27 มีนาคม 2550 11:21 น.
ไม้หอม
เพราะเหนื่อยล้าเหลือเกินกับรักนี้
เก็บน้ำตาที่มียามเปียกหมอน
จะเรียกคืนทุกอย่างที่อาวรณ์
จบทุกตอนเคยมีที่ความผูกพัน
อย่ากลับมาอีกเลยนะฉันขอ
แค่นี้ก็คงพอกับร้าวหวั่น
อย่ามีหลงเหลือเลยภาพวานวัน
เมื่อเธอจบวันนั้นฉันเข้าใจ
อย่ากลับมารื้อฟื้นกับรักเก่า
ระหว่างเราไม่มีเหลือแม้หวั่นไหว
อย่ามาถามความหลงเหลือของเยื่อใย
มันถูกลบหายไปกับน้ำตา
เพราะฉันเหนื่อยเหลือเกินกับรักนี้
ขอคนดีอย่ามาทำให้เหว่ว้า
จบสิ้นแล้วทางรักทางน้ำตา
เธออย่ามาค่าเวลากับฉันเลย
1 มีนาคม 2550 14:45 น.
ไม้หอม
ดั่งแสงเทียนเล่มน้อยที่คล้อยแสง
ริบหรี่แรงแสงเทียนเพียงสุกใส
ไร้โอกาศสว่างพราวบนราวใจ
กลับหมกไหม้ในรักให้อาวรณ์
เทียนเล่มน้อยคล้อยแสงลงเรื่อย ๆ
เมื่อความเฉื่อยเฉยชาพาสังหรณ์
ว่ารักนี้คงถึงคราวตัดอาวรณ์
ถ้าไม่ถอนคงเผาเทียนเหมือนเผาใจ
1 มีนาคม 2550 14:36 น.
ไม้หอม
ไม่มีนิทานบทใด ๆ
ที่จะเศร้าใจไปกว่าบทนี้
นิทานแต่ละเรื่องมักจะจบลงด้วยสิ่งดี ๆ
แต่นิทานบทนี้จบลงด้วยน้ำตา
คงไม่มีนิทานบทใด
ที่จะทำให้ใจเหว่ว้า
ทุกเรื่องราวพานพบแต่หยดน้ำตา
นิทานบทนีสอนแค่บทเรียนรักและน้ำตาเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
976
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
