4 มกราคม 2546 21:01 น.
ไม้เก็ด
ปีใหม่ใจดวงเก่า ความรักเล่าคนเก่าเดิม
ปีใหม่วันพุธเจิม ใช่พุธเพิ่มพุธเดิมมา
ปีใหม่ใช่ปีแพะ ก็เคยแวะเวียนมาหา
ปีใหม่ในเวลา ก็ทิวาราตรีเคย
ปีใหม่ชีวิตเก่า กายนั้นเล่าก็เก่าเชย
ใหม่ใหม่เก่าเก่าเกย อย่าหลงเลย สติมี.
4 มกราคม 2546 00:51 น.
ไม้เก็ด
ปฏิทินปีใหม่ทำไว้ขาย
แต่บางรายแจกฟรีทุกปีเห็น
คงคุณค่าทั้งปีมีเช้าเย็น
ไม่ลำเค็ญรู้วันที่รู้ปีเดือน
ปฏิทินมีใช้ยุคไหนนั่น ?
ค้นคว้าพลันรู้ได้ไม่คลาดเคลื่อน
ปฏิทินอันแรกใช้ไม่บิดเบือน
ยุคโบราณสูรย์เยือน เหมือนปฏิทิน
กำหนดวัน-เวลา-ดวงอาทิตย์
ขึ้น - ตก มิดมืดสว่างกระจ่างสิ้น
รู้กลางวัน กลางคืน ผืนแผ่นดิน
ประจักษ์จินต์ คืน วัน ผ่านผันมา
ปฏิทินเป็นรูปร่าง เอ่ยอ้างไว้
ชาวอียิปต์มีใช้ แรกในหล้า
200 ปี ก่อน ค.ศ. ข้อมูลตรา
(ไม่บอกว่าเป็นอะไร อย่างไหนกัน)
ปฏิทินเก่าแก่ที่ มีรูปร่าง
เห็นกระจ่างศึกษาได้ ไม่ผิดผัน
คือปฏิทินหินเผา เหล่ามายัน
ขุดพบพลันในเม็กซิโก โร่เรื่องราว
เมื่อ ค.ศ. 1790 นั่น
ปัจจุบันยังมีอยู่ เรียนรู้ข่าว
เกร็ดน่ารู้ปฏิทิน ยินยืนยาว
นำบอกกล่าวเล่าสู่เรียนรู้เอย.
28 ธันวาคม 2545 22:41 น.
ไม้เก็ด
ฆราวาสธรรมคือธรรมล้ำพิลาส
ธรรมของฆราวาส อย่าขาดหาย
มีอยู่ 4 ประการ ขานกระจาย
บอกความหมายให้รู้ควรคู่มี
สัจจะคือพูดจริงทุกสิ่งสม
ทมะข่มใจมั่นทุกวันวี่
ขันติต้องอดทนเกิดผลดี
จาคะนี้บริจาคฝากกองบุญ
ฆราวาสธรรมจำไว้ในดวงจิต
ทำเป็นนิจดีเหลือสุขเกื้อหนุน
ฆราวาส มีธรรม เข้าค้ำจุน
แสนอบอุ่นชั่วชีวิต ไม่ผิดทาง.
28 ธันวาคม 2545 22:27 น.
ไม้เก็ด
ม่านหมอกขาวพราวฟ้าหล่นมาสู่
พร่างพรมหมู่พฤกษายามหน้าหนาว
เกาะกลุ่มกอดยอดหญ้าพาเพริศพราว
ต้องแดดราวรุ้งเพชรก่องเก็จกาญจน์
ยะเยือกหนาวราวอยู่ตู้เย็นใหญ่
ต้องผิงแดดผิงไฟไกลถิ่นฐาน
ทั้งเด็กเล็กผู้ใหญ่ไม่เบิกบาน
ทั้งกันดาร ทั้งหนาวมาก ทั้งยากจน
มิเคยตั้งหวังให้ผู้ใดช่วย
อยู่หรือม้วยรับได้ไม่พร่ำบ่น
คงวิถีชีวันบรรพชน
รู้อดทน ทนอด ตราบหมดลม
แล้ววันหนึ่งมีผู้มาสู่ถิ่น
มอบของกินของใช้ให้ผ้าห่ม
รับเสื้อผ้า เก่าเก่า เฝ้าชื่นชม
แสนนิยมผู้มีจิตคิดเมตตา
ณ ในเมืองเรืองรุ่งจรุงเกียรติ์
เกิดเสนียดจังไรไม่อายหน้า
ของที่ได้บริจาคมากนานา
มีบ้างคว้าไว้ใช้ ล้วนใหม่งาม
เหลือเสื้อผ้า เก่าเก่า เอาไปแจก
ท่าออกแขกชวนชนเทิดล้นหลาม
ทำอย่างนี้เราก็ขอประนาม
ท่านสิ้นความเป็นคนไปจนตาย.
3 กันยายน 2545 23:50 น.
ไม้เก็ด
เดินทั้งวันทั้งคืนค่ำ แต่ประจำอยู่กับที่
แน่คือซื่อสัตย์ดี ทุกนาทีทุกโมงยาม
ขยันหมั่นเดินยิ่ง ดูนิ่งนิ่ง มิได้ความ
แต่ค่อยคล้อยลุกลาม อย่างงดงามค่อยก้าวเดิน
เข็มสั้นบอกชั่วโมง เข็มยาวโย่งค่อยก้าวเพลิน
บอกนาทีไม่มีเมิน ขยันเกินจะบรรยาย
เข็มเล็กแต่เคลื่อนไหว ก้าวฉับไวอยู่ไม่คลาย
บอกวินาทีหมาย สามสหายได้ร่วมมือ
ทั้งวันทั้งคืนค่ำ ร่วมจิตจ้ำสำเร็จลือ
บอกเวลาพาเชื่อถือ สิ่งนั้นคือ นาฬิกา
ทำงานการใดใด หากร่วมใจไม่ระอา
ประสานงานนานา ตามหน้าที่ที่ตนทำ
ย่อมจะสำเร็จผล ดีเลิศล้นดลชื่นฉ่ำ
เหมือนนาฬิกานำ ลิขิตคำพร่ำกวี
หน้าส่วนตัว
1175
