15 กรกฎาคม 2551 18:14 น.
ไม้หอม
สิ่งที่เธอจะได้รับ
คืนกลับจากฉันคนนี้
แลกด้วยความรักที่ฉันมี
ให้เธอได้อย่างที่เธอต้องการ
น้ำตาไม่ใช่เรื่องแปลก
ได้โปรดแบ่งแยกอย่าสงสาร
สิ่งที่ฉันให้แลกกับความทรมาน
ขอเพียงเธอต้องการฉันยินดี<
เดินจากไปเถิดที่รัก
เมื่อเธอประจักษ์งว่าไม่ต้องการฉันคนนี้
ได้เลยอิสระภาพที่เธออยากมี
ฉันให้สิทธิ์เธอเต็มที่ตามแต่ใจ
แต่อยากให้เธอรู้ไว้ว่า
ฉันจะคืนความห่วงหาเอาใจใส่
คืนแม้กระทั่งความหวังกำลังใจ
คืนให้แม้แต่น้ำตาจากหัวใจที่ฉันมี
สิ่งที่ฉันมอบให้
เพียงพอไหมในวันนี้
มีอย่างอื่นอีกไหมที่เธออยากได้คนดี
บอกมาเลยตอนนี้ฉันจะให้เธอ
/font>
15 กรกฎาคม 2551 18:01 น.
ไม้หอม
เขียนชื่อเขาไว้ในความรู้สึก
ปิดผนึกด้วยดวงตาอย่าหวั่นไหว
เก็บภาพเขาเอาไว้ในความไกล
ใส่ลังความห่วงใยที่เคยมี
เก็บความรักที่ให้เขาเอาซองใส่
จ่าด้วยหมึกความไกลในวันนี้
ติดแสตมป์ความห่วงหาที่หวังดี
ส่งปณ.ป่นปี้แล้วหัวใจ
เก็บความผูกพันใส่ขวดโหล
ผูกด้วยโบว์ความเศร้าและร้าวไหว
ใส่กล่องของขวัญวันหมดใจ
มอบให้เขาคนใหม่ที่เธอมี
จบแล้วความรักของสองเรา
ไม่มีเหลือแม้เงา...เหงาอย่างนี้
ในที่สุดก็ไม่เหลือแม้ภักดี
จบสิ้นแล้วทุกข์ทวีหลั่งน้ำตา
ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร
เมื่อวันนี้เธอจากไปไม่เห็นค่า
ไม่หลงเหลืออะไรแล้วในแววตา
บทสุดท้ายจากลามาห่างไกล
ลบลืมได้ไหมในชีวิต
เธอใช้สิทธิ์ยื่นฎีกาพาหวั่นไหว
ยื่นอุทรณ์ร้องขอต่อลมหายใจ
เมื่อเธอมีคนใหม่ก้าวเข้ามา
จบแล้วไม่มีอะไรเหลือ
ลบลืมเธอเพื่อจุนเจือคนไร้ค่า
หมดสิ้นแล้วลมหายใจเมื่อบอกลา
ที่สุดแล้วน้ำตาก็หลั่งริน