อาลัยพ่อ ยี่สิบแปด..มกรา..ปีห้าสอง น้ำตานอง..หลั่งไหล..ได้สูญเสีย เมื่อพ่อจาก..ลูกไป..ใจอ่อนเพลีย ทิ้งลูกเมีย..ลิบลับ..ไม่กลับมา หลับเถิดพ่อ..เหนื่อยพอแล้ว..ดวงแก้วลูก ได้พ้นทุกข์..ทรมาน..การรักษา ปีเก้าเดือน..นอนเจ็บ..เก็บน้ำตา ขอบุญญา..ที่เคยทำ..ชี้นำทาง ไปสวรรค์..ยังภพใหม่..ในชั้นฟ้า อย่าได้มา..กังวล..คนข้างหลัง สู่ดินแดน..สุขาวดี..มีพลัง ไร้ทุกข์ขัง..ไร้คนชัง..ดังชื่อแดน