19 มิถุนายน 2551 09:44 น.
ไม้หอม
อ่อนไหวเกินไปใช่หรือเปล่า
จึงไม่เป็นอย่างที่เราคิดฝัน
ใจบังคับไม่ได้ในคืนวัน
ใจหยัดยืนเกินฝันจะทำใจ
ยากลึกเกินดิ่งดำได้ถึง
ยากจึงฉุดดึงให้ตึงไหว
ยากเกินฝ่าข้ามกำแพงใจ
ยากเกินจักได้มาครอบครอง
ยากนักรักษาก็ยากยิ่ง
ยากจริงเกินกว่าเป็นเจ้าของ
ยากเกินกว่ารักจักปอง
ยากเกินเมียงมองให้มองมา
ยากนักใจนั้นทำหวั่นไหว
ยากนักหวั่นใจให้ห่วงหา
ยากนักเข้าไปในอุรา
ยากนักเกินกว่าจะทำใจ
19 มิถุนายน 2551 09:35 น.
ไม้หอม
คืนหนาวยะเยียบ
14 มิถุนายน 2551 21:43 น.
ไม้หอม
หนึ่งความรักหนึ่งความคิดถึง
หนึ่งความลึกซึ้งในใจฉัน
หนึ่งความห่วงหาในคืนวัน
หนึ่งความรักนั้นฉันให้กับเธอ
หนึ่งความคิดถึงที่มีให้
หนึ่งความห่วงใยมีให้เสมอ
หนึ่งคนที่รักรักเธอ
หนึ่งคนที่เพ้อถึงหัวใจ
หนึ่งความรักภักดี
หนึ่งความรู้สึกดีดีที่มีให้
หนึ่งความห่วงหากำลังใจ
หนึ่งความในว่ารักรักเธอ
7 มิถุนายน 2551 19:49 น.
ไม้หอม
ถ้ามันสามารถเป็นได้อย่างใจคิด
ก็คงมีสิทธิ์ที่รักจะหวานไหว
แต่ไม่อาจเป็นไปได้ดั่งใจ
จึงจำต้องหม่นไหม้หลั่งน้ำตา
ถ้าหากกาลเวลาไม่ได้ช่วย
และคำอวยพรก็ไม่มีค่า
ระยะทางไม่อาจกั้นวันเวลา
และยังรักศรัทธาเหมือนเคยมี
หากเป็นไปได้ดั่งต้นน้ำ
สวยสดงดงามคงที่
เริ่มต้นด้วยรักภักดี
หล่อเลี้ยงหลายชีวีสืบไป
ไหลวนไปตามกระแส
ผันแปรไปตามยุคสมัย
แปรเปลี่ยนตามรูปที่เปลี่ยนไป
แต่คงไว้เป็นธารสานเจตนา
ฉันเป็นได้แค่ฉัน
วันวันได้แต่ไหวหวั่นโหยหา
วันวันได้แต่หลั่งน้ำตา
วันวันได้แต่เหว่ว้าน้ำตาริน
อยากเป็นดั่งต้นน้ำ
ไหลผ่านเรื่อยไปไม่จบสิ้น
คุณค่ายังอยู่ยงในพื้นดิน
ไม่มีวันหมดสิ้นความสำคัญ
แต่เพราะฉันไม่ใช่
เป็นได้แค่ใครคนหนึ่งเท่านั้น
มีรักได้แค่ให้ผูกพัน
มีเธอไว่ให้ฝันเท่านั้นเอง
/font>
1 มิถุนายน 2551 08:39 น.
ไม้หอม
น้ำตาหลั่งมาใช่เรื่องแปลก
ผิดตรงที่ไม่อาจแยกความห่วงหา
ต่างตรงที่เราเป็นใครที่ธรรมดา
หาใช่ใครที่มากค่าที่เธอมี
แปลกตรงที่เธอไม่ใส่ใจ
ต่างตรงที่เธอมีใครมาแทนที่
ผิดตรงที่ลืมรักเธอไม่ได้สักที
แม้เวลานาทีจะเปลี่ยนไป
บอกตัวเองทุกครั้งเลิกรินหลั่ง
ทั้งที่ยังหลั่งน้ำตาให้หวั่นไหว
เขาไม่มีค่าพอให้ห่วงใย
เลิกสักทีดีไหมหลั่งน้ำตา
รินไหลรดหยดลงคงหวั่นไหว
น้ำตาหลั่งเหมือนสิ้นใจเต็มใบหน้า
นานมาแล้วรักเก่าเราร้างลา
นานมาแล้วน้ำตายังหลั่งริน
เลิกไม่ได้หยุดไหม่ได้ยังคงรัก
แม้ใจจะแตกหักรักมาสิ้น
ชีวิตล่มรักสลายมาพังภินทร์
ที่สุดแล้วในชีวิตยังรักเธอ