24 กุมภาพันธ์ 2550 16:48 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ไม่เข้าใจ
ทำไมความรู้สึกข้างในมันสับสน
ทำไมต้องคิดถึงใครบางคน
คนที่เขาไม่เคยคิดสนใจเหลียวมอง
เคยคิดว่าทำใจได้
แต่สุดท้ายยามอยู่ใกล้ใจก็ยังฟ้อง
ความห่วงใยในแววตาที่เฝ้ามอง
มันเรียกร้องอยากให้เธอเข้าใจ
ก็คงทำได้แค่นั้น
เพราะฉันเป็นคนที่ฝันใฝ่
ฉันรู้ดีถึงเธอไม่มีใคร
ฉันก็คงไม่มีวันเป็นคนที่เธอห่วงใยอาทร
แม้คิดถึงก็ต้องอยู่ให้ไกล
เพื่อไม่ให้สายใยเส้นบางต้องไถ่ถอน
แม้ความรู้สึกภายในจะร้าวรอน
ก็คงต้องสอนให้อดทน
คงเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ
ในยามที่เธออ้างว้างสับสน
คงเป็นได้แค่ใครบางคน
ที่วนผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ
เพียงอยากเก็บความทรงจำที่มีค่า
เก็บวันเวลาที่ดีไว้เสมอ
แม้ฉันเป็นคนสุดท้ายที่เธออยากเจอ
แต่จะเป็นคนที่หวังดีกับเธอตลอดเวลา