16 ตุลาคม 2549 19:37 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ยามดาวเคลื่อนเดือนคล้อยเมฆลอยต่ำ
มองฝั่งน้ำท่วมนองสองตาเห็น
แลลงลึกแม้เย็นย่ำน้ำกระเซ็น
เงาไหวเร้นกระเด็นซัดเศษเดือนดาว
ลมต้องหญ้าระเนนโอนเอนไหว
พัดแกว่งไกวดุจฝนพรหมใบข้าว
ไหวเคลื่อนคลื่นทิวแถวเป็นแนวยาว
เสียงกรูกราวหวีดหวิวเหนือแผ่นดิน
เงาต่อเงาเศร้าสุขซุกในซ่อน
ร่างต่อร่างย้ายเร่ร่อนคล้ายสูญสิ้น
ฝนซัดซาดพินาศยับท่วมพื้นดิน
โศรกเศร้าถวิลน้ำฝนซัดลมพัดพา
หวิวไหวหวาดขาดกลัวระรัวภัย
มองหนใดน้ำท่วมขังหวังข้างหน้า
รอคนมาช่วยรองรับซับน้ำตา
หวังเพียงว่าอย่าหวั่นไหวใครช่วยเรา
15 ตุลาคม 2549 12:10 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
เหมือนลมทุ่ง ระบัดพลิ้ว ถูกผิวกาย
แลคลับคล้าย หมอกกระจาย คลายความเศร้า
หยดน้ำค้าง โปรยพรมพร่าง แบบบางเบา
คล้ายคลอเคล้า หลั่งน้ำฟ้า น้ำตาปน
แอบคิดถึง คนห่างไกล ได้เพียงฝัน
ผ่านคืนวัน ยามนิทรา พาสับสน
ห่างกี่หน ลืมกี่ครั้ง ยังสู้ทน
ขอเป็นคน เคียงข้างใจ ไม่ใช่กาย
เสียงลมทุ่ง ระบัดพลิ้ว ปลิวเหนือน้ำ
ระลอกซ้ำ ผ่านเกลียวคลื่น แล้วกลืนหาย
อุ่นแสงแดด อ่อนระยับ จับผิวกาย
เหมือนคลับคลาย อุ่นอกไอ คนไกลเรา
ถึงวันนี้ ไม่เหลือใจ ให้สักนิด
ขอทวงสิทธิ์ ซอกที่ว่าง อย่างขลาดเขลา
ร้อยดอกรัก ปักดอกโศรก ในใจเรา
ขอแค่เงา มีฉันซ่อน ซ้อนในใจ
11 ตุลาคม 2549 02:16 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ฉันโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายครั้ง
ฉันพลาดพลั้งผ่านเรื่องร้ายมาหลายหน
ฉันทนทุกข์ปะปนเศร้าเหงาเหลือทน
ฉันเหมือนคนสิ้นค่าแค่กรวดทราย
ฉันเหมือนเรือน้อยเคว้งคว้างบนกลางฝั่ง
เหมือนถูกฝังแถบดับดิ้นสิ้นสูญหาย
ฉันโศรกเศร้าเหงารันรดเพียงเดียวดาย
ฉันคลับคล้ายไม้ใกล้ฝั่งฝังกลบดิน
ฉันเหมือนแค่เศษธุลีไม่มีค่า
ลมพัดพาก็สูญหายคล้ายคืนถิ่น
ฉันหงอยเหงากลืนน้ำตาเป็นอาจิณ
ฉันสูญสิ้นหมดความหมายใครต้องการ
ฉันเหลือร่างคล้ายวิญญาณนั้นสิ้นสูญ
โศรกอาดูรเหมือนเพชรมาตสั่งสังหาร
ฉันซึมเศร้าระบมร้าวอย่างยาวนาน
ฉันซมซานซวนเซซัดแทบขาดใจ
8 ตุลาคม 2549 17:00 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ทะเลวันนี้มีคลื่นลม
พัดพรายพริ้วเข้าห่มผืนทราย
ทิวสนย้ายอ่อนเหมือนผ่อนคลาย
คล้ายกลับกลายมีสุขสมใจ
ตะวันแม้ไร้เมฆอำพราง
รุ้งวาดวางเรียวโล่งโค้งใหญ่
ขอบฟ้าใยเหลืองครามกว้างไกล
ส่งกลิ่นไอแสงแดดแผดมา
จะเก็บทั้งหมดแอบเอาไว้
ถึงใครใครทิ้งไปไร้ค่า
มีน้ำตาเหงาเศร้าอ่อนล้า
มุ่งหวังว่าทะเลกอดฉันที
เมื่อมีใครหมายแรมเลือนร้าง
ความอ้างว้างจบลงตรงนี้
ทะเลรักมีแต่ภักดิ์ดี
คบกี่ปีไม่มีเปลี่ยนแปลง
6 ตุลาคม 2549 23:21 น.
~>!ไร้ความทรงจำ!<~
ฉันมองไปที่ปลายฟ้า
มีดาราแสงสุกใส
จึงตามเก็บมาอุ่นไอ
แอบเอาไว้ในห้องนอน
มีเด็กน้อยเดินเข้ามา
เห็นดาราที่ใต้หมอน
อยากจะได้จึงเว้าวอน
เอาไว้ตอนขอพรดาว
ฉันเพ่งมองหน้าเด็กน้อย
เห็นร่องรอยฝันสีขาว
ยืนดาราสุกสกาว
แล้วบอกกล่าวให้ฝันดี
มองออกไปนอกหน้าต่าง
ผู้เดินทางตามวิถี
หนีไม่พ้นสิ่งชั่วดี
บ้างเปรมปรีดิ์บ้างทุกข์ทน
กอบดาราเต็มอ้อมแขน
คืนสู่แดนในห้วงหน
เพื่อแบ่งปันให้ทุกคน
มีสุขล้นยามขอดาว
หน้าส่วนตัว
482
