29 พฤศจิกายน 2544 21:07 น.
ไม้เก็ด
มีหนังสือหลายเล่มเก็บเต็มบ้าน
หยิบมาอ่านเข้าใจไม่ยากเข็ญ
เก็บสะสมเอาไว้ใฝ่บำเพ็ญ
หลายประเด็นหนังสือเปรียบคือครู
ยามพักผ่อนหนังสือนั้นคือเพื่อน
เรื่องซ่อนเงื่อนฆาตกรรมเงื่อนงำอยู่
เรื่องตลก,ตำรา น่าเรียนรู้
เรื่องต่อสู้,หักหลัง,รักพังภินท์
สารพัดหลายแนวอ่านแล้วครบ
เรื่องใหม่พบถูกใจได้อ่านสิ้น
เพราะอ่านออกเขียนได้ ได้ยลยิน
แม้ยามกินยังอ่านมานานนม
มารู้จักกับเธอแรกเจอหน้า
ใจบอกว่าชอบเธอ เธอสวยสม
จากแรกพบคบหาสมาคม
ยังโง่งม ลางเลือน อยู่เหมือนเดิม
บางครั้งเธอก็ดีเป็นที่สุด
บางครั้งดุจคนไกลไม่สร้างเสริม
บางครั้งยั่วยวนให้ใจเคลิบเคลิ้ม
บางครั้งเพิ่มพิษแผลแทบแดยัน
อ่านหนังสือมามาก ยาก อ่านได้
ภาษาไทยอังกฤษไม่คิดหวั่น
แต่แปลกจิตผิดผลจนงงงัน
ใจเธอนั้นอ่านไม่ออกบอกจริงจริง.
29 พฤศจิกายน 2544 20:52 น.
ไม้เก็ด
ฉันสวยดั่งนางฟ้า และสวยกว่าดาราหนัง
ยามมองฉันทุกครั้ง เธอแทบคลั่งอยากใกล้กาย
เธอสรรเสริญเกินอัตรา เป็นการฆ่า คือจุดหมาย
หากฉันหลงงมงาย ผลสุดท้าย ฉันเสียตัว
ขอบอกเธอให้รู้ เธอคือผู้ที่น่ากลัว
มิใช่เช่นควายวัว จะตาถั่วมิรู้ทัน.
28 พฤศจิกายน 2544 00:28 น.
ไม้เก็ด
ใครนะคิดคำว่ารัก รักขึ้นมา
เอาตัว ร.เรือ นำหน้า ตัว ก.ไก่
แถมเอาไม้หันอากาศมาพาดไว้
จนอ่านได้ว่ารัก บอกรักกัน
ร.เรือจึง รึงรัด กระหวัดจิต
ก.ไก่คิด กอดกาย สุขหมายมั่น
ไม้หันอากาศ อากาศดี ทุกวี่วัน
แสนสุขสันต์รักใคร่จากใจจริง.
28 พฤศจิกายน 2544 00:28 น.
ไม้เก็ด
ใครนะคิดคำว่ารัก รักขึ้นมา
เอาตัว ร.เรือนำหน้า ตัว ก.ไก่
แถมเอาไม้หันอากาศ มาพาดไว้
จนอ่านได้ว่า รัก บอกรักกัน
ร.เรือจึง รวนเร ลอยเร่หาย
ก.ไก่เลย ไกลกาย สุดหมายมั่น
ไม้หันอากาศ มองอากาศ อยู่ทุกวัน
สุดโศกศัลย์ร้องไห้ รักไม่จริง.
25 กันยายน 2544 21:54 น.
ไม้เก็ด
แหวนเพชรวาวพราวพรายหลายกะรัต
ผูกมนัสชายหญิงเดินดิ่งหา
ถึงแม้จะแพงล้นสนนราคา
แต่ทว่ากล้าซื้อสู่มือตน
ค่านิยมชมชอบมอบเพชรรุ้ง
คนรวยมุ่งซื้อหา หาได้บ่น
แต่มุมกลับอับเฉาเหล่าคนจน
ต่างขวายขวนเม็ดข้าวทั้งเช้าเย็น
แม้ราคาจะห่างต่างกันลิบ
แต่ก็หยิบกินกันทุกวันเห็น
คนรวยหรือคนจนล้นลำเค็ญ
สิ่งจำเป็นเม็ดข้าวของชาวนา
จึงระหว่างแหวนเพชรกับเม็ดข้าว
หากจะกล่าวประโยชน์หนุนอดุลย์ค่า
แหวนเพชรบอกฐานะดี มีหน้ามีตา
เม็ดข้าวพาชีพรอดอยู่ปลอดภัย
คนจึงเสาะแสวงหาตามฐานะ
คนรวยจะมีทั้งสองสุดผ่องใส
คนจนหาเม็ดข้าวกินเข้าไป
กว่าจะได้เหนื่อยยากลำบากเกิน
สังคมไทยแตกต่างกันอย่างนี้
หากเรามีเมตตาให้ไม่ขาดเขิน
คนรวยช่วยคนจนบ้างไม่หมางเมิน
ไทยจะเดินดุ่มหน้าซึ้งค่ากัน.
หน้าส่วนตัว
1357
