล้นปรี่ มิมีเหมือน
แม้วันเวลา ล่วงเลย มิแชเชือน
ใช่จะลืม เลอะเลือน ตามเวลา
เธอกลับมาเป็น คนเก่า
คนที่เรา คอยเฝ้า คอยห่วงหา
คนที่เรา คอยเป็นห่วง ทุกเวลา
คนที่เรา สัญญา ไม่ทิ้งกัน
แม้จะอยู่ ไกลกัน ต่างจังหวัด
ใช่เป็นเครื่องชี้วัด ..อย่างไรนั้น
ถึงตัวห่าง ใจใช่ จะห่างกัน
ความสัมพันธ์ คงมั่น ไม่เสื่อมคลาย
ฝากดูแล ตัวเอง ..ให้ดีนะ
ด้วยภาระ หน้าที่ใช่หนีหาย
อยากจะไป อยู่เคียง ข้างๆ กาย
หลังผ่านวัน เลวร้าย ในวันวาน
เวลา และวารี ใช่ไหลกลับ
ผ่านและลับ เลยไป ตามทางผ่าน
แต่น้ำฝน ไหลเย็น จากวันวาน
กลับเป็นธาร น้ำเย็น ..มาอีกครา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
หน้าส่วนตัว
1874
