10 พฤศจิกายน 2548 09:01 น.
ไรไก่
ฉันทำผิดอย่างไร วานบอก
เธอแกล้งฉันช้ำชอก อย่างนี้
รักเธอจึ่งกลับกลอก ขมขื่น
เธอไม่เคยแจงชี้ เหตุผล กลใด
เขาเห็นเราแค่เป็น คนอื่น
และไม่เคยมายืน ชิดใกล้
เธอเหินห่างสุดฝืน หนักใจ
ทำอย่างไรหนอให้ จักอยู่ คู่แฮ
ฉันทำผิดอย่างไรบอกได้ไหม
แล้วทำไมเมินเฉยแกล้งเฉไฉ
แม้ใกล้ชิดแค่ไหนเหมือนห่างไกล
หนอกระไรหัวใจฉันเศร้าทรวง
ในชีวิตของเขาเราเป็นอื่น
ไม่เคยยืนเคียงข้างไม่ห่วงหวง
แต่ตัวเราเฝ้าฝันสวรรค์ลวง
เจอรักกลวงถ่วงใจไม่หวนคืน
ฉันกับเธอแยกทางไปต่างทิศ
ใครถูกผิดเหตุผลแสนสุดฝืน
ทุกเรื่องราวฉันเฝ้าทนกล้ำกลืน
ฤทัยขื่นเธอยื่นความร้าวราน
เมื่อเห็นเธอชิดใกล้กับใครอื่น
สิทธิ์แค่ยืนห่างไกลกับใจหาญ
อธิฏฐานให้เธอสุขสำราญ
แคล้วภัยพาลทุกกาลให้ยืนยง
ฉันยังรอพรุ่งนี้ยังมีหวัง
หัวใจยังมั่นใฝ่ดังประสงค์
สองใจร่วมประสานกันมั่นคง
รักดำรงจำนงมีแต่เธอ
4 พฤศจิกายน 2548 11:13 น.
ไรไก่
เมื่อวานนั้นฉันอยู่กับความเหงา
เป็นเพื่อนเก่าย้อนกลับเมื่อฉันเผลอ
โชคชะตานำพารู้จักเธอ
เปรียบเหมือนเจอคู่ขวัญค้นหานาน
แปลกไหมนะกับคนไม่รู้จัก
เข้ามาทักปรากฏดั่งปาฎิหาริย์
ความรู้สึกคุ้นเคยติดดวงมาน
ให้สะท้านจดจ้องเหมือนต้องมนต์
เธอเป็นใครมาจากไหนฉันไม่รู้
แต่จู่จู่เธอทำให้ฉันสับสน
ความรู้สึกลึกลึกเริ่มกังวล
เมื่อใจตนโลดลิ่วคิดไปไกล
ในวันนี้ฉันอยู่กับความสุข
เธอมาปลุกชีวิตให้สดใส
แม้มิได้มีสิทธิ์คนของใจ
ที่ทำได้ขอกล่าวว่า ขอบคุณ..
3 พฤศจิกายน 2548 21:56 น.
ไรไก่
อยากแต่งกลอนตามแบบความเป็นฉัน
แม้มันอาจไร้ค่าและความหมาย
ฉันเขียนเล่นอ่านเพลินเพื่อผ่อนคลาย
เล่นลวดลายสวนภาษาน่ารู้ลอง
อาจเป็นงานผิดแปลกแหวกระเบียบ
ไร้ความเฉียบอักษรกลอนไม่คล่อง
คำที่เฝือคำเกินท่วงทำนอง
ทำให้มองกลอนไม่งามซาบซ่านใจ
สิ่งที่ได้จากการเขียนมีค่าล้น
การคิดค้นสิ่งสูงค่าน่าเลื่อมใส
การรู้จักบุคคลดีมีน้ำใจ
นับเป็นชัยยิ่งใหญ่ในโลกจริง
ฉันเขียนกลอนไม่ใช่หวังสร้างชื่อเสียง
ร้อยความเรียงเพียรสื่อฝากบอกสิ่ง
ความถูกต้องดีงามให้แอบอิง
ล้วนยอดยิ่งประเสริฐล้ำกว่าสิ่งใด
หน้าส่วนตัว
695
