27 กันยายน 2554 15:08 น.
ไม้หอม
ขอบคุณทุกกำลังใจทุกไฟฝัน
ที่ขับกล่อมฝ่าฟันฝันคนนี้
ให้กลับคืนฝื้นตื่นคืนชีวี
เป็นคนที่ยังมีแรงศรัทธา
แม้กายนี้ยังเจ็บปวดร้าวหนัก
แม้กายยังต้องพักยังรักษา
แม้กายยังต้องทนต้องฉีดยา
แม้กายยังอ่อนล้ายังฝ่าฟัน
แม้จะล้มจนยากลุกก่อนหน้านี้
แม้เจ็บปวดทุกข์ทวีจนไหวหวั่น
แม้รวดร้าวหนาวเหน็บกลัวผูกพีน
แม้ว่าใจเกินกั้นหยาดน้ำตา
แม้ว่าใจจะเข็มแข็งสักเท่าไหร่
แต่ว่าใจยังอ่อนแรงหวาดผวา
แม้ว่าใจจะยังคงความศรัทธา
แต่ว่าใจยังเหว่ว้าน้ำตาริน
ขอขอบคุณทุกกำลังใจ
ทุกความห่วงใยที่มอบให้ไม่สูญสิ้น
ขอบคุณทุกข้อความน้ำเสียงที่ผ่านมาให้ได้ยิน
จนหล่อเลี้ยงชุบชีวินให้ดวงจินต์ฝื้นตื่นมา
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่มีให้
ขอบคุณทุกความจริงใจในห่วงหา
ขอบคุณทุกแรงรักพลังศรัทธา
ขอบคุณทุกแววตาความหวังดี
6 กันยายน 2554 15:12 น.
ไม้หอม
โลกไม่เคยเหงา
เจ้าอย่ากลัวความว่างเปล่าร้างไร้
ทุกที่ยังคงมีความห่วงใย
เปิดสิเปิดดวงใจรอรับความห่วงใยในดวงตา
เจ้ามองเห็นใช่ไหมเด็กน้อย
สายตาเจ้าที่เฝ้าคอยความห่วงหา
ดวงใจเจ้าที่รอรับความศรัทธา
ร่างกายเจ้าที่โหยหาความอุ่นไอ
อย่ามองด้วยตาเปล่าอย่างเจ้าเห็น
อย่าคิดว่าลำเค็ญที่หม่นไหม้
อย่าบอกว่าเจ้ากลัวความเป็นไป
อย่าแสดงความหวั่นไหวในวัยวัน
ยิ้มสู้เด็กน้อยจงยิ้มสู้
หยัดยืนฝืนดูความไหวหวั่น
สองมือเจ้ายังมีสองเท้าจงฝ่าฟัน
จิตใจจงตั้งมั่นฝันยังมี
อย่ากลัวระแวงภัย
เจ้ายังมีความห่วงใยจากตรงนี้
พ่อ แม่ พี่ น้อง เจ้ายังมี
โลกนี้ยังปราณีคืนชีวีให้เจ้ามา
อย่าคิดว่าตัวเองสิ้นไร้
หมดหนทางจะก้าวไปข้างหน้า
หยัดยืนฝืนยิ้มกินน้ำตา
ลุกขึ้นมาเถอะนะสู้ด้วยกัน
รอยทางชีวิตเจ้าอาจหมองหม่น
รอยรักอับจนเจ้าหม่นฝัน
รอยเวลาเจ้าเลวร้ายเกินฝ่าฟัน
รอยฝันของเจ้านั้นยังหยัดยืน
สู้เถิดเด็กน้อยกลอยใจของแม่พ่อ
อย่าแท้ท้อย่นย่อจนขมขื่น
ฝืนเถิดสักนิดแม้กล้ำกลืน
โลกจะยิ้มระรื่นเจ้าคืนมา
( จงหยัดยืนแม้ทนฝืนกลืนน้ำตา )