23 เมษายน 2550 10:22 น.
ไรไก่
ขอยอมเป็นผู้แพ้แค่ครั้งนี้
เพราะรู้ดีที่แพ้แก่เงือนไข
มีความสวยรวยร่ำน้อยเกินไป
และไม่ใช่ดาวเด่นคนชื่นชม
เป็นคนไร้คุณสมบัติที่กล่าวถึง
ไม่น่าทึ่งตรึงใจไม่เหมาะสม
จึงมองผ่านหลีกเลี่ยงเพียงโลมลม
สุดนิยมชมชื่นไม่เข้าที
ขอยอมเป็นผุ้แพ้แก่ความรัก
ไม่หาญหักปักใจไร้ศักดิ์ศรี
ไม่ยอมเป็นคนแพ้แก่ชีวี
ควรหรือที่รีรอง้อรักคืน
เป็นผุ้แพ้แค่รักเพียงน้อยนิด
แต่ชีวืตค่ามากกว่าสะอื้น
เพียงแค่ล้มต้องรีบลุกขึ้นยืน
สร้างภาพชื่นฟื้นจิตอย่างมั่นใจ
เลิกอับจนเป้นคนแพ้ชีวิต
จงพินิจตริตรองอย่าหมองไหม้
โลกเปลี่ยนผันวันคืนสลับไป
ขอยึดในความจริงที่ค้นเจอ
....ผู้แพ้คือการแพ้ในเกม..แพ้ในเงือนไข..แพ้ในกติกา
.....เป็นคนแพ้คือการแพ้ในชีวิต..อาจชนะในเกมแต่ในชีวิตอาจแพ้
..แพ้การดำเนินชีวิตที่ประสบผลสำเร็จ...ในทางที่ดีงาม
19 เมษายน 2550 20:30 น.
ไรไก่
ขอหยุดวางความรักเพียงเท่านี้
เพราะรู้ดีที่ดื้อดึงรั้งไม่ไหว
ถึงแม้ว่ารักมากสักเพียงใด
ถอนถอดใจในรักแค่นี้พอ
หมั่นดูแลอดออมถนอมไว้
เกี่ยวแววใจใฝ่ถึงซึ้งจริงหนอ
พร้อมมอบจิตคิดผูกพันฝันพนอ
ทุ่มเรี่ยวใจตามต่อขอไมตรี
แต่ยิ่งใกล้ใยกลายเป็นเหินห่าง
รักเลือนรางห่างหายคล้ายหลีกหนี
เข้าใกล้ชิดติดตามความยินดี
กลับหลีกลี้หนีไปไร้จำนรรจ์
ขอหยุดวางความรักเพียงเท่านี้
แม้ฤดีมีเจ็บปวดเศร้าโศกศัลย์
ตัดใจลืมฝืนใจลานิจนิรันดร์
ความผุกพันนั้นหายไร้อาวรณ์
14 เมษายน 2550 20:35 น.
ไรไก่
คุณจะเคยรู้ไหมว่า
คุณมีค่าความหมายมากเท่าไหร่
คุณคือความฝันที่สำคัญของหัวใจ
คุณดุจดั่งแสงไฟในราตรี
คุณจะเคยรู้ไหมว่า
คุณดั่งดวงดาราพาสุขี
คุณคือสามลมพรมพัดวี
คุณดุจดั่งมณีที่สวยงาม
คุณจะเคยรู้ไหม
คนพิเศษของใจให้ไหวหวาม
คุณคือแรงบันดาลใจในทุกยาม
คุณคือคนฉันตามหาเพื่อยึดครอง
คุณจะเคยรู้ไหมเล่า
ฉันคอยเฝ้าเวลามาสนอง
หวังไว้ว่าสักวันฉันสมปอง
เราทั้งสองครองคู่อยู่ด้วยกัน
10 เมษายน 2550 21:26 น.
ไรไก่
เหงาเอยเหงาใจ
มีไหมใครรู้นัยในความเหงา
ช่วงแบ่งปันฉันรู้เพื่อบรรเทา
กล่อมเกลาเงาเหงาบางจางหายไป
เหงาหัวใจใครจะรู้
ยามเมืออยู่คนเดียวจิตหวั่นไหว
นั่งมองเดือนดาราฟ้ากว้างไกล
หยดน้ำตารินไหลไม่รั้งรอ
เมือความเหงาเคล้าเคลียความคิดถึง
ดุจประหนึ่งตรึงทรวงพ่วงวอนขอ
ให้ความเหงาเบาบางแค่นั้นพอ
ไม่อยากพ้อต่อเหงาอยู่ทุกวัน
ยิ่งห่างไกลให้เห็นว่าห่างเหิน
ความเดียวดายเข้าเดินเพลินใจสั่น
ความทุกข์ท้อต่อตามพลันวัน
ความสุขสันต์นั้นลับไปกับตา
8 เมษายน 2550 12:39 น.
ไรไก่
สุรีย์ฉายเรืองรองส่องขอบฟ้า
ท้องนภาพราวแพรวแววสีศิลป์
ทองสกาวราวเกล็ดเพชรโสภิณ
ทั่วทุกถิ่นอาบแสงสุริยา
หมู่วิหคผกผินบินกลางเวหน
ผีเสื้อวนดมชมพรรณพฤกษา
ปลาน้อยใหญ่ว่ายเวียนเปลี่ยนไปมา
เสน่หาตราตรึงดึงดูดใจ
หอมบุปผามาลีสีสวยสด
ใครฤาอดดมดอมยังสงสัย
คลี่กลีบบานหวานซึ้งจากพงไพร
มวลแมกไม้ใสสดหมดราคิน
งามเอยงามยามเช้าเคล้าหมอกบาง
รวีส่องพื้นล่างอย่างเทพศิลป์
หมู่มัจฉาแหวกว่ายแอ่งน้ำดิน
วิหคบินดินแดนนภาลัย
หน้าส่วนตัว
1199
