หนาวในป่ากับหนาวในเมือง

ไม้เก็ด

อากาศหนาวติดลบลง หลายองศา
รุ่งทิวาสายหมอกตก ปกคลุมถิ่น
ปิดดวงหน้าตะวัน อันโสภิณ
ทาทาบตฤณด้วยน้ำค้าง ใสบางเบา
     ณ หมู่บ้านห่างไกล ในพงพฤกษ์
ความรู้สึกทรมาน นานเงียบเหงา
มีกองไฟเท่านั้นช่วยบรรเทา
เสื้อผ้าเก่าขาดบาง สวมร่างตน
     ธรรมชาติอาจร้ายเยี่ยมกรายสู่
แต่ก็อยู่กันได้ไม่พร่ำบ่น
มรดกตกทอด ยอดอดทน
ทุกทุกคนซึมซับได้รับมา
     ไม่ย่อท้อทรมานจนกร้านแกร่ง
ไม่แก่งแย่งชิงดีตีสีหน้า
ไม่ฉ้อราษฏร์บังหลวงลวงประชา
มากองศาศีลธรรม ไม่ต่ำทราม
     ทุกคนอยู่กันได้มาหลายศก
เห็นใจปกครองกันไม่หยันหยาม
หนาวกายแต่อุ่นใจในเขตคาม
คงความงาม ความดี ที่ยืนยง
     ขณะที่ในเมืองซึ่งเฟื่องฟุ้ง
เจริญรุ่งทางวัตถุปะทุส่ง
อุณหภูมิศีลธรรมกลับต่ำลง
สักวันคงถึงคราวเสื่อมหนาวตาย.