17 กันยายน 2548 15:12 น.
ไรไก่
ไม่ใช่.........ปาฏิหารย์
ไม่ใช่.........พรหมลิขิตอย่างที่ใครๆใฝ่หา
มันเพียงแค่..........
แค่............. ความเหงาเข้าประชิดในหัวใจ
แค่............อยากมีใครสักคนเข้ามาเป็นเพื่อน
แค่............สุมตัวอย่างเข้าทักทายหายเหงาก็ลืมเลือน
แค่............อยากเหมือนคนอื่นที่เขาต่างมีกัน
แค่............อยากอวดอ้างกับใครใครฉันก็แน่
แค่............ทำให้เธอได้แคร์ฉันก็เหลิงจนเกินฝัน
แค่.............หลอกล่อหยอกเหย้ากันเล่นให้มันมัน
แค่.............แกล้งทำจริงจังแล้วก็ผันตัวจากไป
ตัวเธออาจคิดเพียงแค่.........
แต่ฉันไม่ได้เพียงคิดแค่นั้น
ฉันคิดเรื่องต่างๆอย่างจริงจัง
และฉันมั่นใจเสมอในตัวเอง
17 กันยายน 2548 09:56 น.
ไรไก่
คือวันนั้น
วันที่ฉันแสนยินดีปรีดา
ที่ฟ้านำพาให้ฉันได้รู้จักเธอ
หยอกล้อคุยเล่นกันอยู่เสมอ
ฉันเธอผูกมิตรจิตผูกพัน
นานวันความสัมพันธ์แนบแน่น
เปรียบแม้นเกลียวเชือกกระชับมั่น
ความรู้สึกความเข้าใจของหัวใจกันและกัน
ซ่อนลึกสุขล้ำล้นเปี่ยมด้วยความหมาย
เราพบกันนานวันผันความรู้สึก
เคยนึกนับเป็นเพื่อนกลับเลือนหาย
เป็นความรักแทรกซ้อนจับทักทาย
เริ่มละอายกับหัวใจที่เปลี่ยนแปร
แสวงหาทางออกอย่างสับสนบนทางผ่าน
หัวใจร้างสร้างทางรักใช่รักแท้
ถูกขว้างทิ้งไม่ใยดีเธอไม่แคร์
ใจท้อแท้แพ้ความรักมีต่อเธอ
คือวันนี้
วันที่มีความเศร้ามาเป็นเพื่อน
มาย้ำเตือนไม่เว้นแต่ละวัน
หวนคิดคืนนี้ไม่เหมือนคืนนั้น
รันทดท้อเพลงตรมหลงงมงาย
และยังคงมานั่งอยู่ที่เก่า
แม้ไร้เงาของใครคนหนึ่งมากล้ำกราย
รู้ทั้งรู้ว่าใช่จะมีความหมาย
เดียวดายอยู่ภายใต้แสงจันทร์
ความเงียบและเหงารุมเร้าจิต
เมื่อคิดถึงตัวเราเศร้าโศกสัน
เหม่อมองฟ้าไร้ดาวโดยฉับพลัน
หัวใจหวั่นพลั่นเร้นคนแพ้ทาง
คงเป็นแค่อันทางผ่าน
ไม่ทันนานก็ผ่าน-ผลาญ
ปล่อยชีวิตรอไปอีกคงไม่นาน
จักสานความแข็งแกร่งให้จีรัง
15 กันยายน 2548 22:11 น.
ไรไก่
วิถีชีวิตของผู้คนล้วนหลากหลาย
สุขสบายหรือทุกข์ยากเกินขับขาน
ต่างคนต่างเดินตามเส้นทาง
ปลายทางแต่ละคนล้วนผูกพัน
บางคนเกิดในครอบครัวที่อบอุ่น
ด้วยค้ำจุนจากพ่อแม่ที่มีใจรักมั่น
เฝ้าฟูมฝักดุแลและห่วงใยสารพัน
เสกสรรค์ให้ทุกอย่างตามปรารถนา
แต่บางคนเพราะเลือกเกิดไม่ได้
ใช่จะอยากเกิดในครอบครัวมีปัญหา
ถุกปล่อยปล่ะละเลยเกิดโดยไม่เจตนา
ดั่งลูกไม่มีค่าในสายตาของครอบครัว
ลูกจะดีเพราะมีพ่อและแม่คอยสั่งสอน
เฝ้าคอยมองประคับประคองไม่หมองมัว
เป็นตัวอย่างที่ดีให้รู้จักความดีความชั่ว
ไม่หลงตัวว่าดีเลิศทำเชิดใส่ใคร
เป็นลูกไม้ที่ไม่หล่นไกลจากต้น
ปลูกกี่หนต้นอะไรดินตรงไหน
สภาพอากาศสิ่งแวดล้อมใช่อื่นไกล
ต้นไม้ใหญ่เป็นอย่างไรผลที่ได้ก้เหมือนกัน
14 กันยายน 2548 20:00 น.
ไรไก่
ฝนสั่งฟ้าเดือนกันยาพาชุ่มฉ่ำ
เม็ดฝนพร่ำพร่ำพร่างขาวสดใส
ชำระล้างความเหนื่อนอ่อนของหัวใจ
ชีวิตใหม่หัวใจแกร่งก้าวให้ไกล
สิ่งต่างต่างผ่านมาพาใจหมอง
ใส่กระป๋องนำไปปล่อยสายน้ำไหล
วาดความหวังสร้างความฝันให้หัวใจ
แล้วก้าวไปด้วยหัวใจที่มั่นคง
ไม่ย่นย่อท้อถอยต่อสิ่งขวาง
ที่รังควาญกลั่นแกล้งไม่ให้เกิดผล
ที่หลอกล่อให้ติดบ่วงกับวังวน
พาอับจนหม่นเศร้าเคล้าน้ำตา
ฝนทิ้งหยาดสุดท้ายในเดือนนี้
ต่อไปมีหนาวเป็นเพื่อนเวียนมาหา
ดวงตะวันสาดแสงสวยดั่งประติมา
ท้องนภาสว่างไสวและหัวใจที่เรืองรอง
12 กันยายน 2548 21:40 น.
ไรไก่
หลบปลีกหลีกหนีวันอันสับสน
เลือกมุมสงบพบโลกอันสดใส
ปล่อยตัวปล่อยความคิดไปให้ไกล
ปล่อยใจให้ลอยล่องตามแรงลม
นั่งหย่อนขาเท้าราน้ำในแพน้อย
ลอยกลางบึงห่างไกลไร้ผู้คน
เหล่าฝูงปลาเวียนว่ายดูสับสน
ชื่นชมความงดงามยามสายัณห์
ดวงตะวันสาดแสงยามพลบค่ำ
สะท้อนผิวน้ำเป็นเงาสวยเหมือนกับฝัน
แดดอบอุ่นเสียงคลื่นน้ำกระทบกัน
เริงระบำฝูงมดคดเคี้ยวเลี้ยวไปมา
เหม่อมองฟ้าสีฟ้ากว้างต่อกว้าง
เมฆลอยคว้างยิ้มสีแดงเต็มท้องฟ้า
ฝูงนกบินร่อนเล่นน้ำกางปีกท้า
อวดสายตาผู้คนอมยิ้มพลัน
ชะโงกหน้าสบตาเศร้าเงาในน้ำ
แผ่นน้ำฉ่ำชื่นหัวใจไหวถล่ำ
เติมพลังความกล้าแขวนชีวิตขวิดคะมำ
สร้างพลังแต้มความฝันให้เป็นจริง
โลกวันนี้สดใสด้วยสองมือ
คงไม่ยื้อฉุดสิ่งใดหมายมาอิง
ต้องเป็นตัวของตัวเองในทุกสิ่ง
ชีวิตจริงไม่ใช่อิงกับนิยาย
หน้าส่วนตัว
731
