31 กรกฎาคม 2548 16:25 น.
ไรไก่
ยามรัก
ความเอย ความรัก
เป็นพลังแห่งชีวิตอันยิ่งใหญ่
เป็นครรลองคนสองคนให้ร่วมใจ
ประตูใจสองดวงล้วนผูกพันธ์
ต่างยินดีปรีดาให้ผาสุก
มีความสุขความสดใส ในวันหวาน
ร่วมชีวิต คิดผูกพันธ์กันนาน
ไม่เว้นว่าง สิ่งดีๆ มีให้กัน
เมื่อร่วมชีวิต
วันเวลาผ่านไปช่างหวานชื่น
ต่างหยิบยื่นไมตรีดีนักหนา
ยามกินข้าว ยามนอนกล่อมนิทรา
ป้อนวาจาป้อนคำหวานไม่จากกัน
เมื่อรักจาง
วันเวลาผ่านไปใจไม่ยึดมั่น
ด้วยรักกันอย่างไรไม่กล่าวขาน
เริ่มหึงหวงหวาดระแวงกันมานาน
สัมพันธ์ห่าง เริ่มลดน้อย ถอยลงไป
เมื่อถึงเวลาแยกจาก
จวบถึงกาลเวลาต้องลาจาก
ต่างคนต่างแยกทางห่างกันหนี
ไม่หยุดคิดสักนิดถึงความดี
ที่เคยมีต่อกันนั้นสองเรา
ต่างห่ำหั่นทางวาจาพากันเศร้า
ต่างหยิบเอาความผิดพลาดกันทั้งสอง
มาโทษกันให้ร้ายกันตามทำนอง
ไม่ไตร่ตรองมองไม่เห็น คุณค่ากัน
31 กรกฎาคม 2548 16:16 น.
ไรไก่
ยามเย็นตะวันรอนแดงฉาน
แวกม่าน...ทิวไม้..ไพรสนธิ์
หมู่นกบินกลับรังยามมืดมน
ผู้คนเดินทางกลับอย่างวุ่นวาย
เดินเลียบริมทุ่งนาพาใจเหงา
ชีวิตเรา..ทำไม..ดูสับลน
มองภูเขาแสนไกลอย่างไร้ตัวตน
สายลมต้องกายาพาเยือกเย็น
ยินเสียงกบ.เขียดร้องอยู่ใกล้ๆ
เสียงหัวใจโหยหากับ..ใครกันหนอ
ยิ่งสายลม.พรมพร่างอย่างพนอ
อ้อนวอนขอ..ขอใจ..ใครสักคน
30 กรกฎาคม 2548 22:01 น.
ไรไก่
รักหนอรัก
เข้ามาทักแล้วพัดผ่านไป
ปล่อยให้ฉันนั่งเศร้าอยู่เดียวดาย
ไขว้คว้ากอดรักเก็บไว้ไม่ได้
รักลอยหลุดไปแสนจะช้ำหัวใจจริงๆ
30 กรกฎาคม 2548 20:46 น.
ไรไก่
ณ.วันนี้ฉันยังมีเธออยู่ใกล้ๆ
คนของหัวใจไม่แหน่งหน่ายเมินหน้าหนี
รักของที่รัก เพิ่มขึ้น ทุกๆการเดินของเข็มวินาที
ชั่วชีวีนี้ ไม่มีวัน ที่จะเสื่อมคลาย
คำว่าเพื่อน กับความรัก ก้าวเคียงคู่
รักเชิดชู เพื่อนร่วมใจ ไม่หม่นหมอง
เป็นเพื่อนรัก เพื่อนร่วมชีวิต และคู่ครอง
คำทั้งสองมีค่าเท่ากันเหมือนฉันรักเธอ
ทุกๆคำ ทุกๆอย่าง จดจำขึ้นใจได้ดี
แม้นานปีผ่านพ้นไปคงเป็นเช่นนี้เสมอ
ต่างเป้นเงาของกันและกันฉันและเธอ
ไม่มีวันจะเผลอให้รักหลุดลอยไปจากกัน
จำได้ไหมคำสัญญาที่กล่าวไว้
เราจะเดินก้าวไปหร้อมกันตามความฝัน
ร่วมเรียงเคียงบ่าไหล่สู้ผองภัยพร้อมๆกัน
ร่วมฝ่าฟันอุปสรรค์ประคองรักจนถึงปลายทาง
ไม่คยคิด จะกล่าว คำอำลา
เพราะรู้ว่าชีวิตฉันขาดเธอไปไม่ได้
ถ้าขาดเธอไปแล้วฉันจะอยู่ไปทำไม
และหัวใจคงไร้เรี่ยวแรงเต้นแผ่วเบา.
29 กรกฎาคม 2548 16:31 น.
ไรไก่
รอยยิ้ม.........เสียงหัวเราะ..........และดอกไม้บาน
เมื่อเราพบกัน
รอยยิ้มจริงใจเปิดกว้างรออยู่ที่ริมฝีปาก
เหมือนบานประตูบ้านแห่งมิตรภาพได้เปิดออก
เชื้อเชิญด้วยความเต็มใจ
ให้สายลมบริสุทธิ์จากข้างนอกได้พักผ่อน
ยื่นมือมาสัมผัสอบอุ่น
ฉายแว่วเริงร่าแห่งไมตรีในดวงตา
เป็นที่น่ายินดีว่า
เมื่อเวลาข้างในบ้าน
เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ข้างนอกหน้าต่าง ดอกไม้ก็บานสดไสว
โลกใบนี้
ยังต้องการเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม
และมิตรภาพต่อกันอีกมาก
หน้าส่วนตัว
834
