29 ตุลาคม 2549 20:32 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ให้มันจบลงไปกันเสียที
เลิกกันตอนนี้ยังไม่สาย
ขาดเธอยังไงไม่ถึงตาย
แค่ไม่ใจไม่สบายเพียงพักหนึ่ง
เดี๊ยวพอถึงวันฉันกลับมา
เธอไม่มีค่าให้นึกถึง
สุดท้ายเพียงแค่ผู้ชายคนหนึ่ง
ฉันไม่เหลือความซาบซึ้งในหัวใจ
กับคนนี้ที่เธออยากลืมเลือน
อย่าหยิบยื่นความเป็นเพื่อนจะได้ไหม
รักก็รักเพื่อนก็เพื่อนโปรดเข้าใจ
ถ้าไม่รักอย่ายกฐานะอื่นมาให้ไม่ต้องการ
24 ตุลาคม 2549 00:25 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
คิดจะปลูกต้นรักขึ้นสักต้น
อยากหาคนเคียงคู่อยู่ร่วมฝัน
แล้วจะเก็บดอกรักมากำนัล
มอบแด่คนนั้นที่เข้ามา
แต่ตอนนี้คงได้แค่เพียงฝัน
เขาคนนั้นอยู่ไหนฝันใฝ่หา
คนที่จะมอบความรักและศรัทธา
มากไปกว่าหน้าตาและเงินทอง
เขาคนนั้นมีไหมในเวปนี้
จากคนที่จิตใจแสนหม่นหมอง
อยากจะมีรักแท้มาครอบครอง
จึงขอร้องผ่านเวปถ้ายังมี
อยากจะหารักจริงสักเพียงครั้ง
อยากจะฟังเสียงใครในเวปนี้
จึงเว้าวอนขับขานผ่านบทกวี
หาคนที่จริงใจใครสักคน
16 ตุลาคม 2549 20:58 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
โถ...น่าสงสาร
คนเก่งซมซานกลับมาหา
แม่พระอย่างฉันสมเพชและเวทนา
คนแข็มแข็งมีน้ำตามาเปียกปอน
อะไรมาเข้าฝัน
ถึงคิดว่าคนอย่างฉันจะใจอ่อน
ลืมหรือไร....ใครทำให้ร้าวรอน
เพราะความเจ็บมันสอนให้ชินชา
มาร้องขออะไรกับฉัน
มีแค่แววตาเย้ยหยันสมน้ำหน้า
ช่างสะใจ...เอาไหมช่วยแผ่เมตตา
หากหวังรื้อฟื้นความศรัทธา....กรุณาไสหัวไป....
16 ตุลาคม 2549 19:37 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ยามดาวเคลื่อนเดือนคล้อยเมฆลอยต่ำ
มองฝั่งน้ำท่วมนองสองตาเห็น
แลลงลึกแม้เย็นย่ำน้ำกระเซ็น
เงาไหวเร้นกระเด็นซัดเศษเดือนดาว
ลมต้องหญ้าระเนนโอนเอนไหว
พัดแกว่งไกวดุจฝนพรหมใบข้าว
ไหวเคลื่อนคลื่นทิวแถวเป็นแนวยาว
เสียงกรูกราวหวีดหวิวเหนือแผ่นดิน
เงาต่อเงาเศร้าสุขซุกในซ่อน
ร่างต่อร่างย้ายเร่ร่อนคล้ายสูญสิ้น
ฝนซัดซาดพินาศยับท่วมพื้นดิน
โศรกเศร้าถวิลน้ำฝนซัดลมพัดพา
หวิวไหวหวาดขาดกลัวระรัวภัย
มองหนใดน้ำท่วมขังหวังข้างหน้า
รอคนมาช่วยรองรับซับน้ำตา
หวังเพียงว่าอย่าหวั่นไหวใครช่วยเรา
15 ตุลาคม 2549 12:10 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
เหมือนลมทุ่ง ระบัดพลิ้ว ถูกผิวกาย
แลคลับคล้าย หมอกกระจาย คลายความเศร้า
หยดน้ำค้าง โปรยพรมพร่าง แบบบางเบา
คล้ายคลอเคล้า หลั่งน้ำฟ้า น้ำตาปน
แอบคิดถึง คนห่างไกล ได้เพียงฝัน
ผ่านคืนวัน ยามนิทรา พาสับสน
ห่างกี่หน ลืมกี่ครั้ง ยังสู้ทน
ขอเป็นคน เคียงข้างใจ ไม่ใช่กาย
เสียงลมทุ่ง ระบัดพลิ้ว ปลิวเหนือน้ำ
ระลอกซ้ำ ผ่านเกลียวคลื่น แล้วกลืนหาย
อุ่นแสงแดด อ่อนระยับ จับผิวกาย
เหมือนคลับคลาย อุ่นอกไอ คนไกลเรา
ถึงวันนี้ ไม่เหลือใจ ให้สักนิด
ขอทวงสิทธิ์ ซอกที่ว่าง อย่างขลาดเขลา
ร้อยดอกรัก ปักดอกโศรก ในใจเรา
ขอแค่เงา มีฉันซ่อน ซ้อนในใจ
หน้าส่วนตัว
757
