18 มกราคม 2553 20:48 น.
ไม้หอม
เหงา....กับค่ำคืนที่เหงาเหงา
เหงา.....กับถ้อยคำว่างเปล่าร้างไร้
เหงา.....กับคืนวันที่ไม่มีใคร
เหงา.....กับหัวใจที่ฉันมี
เดียวดาย....กับค่ำคืนที่เดียวดาย
เดียวดาย....กับถ้อยคำที่หล่นหายตรงนี้
เดียวดาย....กับคืนวันที่ไม่มีใครสักที
เดียวดาย....กับหัวใจที่ไม่มีใคร
เศร้า....กับค่ำคืนที่แสนเศร้า
เศร้า....กับถ้อยคำของเราที่หวั่นไหว
เศร้า....กับคืนวันที่ใครหมดใจ
เศร้า....กับหัวใจที่ร้าวราน
อ้างว้าง.....กับค่ำคืนที่อ้างว้าง
อ้างว้าง.....กับถ้อยคำที่เหินห่างผันผ่าน
อ้างว้าง.....กับคืนวันที่ทรมาน
อ้างว้าง.....กับหัวใจที่ดิบด้านชินชา
ว้าเหว่....กับค่ำคืนที่ว้าเหว่
ว้าเหว่....กับถ้อยคำที่รวนเรมาหา
ว้าเหว่....กับคืนวันที่ผ่านมา
ว้าเหว่....กับหัวใจด้านชาเจ็บตรม
ซึมเศร้าเดียวดายว้าเหว่
เหงาอ้างว้างรวนเรขื่นขม
โดดเดี่ยวเปลี่ยวดายในสายลม
เจ็บช้ำขื่นขมตรมหัวใจ
17 มกราคม 2553 23:09 น.
ไม้หอม
ขอกรองกานต์ถักถ้อยร้อยคำหวาน
เป็นมาลัยกลอนผ่านบ้านกลอนนี้
มอบแด่ครูผู้สอนศิษย์ให้ดิบดี
เป็นดนตรีไว้อาลัยก่อนจากลา
ขอให้ครูไปสู่ห้วงสวรรค์
พ้นจากทุกข์สารพันให้หรรษา
ให้หมดห่วงทั้งปวงในโลกา
ให้วิญญาณ์สู่สวรรค์ครรลาลัย
อย่าห่วงลูกห่วงเมียให้เสียขวัญ
คนที่นี่จะร่วมกันช่วยแก้ไข
อย่าห่วงพ่อห่วงแม่ที่ห่างไกล
คนที่เหลือจะดูให้ไม่แพ้กัน
แด่คุณครูผู้สั่งผู้สอนศิษย์
นำชีววิตเด็กไทยไปสู่ฝัน
ให้เรียนรู้โลกกว้างให้ฝ่าฟัน
สอนศิษย์นั้นนำจรรยาพยาบาล
ให้รู้โลกรู้ธรรมให้รู้แจ้ง
รู้แสดงเหตุผลรู้ข่าวสาร
ให้รู้ศาสตร์รู้ศิลป์บริบาล
ให้รู้งานรู้หลักรักวิชา
มอบแด่ครูอาจารย์จากลูกศิษย์
มอบแด่ครูจากมวลมิตรในสาขา
มอบแด่ครูจากลูกลูกและภรรยา
มอบแด่ครูจากคุณค่าที่คู่ควร
ขอให้ครูไปสู่ซึ่งจุดหมาย
ณ ปลายทางสุดท้ายที่ใหญ่หลวง
ขอวิญญาณครูหลุดพ้นสิ่งทั้งปวง
พบแต่ห้วงความสุขนิจนิรันดร์
หลับเถิดคุณครูที่ข้ารัก
หลับเถิดคุณครูจงหลับฝัน
หลับเถิดทวยเทพจะกล่อมจันทร์
หลับเถิดหลับฝันนิรันดร
14 มกราคม 2553 19:52 น.
ไม้หอม
ก็คนมันเหงาเป็นชีวิต
วันวันจึงมีสิทธิ์แค่หวั่นไหว
รักใครไม่ได้มันแพ้ใจ
ทำได้แค่ร้องไห้เดียวดาย
ฉันเหงา
อยู่กับความเศร้าที่เป็นสหาย
รักคืออะไรที่มากมาย
แต่สุดท้ายทำไมต้องดายเดียว
ก็คนมันเหงา
ใจก็เศร้าเปล่าเปลี่ยว
บนทางเดินเหมือนมีตัวคนเดียว
มองเหลียวหาใครไม่เคยมี
ฉันเหงาเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ
ความเหงามันเลิกหวั่นไหวในตอนนี้
มันกลายมาเป็นเพื่อนที่แสนดี
พร้อมน้ำที่ล้นปรี่เต็มสองตา
ฉันมีเพื่อนเป็นความเหงา
มีความเศร้าปกคลุมความเหว่ว้า
มีความโดดเดี่ยวเดินเกี่ยวก้อยในเวลา
มีคราบน้ำตาเป็นผ้าห่มยามล้มตัวนอน
13 มกราคม 2553 23:40 น.
ไม้หอม
ไม่รู้เธอจะรู้ไหม
ว่ามีใครบางคนกำลังเหงา
คิดถึงใครบางคนที่เป็นเงา
คนคนเก่าที่เคยรักและหวังดี
ตอนนี้เขาไปอยู่ไหน
ทำไมห่างไกลกันแบบนี้
เงียบหายซึ่งข่าวคราวที่เคยมี
หรือไม่หลงราตรีหลงแสงไฟ
อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว
ทางที่นี่มันแสนเปลี่ยวเธอรู้ไหม
การไม่มีเธออยู่ใกล้ก็ทำร้ายกันเกินไป
วันนี้เธอยังมีเยื่อใยจะจากลา
รักหรือ...โกหกหรือเปล่า
ระหว่างเราที่เธอเล่ายังห่วงหา
โกหกใช่วันคืนวันที่ผ่านมา
แท้จริงแล้วเธอลืมไปแล้วว่าเคยรักกัน
บอกลาฉันมาเถอะคนดี
วันนี้มันอาจจะมีความร้าวหวั่น
ถือซะว่าซื้อคุณค่าความผูกพัน
ที่เราเคยมีให้กันก่อนจากลา
บอกลาฉันมาเถอะคนดี
เมื่อวันนี้เธอมีคนใหม่เข้ามาหา
ระหว่าเราคงเหลือไว้แค่ศรัทธา
จากคนที่รักหนักหนาจากหัวใจ
10 มกราคม 2553 16:15 น.
ไม้หอม
ขอบคุณกาลเวลาที่แสนดี
ที่ทำให้วันนี้ฉันเลิกหวั่นไหว
ขอบคุณเวลานาทีจากหัวใจ
ที่ช่วยลบความหม่นไหม้ที่ร้าวราน
เติบโตได้แล้วหัวใจข้าเอ๋ย
อย่าเลยจ่อมจมกับวันหวาน
ปล่อยมันผ่านไปในวันวาน
คิดเสียว่าฤดูกาลผ่านมา
แด่เธอ....ผู้ที่ฉันเคยรัก
ผู้ที่ฉันมักจะห่วงหา
ผู้ที่เคยรักศรัทธา
ผู้ที่ทุกเวลายังห่วงใย
ได้โปรดก้าวออกไปจากหัวใจฉัน
ไปพร้อมกับคืนวันที่หวานไหว
ไปพร้อมกับฤดูกาลที่ผ่านมา
ไปพร้อมกับหัวใจที่ด้านชา
แด่ฉัน...
สำหรัับทุกคืนวันที่ปรารถนา
สำหรับความรู้สึกทุกกาลเวลา
สำหรับทุกหยดน้ำตาที่เคยมี
นี่มันจะเป็นของขวัญ
ที่มาพร้อมความผูกพันในวันนี้
มอบให้เจ้าหัวใจที่แสนดี
จากฉันในทุกราตรีเคียงข้างเธอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
4437
