30 สิงหาคม 2553 20:03 น.
ไม้หอม
อย่าได้สัญญาอะไรกับฉันอีกต่อไปนี้
จากไปเถอะคนดีจะไม่ยื้ออะไรไว้
พอกันทีจากนี้และต่อไป
อย่าให้หลงเหลืออะไรไว้ทรงจำ
ฉันเหนื่อยล้ามามากแล้วในวันนี้
คำว่าอภัยคงไม่มีมันน่าขำ
ลบลืมมันไปเหมือนกับที่เธอทำ
คงเอาไว้แค่ความช้ำกับน้ำตา
จากไปง่ายง่ายเหมือนวันนี้
ไปกับใครที่เธอมีเธอฝันหา
เดินจากไปให้ไกลอย่ากลับมา
นับจากนี้ถึงวันหน้าไม่มีเรา
ฉันเคยคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้
แม้รักระหว่างเราไม่มีก็คงไม่เหงา
หากความจริงใจของเธอยังซื่อสัตย์ต่อเรา
มิตรภาพยังคงเก่าไม่จำเป็นต้องเป็นแฟน
แต่สิ่งที่เธอทำในวันนี้
มันสมควรหรือคนดีที่ทำกับคนหวงแหน
ไปไม่ลามาไม่กล่าวให้ใครแทน
อยู่อยู่ก็ควงแขนแทนที่กันไป
และแล้วเธอก็เงียบหายห่างเหิน
ไม่กล้ามาเผชิญกับคนที่หวั่นไหว
และยังคงไม่สำนึกผิดว่าได้ทำร้ายใคร
แต่ช่างเถอะช่างมันปะไรฉันถือว่าใช้กรรม
30 สิงหาคม 2553 04:00 น.
ไม้หอม
เพราะโลกไม่เคยเหงา
พระอาทิตย์ดวงเก่าไม่หวั่นไหว
เพราะพระจัทร์ไม่เคยหวั่นใจ
แต่ฉันเป็นใคร..ทำไมหวั่นใจเหลือเกิน
ความเหงาเจ้าเอย....
ไฉนเลยจึงกลับมาจากห่างเหิน
หรือเจ้าไม่มีใครร่วมทางเดิน
จึงรีเทิร์นย้อนมาอยู่ด้วยกัน
ความเศร้าเจ้าเอย....
หรือคุ้นเคยก็เลยอยู่กับฉัน
ไม่มีใครที่เจ้าเลือกมาผูกพันธ์
ในคืนวันเจ้าจึงกลับมารับใจ
ความรักเจ้าเอย.....
อย่าเข้ามาอีกเลยจะได้ไหม
หากมาเพื่อพักผ่อนและหย่อนใจ
โปรดเถิดจงจากไปอย่าเข้ามา
เพราะโลกไม่เคยเหงา
พระอาทิตย์ดวงเก่าไม่เหว่ว้า
พระจันทร์หรือจะล่ำลา
นอกจากน้ำตาจะหลั่งริน
21 สิงหาคม 2553 15:08 น.
ไม้หอม
ฉันชอบความเปล่าเปลี่ยวร้างไร้
ทั้งทั้งที่ใจก็อยากมีใครเป็นเจ้าของ
แต่แปลกที่ไม่ชอบให้ใครมาจับจอง
และแปลกที่ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด
มีแต่จะเดินไปข้างหน้า
บนเส้นทางที่เหว่ว้าหวั่นไหว
เปล่าหรอกฉันเองก็ต้องการมีใคร
แต่ความเข็มแข็งมันบังคับใจ
ให้เดินต่อไปอย่างหวั่นไหวเลื่อนลอย
ฉันเหนื่อยกับการตามหา
ใครสักคนที่เป็นเงาอยู่ในแววตานกน้อย
ค้นหาเท่าไหร่ไม่เห็นใครที่ใจคอย
หรือความหวังจะลดน้อยไม่อาจคอยใคร
ฉันชอบอยู่กับความโดดเดี่ยว
เพื่อเกาะเกี่ยวควงแขนในโลกใบใหญ่
ความเหงาไม่เคยทำร้ายฉันให้เจ็บใจ
ความหวั่นไหวก็ไม่เคยทำร้ายให้หลั่งน้ำตา
ฉันอยู่กับความเหงา
โลกใบนี้ยังเหมือนเก่าให้คนหา
จะมีใครบ้างไหมเดินทางผ่านมา
และพบพาความเหว่าว้าเหงาใจมาจุนเจือ
ฉันขอซื้อความเหงาเหล่านั้น
บวกกับความเหว่ว้าไหวหวั่นที่ยังเหลือ
ใครมีขายให้บ้างอย่างเหลือเฟือ
ฉันขอซื้อไว้เพื่อต่อเชื้อให้หัวใจ
9 สิงหาคม 2553 21:33 น.
ไม้หอม
เพราะอยู่ไกลแสนไกลยากไปหา
ไม่รู้ว่าแม่คิดถึงเราบ้างไหม
ลูกอยู่นี่ที่ซึ่งแสนห่างไกล
คิดถึงแม่หมดใจให้อาวรณ์
ไกลอ้อมกอดแสนอุ่นเคยหนุนตัก
ไกลความรักห่างตาล้าสะท้อน
ไกลจากแม่ห่างมาเหมือนละคร
ไกลจากรักอาวรณ์ถอนดวงใจ
เพราะอยู่ไกลเหินห่างร้างความรัก
เพราะไร้แม่ฟูมฟักรักหวั่นไหว
เพราะเส้นทางระหว่างเราแสนห่างไกล
เพราะรักแม่ยิ่งใหญ่ให้อุ่นอิง
แม่จะคิดถึงเราไหมในวันนี้
ลูกคนดีคิดถึงแม่ในทุกสิ่ง
ตักเคยหนุนอกเคยกอดให้พักพิง
อยากกลับไปซบอุ่นอิงที่อุ่นไอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
1209
