30 สิงหาคม 2548 10:22 น.
ไรไก่
คนเราหนอรู้จักหน้าแต่ไม่รู้ใจ
คนเขาคิดสิ่งใดในใจบ้างก็ไม่รู้
บางคนสร้างภาพให้คนอื่นดู
ฉันคือผู้มีคุณธรรมและความดี
บางคนสร้างภาพหลอกลวงให้รัก
บางคนจัดสร้างภาพตนมีศักดิ์ศรี
แต่งตัวโก้โอ้อวดความมั่งมี
หญิงยอมพลีทั้งร่างกายและหัวใจ
บางคนสร้างภาพตนเป็นคนซื่อ
แกล้งยึดถือความรักจริงยิ่งสิ่งไหน
ลวงหลอกรักกับสายตาของใครใคร
แต่ในใจมีแต่เล่ห์เพอุบาย
ภาพสร้างลวงลวงสายตาผู้อื่นได้
ต้องลวงใจหลอกกายตนอยู่มิรู้หาย
เป็นตราบาปที่ต้องคิดติดตัวไปจนตาย
ผู้เสียหายไม่ใช่ใครถ้าไม่ใช่ต่อตนเอง
29 สิงหาคม 2548 16:41 น.
ไรไก่
อรุณรุ่งวันนี้ดูเงียบเหงา
หรือใจเราต่างหากที่ปิดแสง
ไม่ยอมรับกับความจริงที่แสดง
รักแอบแฝงซ่อนลึกอยู่ข้างใน
เก็บงำซ่อนไว้ในดวงจิต
ไม่เคยคิดถอดถอนให้ไปไหน
ทั้งทั้งที่รู้แต่ก็ดื้ออยู่ทำไม
เก็บใจร้าวรานทำร้ายตัวของตน
โปรดเถิดใจจ๋าใจเจ้าเอ๋ย
ใจเปิดเผยใจยอมรับกับสิ่งหม่น
ใจยอมรับว่าเขาไม่รักกับตัวตน
ใจยอมทนเจ็บปวดอยู่ทำไม
เปิดใจยอมรับความจริงที่พึงประจักษ์
ยืดอกรับย้ำหนักหนักกับใครใคร
ปลดปล่อยไปอย่าเก็บไว้ให้หนักกับหัวใจ
รอคนที่ใช่กับคนใช่ก็จะได้ก้าวเข้ามา
28 สิงหาคม 2548 13:48 น.
ไรไก่
ถึงอย่างไร ............สายน้ำก็ไม่เคยหวนกลับ
ถึงอย่างไร.............ตะวันก็ลาลับจากนภา
ถึงอย่างไร.............จันทราก็สาดแสงนวลกระจ่างตา
ถึงอย่างไร.............เข็มนาฬิกาก็คงเดินต่อไปไม่หยุดนิ่ง
ถึงอย่างไร.............แม้จะเหนื่อยเพียงไรก็ไม่ท้อถอย
ถึงอย่างไร.............แม้ต้องรอคอยก็รอคอยกับทุกสิ่ง
ถึงอย่างไร............ แม้ต้องจากจากกันไปแล้วจริงจริง
ถึงอย่างไร ............แม้ต้องทิ้งขอฉันเป็นฝ่ายทิ้งทั้งๆที่ยังรักเธอ
ถึงอย่างไร.............ไม่สามารถประสานรอยร้าว
ถึงอย่างไร.............ฉันคงก้าวเดินไปข้างหน้าอยู่เสมอ
ถึงอย่างไร.............หัวใจฉันคงวนเวียนอยู่กับเธอ
ถึงอย่างไร.............หัวใจของเธอจะไม่เก้อถ้าเธอหวนกลับคืนมา.
27 สิงหาคม 2548 11:04 น.
ไรไก่
สุขใจสุขกาย
ล้วนมีความหมาย ต่อคน
น้ำอดน้ำทน
การงานไม่บ่น สู้ไป
แรงกายแรงใจ
ทุ่มเทให้ได้ งานเงิน
เงินดีงานเกิน
ผู้คนไม่เมิน มิตรมอง
คนรักคนจอง
เป็นมิตรพวกพ้อง ต่อกัน
ทั้งเธอทั้งฉัน
ร่วมกันสร้างสรรค์ ความดี
26 สิงหาคม 2548 22:35 น.
ไรไก่
หนึ่งชีวิตลาลับจากไปไม่หวนกลับ
ขอให้หลับเป็นสุขเถิดกลอยใจฉัน
ชาติหน้าฟ้าใหม่ขอให้ได้มาพบกัน
ร่วมสรรค์สร้างโลกให้สุขใจ
ระยะเวลาห้าเดือนที่ผันผ่าน
มัจุราชคลานเข้ามาแย่งชีวิตเจ้าไป
วิ่งตามอ้อนวอนขอร้องต่อใครใคร
แต่ก็ไม่สามารถต้านแรงกระแสกรรม
ขอให้หลับเป็นสุขชั่วนิรันดร์เถิด
ขอให้ได้เกิดในภพภูมิที่สุขสรรค์
ขอให้ได้พบเกื้อหนุนกันและกัน
ขอให้ฝันของฉันนั้นเป็นจริง
ต่อไปนี้บ้านคงจะเงียบและเหงา
เพราะไม่มีเจ้าคอยเป็นเพื่อนแอบอิง
เหลือบตามองรอบรอบถ้วนทุกสิ่ง
มีเงาเหมือนจริงซ้อนเร้นอยู่ภายใน
กาลเวลาผ่านไปให้ลบเลือนไปบ้าง
แต่คงติดค้างในความทรงจำตลอดไป
ถึงตัวใหม่จะแทรกเข้ามาระหว่างใจ
และคงไม่ลบภาพเก่าให้ลับกับสายตา
หน้าส่วนตัว
8105
