เห็นน้องเดิน..เคียงคู่..อยู่กับเขา หัวใจเรา..แตกสลาย..กลายเป็นผง เขาพาน้อง..เข้าห้อง..พี่ต้องปลง รักนี้คง..สิ้นสุด..หยุดกันที เราเป็นเพียง..ตัวสำรอง..ของน้องรัก ต้องอกหัก..อีกกี่ครั้ง..ช่างสาสม รักคนมี..เจ้าของ..ต้องระทม ความขื่นขม..เก็บไว้เป็น..เช่นบทเรียน โบราณว่า..ผิดเป็นครู..รู้เต็มอก ยังเข็นครก..ขึ้นเขา..เรานั้นฝืน จะไม่ขอ..เป็นสำรอง..ต้องกล้ำกลืน พี่ขอยืน..เป็นหนึ่งใน..หัวใจเธอ