22 ตุลาคม 2548 15:21 น.
ไรไก่
ยอมไม่เป็น
สองสามีภรรยาหนาทิฎฐิ
ชอบตำหนิติเตือนให้เสียหาย
ไม่ยอมแพ้แก่กันทำวุ่นวาย
น่าละอายงมงายเชื่อโบราณ
วางมือรับน้ำสังข์ใครวางล่าง
เป็นเรื่องช่างน่าคิดและกล่าวขาน
ตกอยู่ใต้อำนาจตลอดกาล
ตึงเครียดนานหักหาญไม่ยอมกัน
มาวันหนึ่งทั้งคู่ได้ถกเถียง
ขึ้นนอนเตียงประตูลืมปิดมัน
ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันและกัน
ตอลงกันเลิกหันมาพูดจา
ประตูเปิดหมามากินข้าวปลา
เห็นกับตาไม่กล้าไล่ออกมา
ต่างนอนนิ่งกลัวแพ้แก่กันนา
ปล่อยหมามากินอาหารจนหมด
ขโมยเห็นประตูดูไม่ปิด
ย่องเงียบกริบขนของเอาไปหมด
ทั้งคู่เห็นแต่ไม่ยอมละลด
นอนกอดอกไม่ลดทิฎฐิใคร
เพื่อนบ้านเห็นเป็นสิ่งเรื่องน่าขัน
ทะลึ่งกันจับผัวโกนผมให้
กากบาทดูซิจะเป็นไร
ทำดั่งใจหนีไปไม่พูดกัน
ฝ่ายเมียเห็นทรงผมพิศดาร
แสนสำราญหัวเราะเผลอร้องพลัน
เอ๊ะ..นั่นผัวร้องเธอแพ้ฉัน
โดดเต้นมันน่าขันคึกคะนอง
ยอมไม่เป็นเย็นนั้นไม่ได้หรือ
ต่างยึดถือทิฏฐิความลำพอง
ต่างไม่ยอมไม่เย็นต้องสนอง
ให้ลิ้มลองจับจองความแพ้กัน
21 ตุลาคม 2548 12:25 น.
ไรไก่
คุณรู้จักนักรักยิ่งใหญ่ไหม.......................มีอะไรนัยใจในตัวเขา
ปรัชญาชีวิตติดกล่อมเกลา.......................คิดรู้เขารู้เราเคล้าปัญญา
ชีวิตรู้อยู่ได้ด้วยความหมาย.....................ผาสุกกรายย้ายมาสุขหรรษา
ความสงบร่มเย็นเห็นอุรา.........................แสวงหาคุณค่าความเป็นคน
มนุษย์หลงพะวงงงหาทรัพย์......................ไล่ล่าจับอำนาจคาดคงทน
งมสมบัติจับจิตอลวน...............................คิดสับสนหลงคมบนความลวง
เป็นความจริงยิ่งแท้ในทุกสิ่ง...................จึงอ้างอิงสินทรัพย์นับว่ากลวง
ความยั่งยืนนิรันดร์ล้วนหลอกลวง..............คิดใคร่ครวญทบทวนล้วนเปลี่ยนแปลง
มอบความรักกับใครด้วยใจงาม...............ช่วยเหลืองานติดตามถ้อยแถลง
ถึงใครชังชั่งเขาไม่คลอนแครง................ไม่แอบแฝงร้อนแรงตามแรงลม
ฉันจะเป็นแชมเปี้ยนเปี่ยมด้วยรัก..........งดงามนักแผ่รักจักเสกสม
รักต้นไม้รักสัตว์เอกอุดม........................เพียรกมลพ้นหม่นคือร่มเย็น
20 ตุลาคม 2548 15:28 น.
ไรไก่
ลุงคนแก่แต่ขี้เหนียวเขี้ยวเหลือใคร
แก่ชอบไปดื่มน้ำเมาเฝ้าที่พัก
มาวันหนึ่งติดงานเกินกว่าหัก
แกจึงทักกับนักการฝากเฝ้าดู
มีหมูป่ารมควันอยู่ในจาน
ที่กลางลานไก่อ้วนวนเวียนอยู่
และขวดน้ำสองขวดอยู่ในตุ้
ให้เฝ้าดูทั้งคู่เป็นยาพิษ
พอลุงแก่จากไปพ้นสายตา
นักการฆ่าไก่หมูสบายจิต
กับแกล้มเหล้าดื่มเอาเมาสนิท
เหล้าออกฤทธิ์จิตดับหลับเมามาย
ลุงแก่กลับจับได้ของหายหมด
สู้ทนอดไม่ไหวแสนเสียดาย
ตะโกนด่าทอลั่นไม่อับอาย
ของกูหายไปไหนให้บอกกู
นักการพูดพร้อมร้องไห้กับทุกสิ่ง
เป็นเรื่องจริงแมวคาบหมูยังไล่อยู่
หมาคาบไก่ผมตามไปไล่ทั้งคู่
จับไม่อยู่ทั้งคู่หายกายลับไป
ผมเสียใจได้คิดลุงผิดหวัง
คงชิงชังเอายาพิษลงโทษให้
ดื่มสองขวดรวดเดียวตายสมใจ
แต่ทำไมไม่ตายทั้งที่รอ
19 ตุลาคม 2548 22:23 น.
ไรไก่
ใครคนหนึ่งซึ่งฉันเคยมองข้าม
ไม่ติดตามคนงามแกล้งทำเฉย
แต่วันนี้ทำไมไม่เหมือนเคย
หัวใจเอ๋ยเกินเลยแสนเหนื่อยใจ
เธอเข้ามาพาใจฉันให้วุ่น
หัวใจกรุ่นครุ่นคิดจิตฝันใฝ่
ไม่เคยคิดสิ่งดีมีแนบใจ
แสนอาลัยข้างในรวดร้าวจริง
ฉันหลงรักรักเธอจนเพ้อหา
ไม่นำพาเก็บไว้ให้ใจนิ่ง
สุดแต่เธอเห็นใจให้แอบอิง
บอกความจริงถึงสิ่งเป็นสื่อใจ
หากเธอรู้ดูนัยของใจฉัน
อย่าโกรธกันที่ฉันบอกรักให้
เธอจะเชื่อหรือไม่สุดแต่ใจ
ฉันคงได้บอกไว้ตามความจริง
เพลงเชื่อไหม
อัลบัม unknow
ศิลปิน turn on
.ใครจะไปรู้ว่าใครคนนึ่งที่ฉันเคยมองผ่าน
ว่าใครคนนึ่งที่ฉันเคยมองข้ามจะมาสะดุดตรงใจของฉันได้ยังไง
ใครจะไปคิดว่าใครคนนึ่งที่ฉันไม่เคยสนใจ
ว่าใครคนนึ่งที่มองข้ามไปจะมากวนใจของฉันให้วุ่นวาย
จะผิดก็ว่าใช่ที่ฉันนั้นเลยเถิดอาจเรียกได้ว่าเผลอที่ฉันเองไม่สนใจ
ไม่เห็นสิ่งดีดีที่อยู่ข้างข้างกายจะโกรธกันหรือไม่หากรักเธอ
เชื่อไหมว่าฉันนั้นรักเธอเข้าแล้วรักจนเก็บไว้ไม่ได้แล้ว
สุดแต่ตัวเธอจะเห็นใจส่วนฉันคงทำได้ก็แค่บอก(ตามความจริง)
หากเธอได้รู้อย่าโกรธกันเลยที่ฉันเพิ่งมาบอก
อย่าโกรธกันเลยที่ฉันดูไม่ออกว่าที่จริงแล้วเธอเองที่ฉันรอมานาน
จะผิดก็ว่าใช่ที่ฉันนั้นเลยเถิดอาจเรียกได้ว่าเผลอที่ฉันเองไม่สนใจ
ไม่เห็นสิ่งดีดีที่อยู่ข้างกายจะโกรธกันหรือไม่หากรักเธอ
เชื่อไหมว่าฉันนั้นรักเธอเข้าแล้วรักจนเก็บไว้ไม่ได้แล้ว
สุดแต่ตัวเธอจะเห็นใจส่วนฉันคงทำได้ก็แค่บอก(ตามความจริง)
18 ตุลาคม 2548 14:08 น.
ไรไก่
ฉันเป็นหญิงจริงนะธรรมดา
ปรารถนาในรักแตกต่างเขา
ฉันมองคนไม่ใช่แค่เปลือกเงา
ทะลุเอาเนื้อเนาร์เข้าข้างใน
บางคนเลือกเปลือกนอกสง่างาม
แต่ใจทรามคิดคดพกหลอกใจ
กริยาท่าทางน่าหลงไหล
มีเนื้อในเฉไซกลิ้งหลอกลวง
ฉันชอบลองมองปุลุเนื้อทอง
ที่หลบคอนซ่อนลึกบึ้งแก่นทรวง
แม้เปลือกนอกไม่งามแต่ไม่กลวง
ต้องทบทวนเนื้อนวลของหัวใจ
ไม่ได้มองจองที่คนมีศักดิ์
ไม่ได้รักตรงที่สวยกว่าใคร
ไม่ได้คิดตรงที่ร่ำรวยไหม
คนข้างใจเนื้อในหัวใจทอง
ฉันแน่ใจในเธอจึงเพ้อรัก
และประจักษ์เลือกรักเป็นคู่ครอง
คงทำให้ชีวิตไม่มัวหมอง
จึงเขียนกลอนอ้อนวอนจองหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1653
