29 สิงหาคม 2545 23:00 น.
ไม้เก็ด
คือตาสองมองเห็นได้เด่นชัด
คือแสงปัดมืดมนให้พ้นหาย
คือแว่นช่วยมองเห็นเด่นประกาย
คือมิตรหมายมุ่งบอกทางงอกงาม
คือลูกกุญแจ ไขประตู สู่โลกกว้าง
คือป้ายบอกหนทางอย่างล้นหลาม
คือเข็มทิศบอกทิศวิจิตรวาม
คือครูตามสั่งสอนป้อนวิชา
คือกล้องส่องทางไกลเห็นใกล้ชัด
คือพายงัดพาเรือไปในเบื้องหน้า
คือชีวิตที่ดีมีปัญญา
คงคุณค่า หนังสือ ในมือเรา.
29 สิงหาคม 2545 22:51 น.
ไม้เก็ด
จะประสานงานใดให้สำเร็จ
กลเม็ดมีไว้ใช้ให้เหมาะ
คือ 2 ย. 7 อย่าง ทางวิเคราะห์
ใช้เถิดเพราะเกาะผลดลสัมฤทธิ์
ยิ้มแย้ม เข้า หาเขาไม่เน่าบูด
ยกย่อง พูดถึงเขาเร้ารึงจิต
เยี่ยมเยียน เขาไว้บ้างทางสร้างมิตร
ยินยอม ปิดทิฐิบ้างไม่ง้างงัด
หยิบยื่น ผองของให้ไม่ตระหนี่
เยือกเย็น มีทีท่าไม่บ้าจัด
ยืดหยุ่น เดินสายกลางได้ ไม่เคร่งครัด
ปฏิบัติเถิดหนอก่อผลดี.
29 สิงหาคม 2545 22:43 น.
ไม้เก็ด
ยินเขาเคยเอ่ยอ้างอย่างแน่นหนัก
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ไม่สุขสันต์
ได้ยินแล้วรู้ไหมคิดไปพลัน
แบบขันขัน เล่นเล่น ไม่เป็นจริง
สถานที่ควรไป....ที่ไหนนั่น ?
ที่ใด นั้น แน่แน่ ดีแท้ยิ่ง
เพราะ ที่ใดมีรัก สุขพักพิง
ได้หนุงหนิ๋งอิงแอบแนบอกรัก
สถานที่ไม่ควรไป.....ที่ไหนนั้น
คือ ที่นั่น แน่แน่ ไม่แปรผลัก
เพราะที่นั่นมีทุกข์ ไม่สุขนัก
น้ำตาจักรินไหลหัวใจตรอม
เพราะฉะนั้นควรไป...ที่ใด...เถิด
เพราะว่าเกิดมีรักใคร่ ใฝ่ถนอม
ส่วน...ที่นั่น..ไม่ควรไป ใจกรมกรอม
ไปแล้วย่อมมีทุกข์ ไม่สุขเอย.
29 สิงหาคม 2545 22:31 น.
ไม้เก็ด
ถือกำเนิดเกิดสกนธ์ ลูกคนแรก
โตขึ้นแหวกเพื่อนฝูง (สอบ) พุ่งที่หนึ่ง
สมัครงานอะไรสมใจพึง
ห้อตะบึงนำหน้าคว้าหลักชัย
จะทำงานอะไรสมใจหมด
มิเคยลดคนนิยมสมฝันใฝ่
การประกวดแข่งขันเรื่องอันใด
รางวัลได้สมหวังทุกครั้งมา
หลงคิดว่าตนเด่นต้องเป็นหนึ่ง
ติดใจพึงใจรักเธอหนักหนา
เราจะต้องเป็นหนึ่งตรึงอุรา
แต่ทว่า อกหัก พลาดรักปอง
เอ๊ะทำไม เธอไม่รัก คิดผลักไส
เอ๊ะทำไม ไม่เป็นหนึ่ง ถึงเป็นสอง
อ้อ..เธอคง สืบดู รู้ครรลอง
ว่าไม่ผ่องบริสุทธิ์...เป็นตุ๊ดเอย.
25 สิงหาคม 2545 23:01 น.
ไม้เก็ด
คิดถึงสายน้ำไหลใสสะอาด
เดี๋ยวนี้ขาดแห้งแล้งบางแห่งขุ่น
คิดถึงสายลมอ่อนอ้อนละมุน
เดี๋ยวนี้กรุ่นไอร้อนไม่ผ่อนคลาย
คิดถึงฝนหล่นไหลในหน้าฝน
เดี๋ยวนี้หล่นไหลน้อยบ่อยบ่อยหาย
คิดถึงอากาศดีมีมากมาย
เดี๋ยวนี้กลายเป็นพิษเศร้าจิตใจ
คิดถึงความร่มเย็นเคยเป็นอยู่
เดี๋ยวนี้ดูอบอ้าวน่าเศร้าไหม
คิดถึงป่ารกชัฎมากสัตว์ไพร
เดี๋ยวนี้ไร้สัตว์ป่ามาสูญพันธุ์
สาเหตุใหญ่ใครคิดพินิจบ้าง
ว่าป่าสร้างความอุดมสมบูรณ์นั่น
ที่เกิดความวิปริตผิดปางบรรพ์
เพราะป่านั้นคนไม่ปลูกถูกทำลาย
มาเถิดมา มาร่วมใจใฝ่พิทักษ์
อนุรักษ์ป่าไม้ ยังไม่สาย
คนละต้นสองต้นผลบั้นปลาย
ปลูกป่ากลายกลับฟื้นสร้างรื่นรมย์
น้ำจะใส ฝนจะหลั่ง ทั้งไม่ร้อน
ทั่วนาครจะสุขไม่ทุกข์ถม
ป่าคู่คน คนคู่ป่า พาชื่นชม
มานิยมปลูกต้นไม้ให้มากมี.
หน้าส่วนตัว
875
