6 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น.
ไม้เก็ด
เธอมีความงามเด่นเป็นสมบัติ
มีส่วนสัดสมส่วนเย้ายวนจิต
มีทรัพย์สินเงินทองกองเป็นนิจ
มีความคิดฉลาดเปรื่องปราดไว
ได้รู้จักกับเธอ..เฮ้อ เพิ่งรู้
ภายใต้ผู้เพียบพร้อม น่าน้อมไหว้
แท้ยังขาดสิ่งหนึ่งตรึงหทัย
นั่นคือความจริงใจเธอไม่มี.
5 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
ไม้เก็ด
เจ้าพระยาก่อนนั้นเฉิดฉันท์ยิ่ง
น้ำใสจริงรินไหลเลี้ยงไทยผอง
แต่เดี๋ยวนี้เจ้าพระยาน้ำตานอง
เพราะมากมองขยะไหลไม่ลดลง
มาช่วยเช็ดน้ำตา เจ้าพระยาเถิด
สุดประเสริฐรักเจ้าพระยา อย่าลืมหลง
คนละมือ คนละไม้ ร่วมใจจง
แม่น้ำคงสะอาดได้ สมใจปอง.
5 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น.
ไม้เก็ด
สายฝนโปรยจากฟ้า ลงดิน
ป่าซับสายฝนริน เก็บไว้
ขาดป่าขาดน้ำกิน อาบทั่ว
รักษ์ป่าเหมือนรักษ์ให้ ปริ่มน้ำอยู่คง
จิตจงจิตก่อเกื้อ อาทร
รักษ์ป่ารักชีพวอน ช่วยค้ำ
ปลูกป่าอย่าตัดรอน รานโค่น
หมดป่าหมดชีพซ้ำ หมดสิ้นชาติไทย.
5 กุมภาพันธ์ 2545 23:02 น.
ไม้เก็ด
ฉันรักเธอเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เพราะจู่จู่ก็มีจิตคิดถึงหา
ห่วงและหวงเธอนั้นขึ้นทันตา
อยากจะพามาอยู่เคียงคู่กาย
ทั้งที่ก่อนหน้านั้นฉันไม่คิด
จะมีจิตผูกพันอย่างมั่นหมาย
เห็นก็เห็นอย่างผู้ที่ดูดาย
ใจสบายไม่มีจิตคิดถึงเธอ
แต่บัดนี้ใจฉันนั้นแปรเปลี่ยน
อยากจะเวียนวนไปใกล้เสมอ
มิอยากให้ใครอื่นมาชื่นเจอ
เพราะเผลอเผลอเขาอาจพาคลาดไกล
ฉันไม่อยากจากเธอเสมอมั่น
เพราะทุกวันรู้ซึ้งถึงไหนไหน
เธอนั้นดีต่อฉันทุกวันไป
คอยป้องภัยนานาสารพัน
เอาใจใส่ฉันนี้อย่างดีเยี่ยม
จนฉันเปี่ยมสุขได้ไม่เหหัน
อากาศ น้ำ ปัจจัยสี่ มีทุกวัน
เพราะเธอนั้นสรรค์ให้ไม่ขาดตอน
เพราะรู้ซึ้งถึงคุณค่า วาระนี้
ฉันจึงมีความรักให้ไม่ถ่ายถอน
แม้เธอคือ ป่าไม้ ในดงดอน
ตราบชีพมรณ์ฉันก็จักว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
712
