12 ธันวาคม 2551 12:55 น.
ไม้หอม
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฟ้าหรือเปล่า
ที่สั่งให้เราได้มากรายใกล้
ตอนพบเจอก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่นานไปทำไมรู้สึกว่าผูกพัน
แค่พูดคุยไม่ได้เจอหน้า
รู้ได้ว่ามีความห่วงหาอยู่ในนั้น
ไม่รู้จะรู้สึกเหมือนกันไหมเวลาคุยกัน
แต่สำหรับฉันมันคือความรู้สึกดีดี
หากเป็นเพราะฟ้าที่ทำให้เรากรายใกล้
ขอได้ไหมให้มันมั่นคงอยู่แบบนี้
อยากให้ความผูกพันเป็นมากกว่าเพื่อนที่เรามี
แต่ถ้าไม่ได้แบบนี้ก็ไม่อยากให้เสียความรู้สึกดีดีไป
ปรารถนาให้เธอเองก็คิดเหมือนฉัน
อยากให้เรายังผูกพันแม้ไม่อาจมีรักครั้งใหม่
แม้เราไม่เคยสัญญาว่า
อนาคตข้างหน้าจะเป็นได้ไหมคนของใจ
แต่แค่วันนี้เรายังห่วงใย
และรักษาความผูกพันนี้ไว้ให้มั่นคง
14 พฤศจิกายน 2551 20:17 น.
ไม้หอม
หนาวแล้วหนาวนักรักร้าง
เหินนักเหินห่างมาร้างหนี
ไกลนักไกลห่างอ้างว้างสิ้นดี
หนาวเอยหนาวนี้ทรมาน
หนาวไหมที่นั่นหนาวไหม
ร้าวไหวไหวร้าวเมื่อก้าวผ่าน
เหนื่อยไหมไม่เหนื่อยหรือร้าวราน
หนาวไหวหนาวสะท้านไปทั้งใจ
หนาวแล้วหนาวนัหมันแสนหนาว
จะมีใครไหวร้าวอยู่บ้างไหม
ที่นี่พอมีบ้างนะอุ่นไอ
แต่ไม่รู้จะพอไหมเมื่อหนาวมา
ห่มผ้าไปก่อนแล้วกันนะ
เดี๋ยวคืนนี้จะก่อฟืนให้
ใส่ถุงเท้าด้วยนะผ้าพันคอก็ใส่ไว้
อ้ออย่าลืมใส่ถุงมือด้วยแล้วกัน
ห่วงนะห่วงเสมอ
แม้ว่าเธอจะไม่เคยห่วงฉัน
อยู่ตรงนี้เสมอที่เดิมยังผูกพัน
และจะเป็นอย่างนี้นิรันดร์ตลอดไป
10 พฤศจิกายน 2551 08:42 น.
ไม้หอม
เนิ่นนานไม่เท่าไหร่
แต่ทำไมเหมือนนานเนิ่น
แค่เพียงเราอยู่ไกลเกิน
เหมือนห่างเหินกันแสนไกล
หายไปไม่ส่งข่าว
ฉันปวดร้าวเธอรู้ไหม
ห่างเหินเกินห่างใจ
ขอได้ไหมส่งข่าวมา
โทรมาหากันบ้าง
อย่าเลิกร้างโทรมาหา
คิดถึงกันบ้างบางเวลา
อย่าปล่อยให้น้ำตาเข้ามาแทน
อย่าหายไปแบบนี้
ส่งข่าวมาบ้างคนดีที่ห่วงแหน
รู้ว่าไม่มีสิทธิ์จะเป็นแฟน
ไม่หวังถึงอ้อมแขนขอเพียงแค่ได้จับมือ
หายไปแบบนี้มันเงียบเหงา
เหมือนไม่มีเราหัวมันก็ตื้อ
คิดอะไรไม่ออกทำได้สิ่งเดียวคือ
บอกกับเธอว่าอย่าหายไปดื้อดื้อแบบนี้เลย
7 พฤศจิกายน 2551 08:44 น.
ไม้หอม
บทสวดบทใดจะช่วยได้
หากความตายกำลังกรายใกล้
ขอเพียงความรักที่จริงใจ
จากคนรอบข้างที่ยิ่งใหญ่ด้วยใจจริง
ฉันไม่ต้องการความสงสารเวทนา
ได้ให้มามีค่าแค่เพียงคว้างทิ้ง
ได้โปรดมองฉันให้ฉันด้วยความเป็นจริง
แม้เป็นสิ่งที่ยากจะให้มา
อย่าทำเพื่อฉันเพราะเวลาที่เหลืออยู่
อย่าทำเป็นห่วงทั้งที่รู้ห่วงมีไหม
อย่าเวทนาฉันหากแค่จะสิ้นใจ
ได้โปรดขอความจริงได้ไหมก่อนสิ้นลม
ไม่รู้สินะฉันไม่ต้องการ
ความสงสารเวทนาน่าขื่นข่ม
ฉันจะตายลงช้าช้าก็ไม่ตรอมตรม
ขอเพียงก่อนสิ้นลมอย่าให้ฉันต้องขื่นขม
เพราะความเวทนา
4 พฤศจิกายน 2551 21:35 น.
ไม้หอม
ถ้าคำว่ารักพูดออกไปได้ง่ายดาย
มันจะมีความหมายมากมายแค่ไหน
แค่เพียงคำพูดแต่ไม่ได้ออกมาจากใจ
จะมีใครอยากได้ยินไหมอยากรู้เหมือนกัน
ถ้าคำว่ารักพูดออกไปไม่ได้
มันคงจะมีความหมายแค่ในความฝัน
เนิ่นนานจนรักมันล้นในคืนวัน
รัวรัวสั่นสั่นอยู่ในรั้วหัวใจ
ก็เลยไม่รู้เหมือนกัน
ว่ารักคำนั้นควรพูดไปดีไหม
อยากให้เธอรู้ส่วนลึกที่อยู่ข้างใน
สั่นรัวจนหัวใจไหวในเวลา
เก็บไว้ก็กลัวเธอไม่รู้
ไม่อาจยืนอยู่บนความเหว่ว้า
บอกออกไปก็กลัวไม่ได้รักกลับมา
บอกฉันที่เถอะนะว่า
ฉันควรทำอย่างไร