29 สิงหาคม 2550 12:08 น.
ไม้หอม
น้ำตาไม่ได้ไหลลงมาง่าย ๆ
ชีวิตฉันก็ไม่ได้มีไว้ให้เธอทำร้ายขนาดนั้น
หากไม่รักกันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องแบ่งปัน
ได้โปรดอย่าแชร์ความรักของฉันไปให้ใคร
เมื่อมันไม่มีค่าก็ขอคืน
หัวใจที่มันเป็นอื่นไม่อยากเก็บไว้
เมื่อรักฉันคนเดียวไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
น้ำตาที่รินไหลถือว่าไว้อาลัยแก่รักเรา
อย่ากลัวไปเลยคนดี
นับจากวันพรุ่งนี้เธอจะได้อิสระคืนอย่างเก่า
โลกของเธอจะเป็นสีชมภูไม่ใช่สีเทา
เรื่องของเราจะกลายเป็นโลกใบเก่าอย่าสนใจ
น้ำตาไม่ได้ไหลลงมาง่าย ๆ
และนี่ก็จะเป็นหยดสุดท้ายที่จะไหล
ผู้ชายอย่างเธอ...ไม่มีค่าพอกับน้ำตาฉันอีกต่อไป
และก็ขอขอบคุณด้วยใจที่อุตส่าห์บอกใบ้ว่า....เธอก็เลว
29 สิงหาคม 2550 11:27 น.
ไม้หอม
จำใจจากบ้านมาอำลาถิ่น
ดั่งบินหลาโบยบินสู่ถิ่นฝัน
จากใต้สุดขอบฟ้าอันดามัน
สู่อีสานถิ่นฝันด้วยศรัทธา
และแล้วคราบน้ำตาก็หยุดไหล
ความห่วงใยเข้าแทนที่ความเหว่ว้า
อีกสี่ปีจะไปพร้อมปริญญา
ตอบแทนคุณบิดาคุณแผ่นดิน
อีกสี่ปีไม่นานนักจะกลับบ้าน
เป็นพยาบาลคืนสู่ทุกท้องถิ่น
ลบคราบเลือดชาวประชาทั่วธานินร์
ลบน้ำตาให้สิ้นทั่วถิ่นไทย
16 สิงหาคม 2550 09:11 น.
ไม้หอม
อย่ากลัวไปเลยคนดี...อย่าร้องไห้
วันนี้ความห่วงใยจะช่วยรักษา
อย่านะคนดี...อย่าเสียน้ำตา
ให้คนที่ไม่ทีค่า...ที่จากไป
วันนี้...คนดีจะมีฉัน
จะอยู่ด้วยกันทุกเวลาที่หวั่นไหว
อย่าคิดว่าวันนี้ไม่มีใคร
ฉันยังอยู่คอยห่วงใยในเวลา
ไม่จำป็นต้องลบลืมอดีตที่เธอรัก
แม้จะทำให้อกหักหรือเหว่ว้า
ไม่จำเป็นต้องลบลืมการกระทำที่ผ่านมา
หากมันยังมีค่าในความทรงจำ
เก็บมันไว้ที่เก่า
เวลาเหงาก็เอามาเฝ้าย้ำ
ไม่จำเป็นต้องลืมทุกถ้อยคำ
แค่อย่าเจ็บจำให้มากเกินไป
ความรักสวยงามเสมอ
แม้ยามไม่พบเจอจนหวั่นไหว
แม้ยามที่ความรักสิ้นเยื่อใย
ก็ยังคงแฝงอะไรที่งดงาม
8 สิงหาคม 2550 15:51 น.
ไม้หอม
ไม่อาจเก็บน้ำตาไว้อย่างเก่า
วันนี้เหงาสุดหัวใจจนไหวหวั่น
เมื่อความรักมันผันแปรแค่ข้ามวัน
แล้วสุดท้ายหัวใจฉันก็ร้าวราน
ไม่อาจเก็บน้ำตาไว้อย่างเก่า
วันนี้เหลือแค่เงาความร้าวฉาน
ทุกวันคืนที่ผ่านแค่วันวาน
ก้อนหัวใจจึงแตกซ่านเป็นน้ำตา
ไม่อาจเก็บน้ำตาไว้อย่างเก่า
ตอนนี้เราต้องอยู่กับความเหว่ว้า
สิ่งที่เหลือไม่คงมั่นแม้สัญญา
แล้วก็ถึงเวลาน้ำตาริน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
850
