4 กันยายน 2544 10:50 น.
ไม้เก็ด
แม้อยู่ห่างต่างหนคนละแห่ง
เมื่อใจแกร่งแข็งกล้าทุกคราก้าว
ใจยังซื่อถือสัตย์ยืนหยัดยาว
หลากเรื่องราวเร้ารุกเข้าคลุกคลี
ไม่หวั่นไหวแม้ว่าจะพาหวาม
จะมีความรักยงมั่นคงที่
ใครจะออดอ้อนคำพร่ำวจี
จะไม่มีรักมอบตอบให้ใคร
ใครจะตื๊อใครจะตามทุกยามติด
จะไม่คิดว่าจักหลงรักใคร่
จะถูกทุ่มเทท้นคนเอาใจ
ก็จะไม่ไหวหวามตามอารมณ์
จะร่ำรวยล้นฟ้ามหาเศรษฐี
จะไม่มีหัวใจหลงใฝ่สม
จะร่ายมนต์เสกมาพานิยม
ไม่อาจข่มใจแกร่งแห่งสัจจา
บอกว่า "รัก" ก็รัก ภักดีซื่อ
จะยึดถือคำสัตย์เคร่งครัดกล้า
แม้อยู่ห่างต่างหนพ้นสายตา
คำสัญญาให้ไว้จะไม่ลืม
ขอให้เธอมั่นใจจะไม่เจ็บ
มีแต่เก็บรสหวานน้ำตาลปลื้ม
รักที่มอบให้ครองใช่ของยืม
ย่อมด่ำดื่มรักแท้แน่นิรันดร์.
1 กันยายน 2544 02:26 น.
ไม้เก็ด
มนต์กลอนกานท์ขลังเกินจะเกริ่นกล่าว
มากเรื่องราวรินหลั่งถะถั่งไหล
กลอนช้ำชอกซอกซอนพิษชอนไช
หม่นหมองไหม้มากมายได้อ่านมอง
กลอนสมหวังเขียนไว้สมใจวาด
กลอนอาฆาตคลั่งแค้นแสนขุ่นข้อง
กลอนปรัชญาค่ายิ่งพริ้งลำยอง
เป็นกลอนคล้องจองคำค่าสำคัญ
กลอนชมธรรมชาติที่งามมีทั่ว
กลอนมั่วมั่วก็มีความดีมั่น
ดีตรงได้ฝึกด้วยช่วยผลักดัน
ให้ถึงขั้นเขียนคล่องคัลลองดี
สรรพกลอนเขียนกันสร้างสรรค์ก้าว
หลายเรื่องราวรินไหลได้เรื่อยรี่
ทั้งหญิงชาย สงฆ์ เช่นทั้ง เณร ชี
วงกวีวาดไว้ไม่วอดวาย
ยิ่งหลายแห่งเสริมให้ได้อ่านเห็น
ก็ยิ่งเป็นทางไปให้ปีนป่าย
กำลังใจให้จนล้นกระจาย
ยิ่งขยายสายใยให้ยืดยาว
กลอนจะยังยืนยงคงไทยยิ่ง
มนต์กลอนสิงใจสู่สู้สืบสาว
ต่อรุ่นหลังยังเรืองรินเรื่องราว
มนต์กลอนกราวกลั่นกรอง กึกก้องไกล.
28 สิงหาคม 2544 02:44 น.
ไม้เก็ด
ความรักเป็นสิ่งที่ใครมีแล้ว
ย่อมไม่แคล้วพบทางที่สร้างสรรค์
สิ่งดีดีจะเกิดขึ้นชื่นชีวัน
เพราะรักนั้นนำใจให้ใฝ่ปอง
พ่อแม่ที่รักลูกจะปลูกฝัง
ให้รู้ยั้งใจคิดถูกผิดผอง
รักเรียนจะขยันหมั่นตรึกตรอง
ตำรากองท่องทำให้ชำนาญ
คนรักรถจะเช็ดรถให้หมดฝุ่น
ผมรักคุณก็หมั่นเกี้ยวขันเกลียวหวาน
คุณรักผมก็เอาใจไม่ระราน
คนรักบ้านก็ห่วงบ้านสถานตน
รักไม้ดอกปลูกไม้ดอกออกสะพรั่ง
เห็นทุกครั้งชื่นใจไม่หมองหม่น
รักพ่อแม่กตัญญูรู้คุณคน
ทุกแห่งหนมุ่งทำแต่กรรมดี
ความรักเป็นสิ่งที่ใครมีแล้ว
ย่อมไม่แคล้ว บังเกิดประเสริฐศรี
อันร้อยรักพันรักมากนักมี
ขอให้พี่น้องไทยใจรักกัน
อีกอย่างหนึ่งซึ่งใคร่อยากให้รัก
จำเป็นนักขาดไปภัยมหันต์
ปัจจัยสี่จะขาดหายวายชีวัน
สุดสำคัญ "รักป่าไม้" ไว้บ้างเอย.
28 สิงหาคม 2544 02:33 น.
ไม้เก็ด
ก้าวแรกที่ ก้าวไปได้ผิดพลาด
ก้าวแรกที่ เกือบขาดชีวาตม์สิ้น
ก้าวแรกที่ น้ำตาไหลบ่าริน
ก้าวแรกที่ ถูกหมิ่นไร้ยินดี
ก้าวที่สอง ก้าวไปอย่าให้พลาด
ก้าวที่สอง ต้ององอาจอย่าขลาดหนี
ก้าวที่สอง ต้องเริงร่าทุกนาที
ก้าวที่สอง ต้องมีผลดีงาม
ก้าวต่อไปก้าวต่อไม่ท้อแท้
ก้าวไปแม้อุปสรรคจักหลากหลาม
ก้าวที่ผ่านเคยผจญผลดี,ทราม
ก้าวทุกยาม จำจดเป็นบทเรียน
22 สิงหาคม 2544 21:32 น.
ไม้เก็ด
"เขียนกลอนแปดถูกวิธีต้องมีหลัก
ฉันทลักษณ์ควรได้จำให้มั่น
เสียงเอก โท จัตวา ตรี สามัญ
สิ่งสำคัญท้ายวรรคจักต้องมี
ท้ายวรรคแรกนั้นใช้ได้ทั้งห้า
จัตวา เอก โทของ วรรคสองนี่
วรรคสาม และสี่นั้น สามัญ ตรี
สัมผัสดีต้องไม่ซ้ำ คำเดียวกัน
ทุกวรรคจัดสัมผัสในให้กระชับ
สัมผัสนอก เสียงห้ามรับ ยาวกับสั้น
เนื้อเรื่องก็ควรจำสิ่งสำคัญ
ข้อความนั้นไม่วกวนต้นถึงปลาย
ใช้คำคมสมเหตุการณ์โวหารแปลก
ข้อคิดแทรกเหตุผลเข้ากับเป้าหมาย
ทุกวรรคความควรจะให้กระจาย
หลักง่ายง่ายกลอนแปดมีอย่างนี้เอย"
เปํนบทกลอนชนะการประกวด
เอามาอวดเพื่อนนักกลอนไม่นอนเฉย
มิใช่งานของผม อย่าชมเชย
ไฉนเลยจะเก่งเท่าเจ้าของงาน
คุณสิทธิกร ทวีชัย ได้ขีดเขียน
มือชั้นเซียนเขียนกลอนได้อ่อนหวาน
ผมยึดเป็นแนวทางสร้างกลอนกานท์
มอบทุกท่านใช้ประโยชน์โปรดจดจำ.
หน้าส่วนตัว
883
