15 ตุลาคม 2549 14:33 น.
ไม้หอม
เพราะฟ้ากว้างทางไกลใจห่าง
เพราะรักร้างห่างเหินเลยเมินหนี
เพราะมีใครคนใหม่ไม่ใยดี
เพราะรักเธอเพียงเท่านี้แค่ลมลวง
เพราะเหนื่อยหน่ายความห่วงใยในเยื่อรัก
เพราะแตกหักความห่วงหาในลมหวง
เพราะเหลวแหลกความรักในทั้งปวง
เพราะทุกดวงใจเธอแค่เผลอไป
เพียงเพราะเธออ้างว้างเลยรักฉัน
เพียงเพราะเธอไหวหวั่นเลยหวั่นไหว
เพียงเพราะเธอเผลอเรอเลยเผลอใจ
เพียงเพราะเธอไร้ใครเลยรักกัน
แต่เพราะฉันรักเธอด้วยความรัก
แต่เพราะฉันแน่นหนักรักของฉัน
แต่เพราะฉันรักเธอด้วยผูกพัน
แต่เพราะฉันยึดมั่นและศรัทธา
จึงวันนี้มีรอยแยกในความต่าง
จึงวันนี้มีความว่างในห่วงหา
จึงวันนี้มีรักสิ้นศรัทธา
จึงวันนี้รักรอนลาน้ำตาริน
จึงวันนี้เหลือเพียงฉันยังคงรัก
จึงวันนี้ใจแตกหักแทบทั้งสิ้น
จึงวันนี้ฉันเหนื่อยล้าทั้งชีวิน
จึงวันนี้ฉันแดดิ้นเหมือนสิ้นใจ
จึงวันนี้เธอมีใครในห่วงรัก
จึงวันนี้เธอแน่นหนักรักครั้งใหม่
จึงวันนี้เธอลืมสิ้นถึงเยื่อใย
จึงวันนี้เธอหมดใจจะรักกัน
15 ตุลาคม 2549 14:09 น.
ไม้หอม
เพราะฉันเป็นใครที่ธรรมดา
เธอจึงไม่ชายตามองมาแม้ชิดใกล้
หนึ่งเดียวของเธอคือเขาคนนั้นหมดใจ
หนึ่งเดียวของฉันคือคนใกล้แต่ไกลกัน
แม้แต่สักนิดของหางตา
เธอไม่เคยปรารถนาแม้ไหวหวั่น
เราเป็นได้แค่เพียงเพื่อนย้ำแค่เพื่อนเท่านั้น
และไม่ได้เป็นเพื่อนคนสำคัญแต่อย่างใด
วันนี้ฉันจึงเหนื่อยหัวใจนัก
เหน็ดเหนื่อยกับความรักที่ไม่รู้ว่าวันไหน
จะมีสักวันหรือเปล่าที่รักได้และได้รักหมดทั้งใจ
หรือจะต้องร้างไร้จนสิ้นลมหายใจไปกับเวลา