14 กันยายน 2549 10:38 น.
ไรไก่
อันฝันสุข มีขาย บ้างไหมหนอ
มีรักคลอ พะนอบ้างข้างข้างเขา
เสียงกระซิบ ดังแว่ว แผ่วแผ่วเบา
มีสองเรา รักร้อย คอยปรนเปรอ
ในความฝันได้โลดแล่นแผ่นฟ้ากว้าง
ทุกหนทาง มีรักร้อย คอยเสนอ
ทุกทุกที่ มีฉันนั้นกับเธอ
คอยปรนเปรอรักมอบได้ตอบแทน
จะมีไหม คนไหนที่ขายฝัน
ขายให้กันกี่พัน หรือหมื่นแสน
จะยินดี ซื้อมอบ และตอบแทน
ด้วยรักอันแน่นแฟ้น เป็นแฟนเธอ
อันความฝันไม่มี ที่ไหนขาย
ฝันสลายไม่มีใครไหนเสนอ
คงไม่มี ทางใดได้พบเธอ
ได้แต่เพ้อ ฝันไป คล้ายฝันลวง
13 กันยายน 2549 09:54 น.
ไรไก่
เมือฝนซาพาหนาวคราวเริ่มแรก
ลมเย็นแทรกพริ้มพรมห่มทั่วถิ่น
ฝนเม็ดหยาดสุกท้ายพรายสู่ดิน
ผ่านพ้นสิ้นทิ้งไว้ให้คะนึง
พบแล้วพรากจากกันเหมือนครั้งก่อน
ครั้นจากจรห่อนหาพาคิดถึง
เสียงกบเขียดเรียกร้องก้องริมบึง
ดังอื้ออึงกึ่งร้องฟ้องเทวา
เปรียบเธอคล้ายสายฝนพลิ้วพรมพร่าง
ปลายฝนจางร้างหายให้ห่วงหา
จากลับไปไกลสุดสุดสายตา
รู้ไหมว่าว้าเหว่ทุกข์กังวล
วันเดือนผ่านหนึ่งปีที่รอคอย
ใจดวงน้อยคอยหาอย่างหวังผล
ตั้งความหวังฝั่งใจให้อดทน
บุญกุศลดลใจเธอกลับคืน
**********************************************
.พี่วัชคนดีมาช่วยเสริม
เมื่อฝนซา ฟ้าใสปลายฟ้าสวย
ลมเหนือช่วยไล่ร้อน ผ่อนคลายผิว
ลมอ่อนอ่อน ส่งให้ใบไม้ปลิว
เสียงหวีดหวิว คล้ายเสียง สำเนียงเธอ
ลมหนาวเยือนคอยเตือนถึงอดีต
เฝ้านั่งคิด ความหลังจนพลั้งเผลอ
เรื่องเก่าเก่า ทั้งทุกข์สุขกับตัวเธอ
จนพิษไข้ ใจเพ้อ เธอไกลกัน
เห็นหมู่เมฆ มองไปคล้ายหน้าน้อง
เฝ้านั่งมอง จนเมฆไหล คล้ายเหมือนฝัน
เธอคงอยู่ ปลายฟ้าแสนไกลกัน
หรืออยู่บน สรวงสวรรค์อันอำไพ
เธอทิ้งพี่ ก่อนวัยไปมีสุข
ปล่อยพี่ทุกข์ ทุกวัน ขวัญสลาย
เหลือแต่ร่าง ตนตัวไร้หัวใจ
เหลือเพียงกาย ทรงอยู่ รอคู่เธอ
11 กันยายน 2549 21:38 น.
ไรไก่
ก่อกำแพงหรือว่าสร้างสะพาน
ต่างกล่าวขานนานมาพาเกี่ยวข้อง
เปรียบเปรยว่าสร้างอย่างใจสมปอง
แม้จะมองไม่เห็นเช่นของจริง
กำแพงนั้นสร้างพรางเพื่ออะไร
ป้องกันให้ศัตรูรู้ทุกสิ่ง
สะพานนั้นสร้างเชื่อมมิตรพึ่งพิง
ทั้งชายหญิงมิ่งมิตรจิตสัมพันธ์
ชีวิตจริงของคนล้วนแตกต่าง
ศัตรูอ้างพรางเป็นมิตรไม่แปรผัน
เห็นมิตรแท้แปลเป็นไม่สำคัญ
แบ่งแยกกันนั้นให้ได้อย่างไร
เป็นความผิดพลาดไปในตัวคน
ที่ดิ้นรนปล่อยมิตรคิดผลักไส
แต่ศัตรูเปิดรับพักร่วมใจ
ผิดหรือไม่ไหนใครช่วยบอกที
2 กันยายน 2549 12:03 น.
ไรไก่
เสียดายความรู้สึกดีดีที่มอบให้
เสียดายใจให้ไปไม่เก็บรักษา
เสียดายฝันสรรค์สร้างร่วมกันมา
เสียดายวันเวลาค่าไม่มี
ของทุกอย่างวางเห็นเด่นเบื้องหน้า
มองทุกคราพาใจให้หมองศรี
เป็นเหมือนเครื่องตอกย้ำช้ำฤดี
ควรไหมที่เก็บไว้ให้ช้ำตรม
บรรจงเก็บใส่กล่องของทุกชิ้น
น้ำตารินสิ้นรักกลับพานขม
ปล่อยปลดวางห่างไกลในอารมณ์
ฝากฝั่งจมพื้นดินสิ้นกันที
31 สิงหาคม 2549 10:56 น.
ไรไก่
อาชีวะร่วมด้วยช่วยชาวบ้าน
ครูอาจารย์สานใจไม่ปล่อยผัน
กลุ่มชาวบ้านพบทุกข์ทุกคืนวัน
ต้องช่วยกันสรรค์สร้างต่างไมตรี
เด็กช่างยนต์ค้นหาทางแก้ไข
กลุ่มพวกในเครื่องยนต์ขมันขมี
เร่งแก้ไขใช้ได้ทันท่วงที
เช็คถ้วนถี่ดีพร้อมมอบประชา
เด็กก่อสร้างต่างหอบสัมภาระ
พร้อมที่จะซ่อมบ้านต้านปัญหา
สร้างบ้านใหม่ใช้ของเดิมงดงามตา
ไม่รอช้าท่าทางต่างว่องไว
เด็กไฟฟ้าพาเดินสายไฟฟ้า
ไม่รอช้าพากันเร่งแก้ไข
เครื่องไฟฟ้าทุกชนิดติดสายไฟ
ไม่ท้อใจในงานที่โปรดปราน
ร่วมพลังอาชีวะสร้างชาติ
ด้วยหมายมาดชาติไทยได้กล่าวขาน
พัฒนาอาชีพฝึกฝนงาน
และเชี่ยวชาญงานภูมิปัญญาไทย
หน้าส่วนตัว
890
