9 ตุลาคม 2548 15:12 น.
ไรไก่
วัยห้าขวบของเด็กน้อย
เฝ้ารอคอยบิดาอยู่ทุกเย็น
แต่ละวันบิดาทำงานไม่ว่างเว้น
เหตุจำเป็นบิดาต้องทำงาน
วันหนึ่งหนูน้อยคอยโอกาส
เมื่อบิดากลับจากที่ทำงาน
ท่าทางอ่อนเพลียน่าสงสาร
จึงเข้าไปถามคุณพ่อครับ
คุณพ่อครับทำงานได้เงินชั่งโมงละเท่าไร
อ้าว มันเกี่ยวอะไรกับตัวเจ้านัก
ที่ฉันทำงาน งานก็แสนหนัก
เจ้ามาซักไซ เพื่อสิ่งใดกัน
ทำงานชั่วโมงล่ะสามสิบบาท
ไม่เคยขาดพลาดกันงานแต่ละวัน
งานจำเป็นและรับผิดชอบของฉัน
เจ้าถามถึงมันเพื่อต้องการสิ่งใด
คุณพ่อครับผมขอยืมเงินสักสิบบาท
เงินสิบบาทเจ้าเอาไปซื้ออะไร
ของเล่น ตัวการ์ตูนเป็นเรื่องเหลวไหล
ให้เจ้าไปทำการบ้านเป็นสิ่งที่ดี
เด็กน้อยหน้าเสียเดินเลี่ยงออกไป
พ่อรู้สึกเสียใจที่เห็นลูกเดินหนี
พ่อเดินตามเข้าไปถามชวนชี้
เจ้านี้มีความจำเป็นอย่างไร
เด็กน้อยยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
หนูสะสมเงินมาเพื่อที่จะได้ใช้
ซื้อเวลาหนึ่งชั่วโมงของพ่อนี้ให้
เพื่อพ่อจะได้อยู่กับหนูซักหนึ่งชั่วโมง
9 ตุลาคม 2548 14:32 น.
ไรไก่
พลิ้วริ้วริ้วสายลมลิ่วคราวดึก
กอไม้คึกสีซอล้อลมหนาว
หญิงช่างฝันนอนเล่นนับเก็จดาว
น้ำค้างพราวสีเงินเพลินใจมอง
เส้นสายหมอกสีหม่นหล่นกระจาย
ลมหนาวกรายหมายมาเข้าแทรกซ้อน
ยะเยือกเย็นเหน็บหนาวใจสั่นคลอน
ห้วงสะท้อนอ่อนไหวใครสักคน
กลางเงาเพ็ญเด่นดาวลมหนาวโบก
กลิ่นดอกโศกโยกเคล้าเย้ากมล
ปลุกชีวิตสับสนคมอารมณ์
ให้ตรองตรมแตกกอช่อน้ำตา
ลอยละล่องท่องแผ่นฟ้านภากว้าง
คล้ายอ้างว้างคร่ำครวญคะนึงหา
ดอกคิดถึงดอกรักดอกศรัทธา
เศร้าวิญญาหว้าเหว่เห่อาดูร
ใจยังคอยลอยวนคนเคยรัก
เจ็บปวดนักรักแปรเปลี่ยนเป็นศูนย์
ทั้งที่ใจใยรักกับเกื้อกูร์
ดังเพื่อนหนุนจุนเจือเอื้อหากัน
ปล่อยลอยลมซมซานพาลใจแป้ว
ปล่อยล่วงแล้วแซวซ้ำแกล้งระกำ
ปล่อยเลือนลับซับซ้อนย้อนรับกรรม
ปล่อยเพ้อฝันค้างคากลับคาใจ
6 ตุลาคม 2548 09:35 น.
ไรไก่
ทุกชีวิตย่อมล้วน...................ต่างวิถี
มีสิ่งใดคงที่...........................อาจิณ
การเวลาวัดชี้........................ตัดสิน
ต่างผันแปรหมดสิ้น..............ควบคุม ตัวตน
ชีวิตแรกเริ่มต้น ..................อ่อนใบ
เจริญงอกงามเติบใหญ่.........ให้คุณค่า
นานวันค่อยพลิกไหว............โรยรา
ท้ายสุดเจ้าร้างลา...................ซบลง ทบดิน
5 ตุลาคม 2548 14:37 น.
ไรไก่
ยามรุ่งอรุณเบิกฟ้าอุษาโยค
แสงส่องโลกโสภากระจ่างใส
แสงเงินขับแสงทองระยับรำไร
เช้าวันใหม่ใสสดงดงามจินต์
เทพธิดาอุษาพญาหงส์
เอนองค์อรผุดผ่องมลุลิน
แสงโสมส่องท้องนภายามยลยิน
ไร้มลทินเพริดแพร้วแวววิไล
งามอุษาเทวีระพีฉัตร
จรรยาวัตรงามจริงยิ่งผ่องใส
เมตตารักมอบสุขด้วยดวงใจ
ฝันใฝ่ให้น้ำจิตมิตรไมตรี
4 ตุลาคม 2548 22:18 น.
ไรไก่
กระแสน้ำยามเช้าไอขาวกรุ่น
ฟายหมอกมุ่นม้วนแฝงลำแสงสาง
วังน้ำเย็น แจ่มใสไม่จืดจาง
วนธารเย็นฉ่ำ ฉ่ำหัวใจ
สายน้ำไหล เรื่อยเรื่อย ข้างริมป่า
หมู่นกกาบินเวียนเคียงคู่ไพร
เถาวัลย์เลื้อยเลาะกิ่งต้นไม้ใหญ่
ชื่นสมใจรื่นรื่นตื่นตามอง
โขดหินใหญ่โดดเด่นกลางลำน้ำ
น้ำไหลข้ามลัดเลาะเซาะไม่ออม
เสียงซ่าซ่าน้ำกระเด็นเซนฟู่ฟอง
ฟุ้งละอองลอยกระจายสายน้ำเย็น
จารึกไว้จดจำเป็นคำกลอน
เขียนอักษรเรียงเรื่องเพียงให้เห็น
กาลครั้งหนึ่งนั่งนอนเที่ยวเดินเล่น
วังน้ำเย็นวนธาราพาสุขใจ
หน้าส่วนตัว
730
