19 กุมภาพันธ์ 2545 00:43 น.
ไม้เก็ด
ป่าเอ๋ย ป่าไม้
ถูกโค่นไปมากมายหลายท้องถิ่น
ด้วยผู้มีอิทธิพลบนแผ่นดิน
ลอบหากินกับป่ามาเนิ่นนาน
เขาร่ำรวยเงินทองผองสินทรัพย์
แต่เรากลับเป็นทุกข์ไม่สุขศานติ์
ทั่วถิ่นไทยเหี่ยวแห้งแล้งกันดาร
เพราะพวกมารทำลายป่า ขอด่าเอย.
19 กุมภาพันธ์ 2545 00:28 น.
ไม้เก็ด
ความเอ๋ย ความรัก
มีมากนักรักจากใจไม่ผิดผัน
รักคนรัก รักแม่พ่อ ก่อสัมพันธ์
รักเพื่อนมั่น รักลูก พันผูกใจ
รักสัตว์เลี้ยง รักบ้าน รักงานยิ่ง
รักกันจริงสมรสกันสมฝันใฝ่
รักร้อยรักพันรักปักทรวงใน
อย่าลืมรักป่าไม้ไว้บ้างเอย.
19 กุมภาพันธ์ 2545 00:28 น.
ไม้เก็ด
รักสายน้ำสะอาดปราศสารพิษ
แต่ยิ่งคิดยิ่งหมองไม่ผ่องใส
ปัจจุบันน้ำขุ่นข้นปนพิษภัย
ดื่มกินใช้ไม่ระวัง พลาดพลั้งตาย
รักอากาศบริสุทธิ์สูดชื่นปอด
แต่ตลอดเวลาน่าใจหาย
มากควันพิษปนอยู่ไม่รู้คลาย
ทั้งหญิงชายควรระวังทุกสังคม
รักคนไม่สูบบุหรี่เป็นที่ยิ่ง
แต่เหมือนปลิงเกาะติดจิตขื่นขม
ยิ่งหนีห่างยิ่งพบปะยิ่งระบม
ถูกควันรมอึดอัด ขัดหัวใจ
รักถนนที่สะอาดปราศขยะ
แต่มักจะรกตา ไม่น่าใกล้
คนมักง่ายทิ้งขว้างทั่วทางไทย
เป็นนิสัยหนึ่งที่ไม่ดีงาม
รักป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์อยู่
แต่มีผู้แผ้วถางอย่างล้นหลาม
ชอบอาศัยอิทธิพลล้นทุกยาม
เข้าลุกลามผลาญป่าบรรดามี
รักหลายรักนักที่มีในจิต
แต่ยิ่งคิดยิ่งให้ใจหมองศรี
เราอุตส่าห์รักษา รู้ค่าดี
แต่ทุกทีคนอื่นเขา เข้าทำลาย.
19 กุมภาพันธ์ 2545 00:00 น.
ไม้เก็ด
วันเกิดฉันวันนี้หลายปีผ่าน
ไร้คำหวานกานท์กลอนอวยพรฉัน
ขาดสิ่งของค่าล้ำมากำนัล
เพราะจอมขวัญดวงใจฉันไม่มี
คงมีแต่แม่พร่ำเอ่ยคำว่า
..นี่ลูกจ๋าจงรักในศักดิ์ศรี
ครองชีพอยู่ทุกยามด้วยความดี..
ทุกทุกปีแม่ย้ำจดจำมา
วันเกิดฉันวันนี้ไม่มีแม่
หมองหม่นแท้แลไหนให้หวนหา
นึกภาพชื่นคืนหลังหลั่งน้ำตา
มัจจุราช์โหดร้ายแม่วายปราณ
ด้วยดวงจิตคิดถึงคะนึงอยู่
ขอแม่สู่สวรรค์สุขบรรสาน
ลูกอุทิศส่วนกุศลดลบันดาล
ขอวิญญาณแม่อย่าห่วงหาเลย
วันเกิดฉันวันนี้ไม่มีแม่
ไม่มีแม้ถ้อยคำแม่พร่ำเอ่ย
ขาดคนเอื้ออวยพรเช่นก่อนเชย
อยู่อย่างเคยเคยอยู่ทุกครู่,ปี
จะขาดคนสนใจฉันไม่ว่า
เพราะทุกคราฉันรักในศักดิ์ศรี
ครองชีพอยู่ทุกยามด้วยความดี
สมวจีแม่พร่ำ ฉันภูมิใจ.
18 กุมภาพันธ์ 2545 23:45 น.
ไม้เก็ด
นั่นเธอเห็นภูเขาใหญ่บ้างไหมนั่น
เหมือนใจฉันมั่นอยู่มิรู้ไหว
จะผ่านร้อนผ่านหนาวยาวเพียงใด
เป็นเขาใหญ่มั่นคงอยู่ยงยืน
เมื่อเธอเหยียบภูเขาใหญ่ในอุ้งบาท
ย่อมไม่อาจเห็นหมดจรดแผ่นผืน
เหมือนเธอคิดแคบแคบ แอบกล้ำกลืน
ทั้งวันคืนจะมืดมิด จิตมืดมัว
ภูเขายังเป็นภูเขาเท่าที่รู้
ถ้ายืนอยู่ห่างห่างมอง ต้องเห็นทั่ว
คือเห็นทั้งเทือกเขาที่เนานัว
เหมือนเห็นหัวใจฉันที่มั่นคง
ถ้าเธอคิดอย่างนี้อีกกี่ชาติ
ก็ไม่อาจเห็นภูเขา ที่เฝ้าหลง
ภูเขานี้มีต้นไม้เต็มไพรพง
คือ รัก ยงยืนทั่วเต็มหัวใจ
มีสายน้ำเย็นใสไหลไม่หยุด
เปรียบประดุจ ความคิดถึง ซึ่งล้นไหล
มีสายลมพลิ้วผ่านม่านพฤกษ์ไพร
คือ สายใยผูกพันนิรันดร์กาล
นั่นเธอเห็นภูเขาใหญ่บ้างไหมนั่น
ทุกคืนวันมันหมองหม่นถูกคนผลาญ
ฤทธิ์แห่งความไม่เข้าใจ ไหม้รอนราน
มันต้องการ ความเข้าใจ จากใจเธอ.
หน้าส่วนตัว
1330
