30 มกราคม 2552 08:36 น.
ไม้หอม
ฉันเข้ามาในนามของความเหงา
มาเพื่อเฝ้าร้องหาความหวั่นไหว
มาเพื่อกอดความเศร้ารุมเร้าใจ
มาเพื่อค้นความหม่นไหม้ในสายตา
ฉันเข้ามาในนามของความรัก
มาเพื่อจักทายทักความเหว่ว้า
มาเพื่อค้นหาใครที่ผ่านมา
มาเพื่อคว้าน้ำตาที่หลั่งริน
ฉันเข้ามาในนามของความเศร้า
มาเพื่อแบ่งความเหงาให้หายสิ้น
มาเพื่อระบายน้ำตาที่พร่าริน
มาเพื่อว่าจะได้ยินคำปลอบใจ
ฉันเข้ามาในนามของไม้หอม
มาเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนร้าวไหว
มาเพื่อจากลาความรักปราถนาบนทางไกล
มาเพื่อบอกว่าหมดแล้วเยื่อใยผูกพัน
ฉันเข้ามาในนามใครคนหนึ่ง
มาเพื่อเล่าถึงความไหวหวั่น
มาเพื่อบอกว่ารักข้านั้นจาบัลย์
มาเพื่อแบ่งปันความทุกข์ใจ
จะมีใครสักคนไหมฉันอยากรู้
มาเพื่อคอยดูแลความหวั่นไหว
มาเพื่อคอยดูแลอย่างจริงใจ
มาเพื่อคอยห่วงใยอย่างแท้จริง
27 มกราคม 2552 10:20 น.
ไม้หอม
เหงาอย่างที่ไม่เคยเหงา
ว่างเปล่าเดียวดายและหวั่นไหว
อ้างว้างหม่นหมองและเหงาใจ
หม่นไหม้อ่อนไหวและร้าวราน
ฉันเหนื่อยล้ากับคำลามามากนัก
และเหนื่อยนักกับรักที่คือทางผ่าน
ฉันไม่อยากได้อีกแล้วทรมาน
ได้โปรดอย่ามาสงสารหากไร้ใจ
เหงาคนเดียวก็ยอมรับ
เก็บตัวถมทับความร้าวไหว
โดดเดี่ยวเดียวดายจะรับไว้
อยู่เพื่อลมหายใจของตัวเอง
17 ธันวาคม 2551 15:38 น.
ไม้หอม
ฉันไม่ได้อยากอยู่ลำพัง
ฉันไม่ได้อยากอยู่กับความหวังในวันนี้
ฉันไม่ได้อยากอ้อนวอนขอความรักที่เคยมี
ฉันไม่ได้อยากอยู่ตรงนี้เพียงลำพัง
ฉันแค่กำลังสับสน
ฉันแค่กำลังหมองหม่นกับความหวัง
ฉันแค่กำลังค้นหาสิ่งที่จะเพิ่มพลัง
ฉันแค่กำลังต่อสู้กับตัวเอง
ฉันรู้ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ฉันรู้จะไม่มีน้ำตาจากความอวดเก่ง
ฉันรู้ฉันมีค่าพอในตัวเอง
ฉันรู้ฉันจะไม่กลัวเกรงสิ่งใด
ฉันรู้ฉันรู้ทุกอย่างในชีวิต
ฉันรู้ฉันรู้อะไรถูกผิดจะแก้ไข
ฉันรู้ฉันรู้ชีวิตมีค่ากว่าสิ่งใด
ฉนรู้ฉันรู้เหนือสิ่งใดก็คือความงดงาม
ต้องขอบคุณเธอที่เข้ามาทายทัก
ต้องขอบคุณเธอที่หยิบยื่นรักที่ไหวหวาม
ต้องขอบคุณเธอที่โลกของฉันนั้งดงาม
ต้องขอบคุณเธอที่ทุกยามมีค่าขึ้นมา
ไม่จำเป็นอะไรอีกแล้วนับจากนี้
ไม่จำเป็นหรอกคนดีไม่ต้องกลับมาหา
ไม่จำเป็นต้องคืนของทุกอย่างกลับคืนมา
ไม่จำเป็นต้องเสียน้ำตาที่ทิ้งฉันไป
ไม่ต้องเอาหัวใจฉันมาคืน
ไม่ต้องเอาหากฝืนคงไม่ไหว
ไม่ต้องเอาความห่วงหามาห่วงใย
ไม่ต้องเอาความสงสารจากใจไม่ต้องการ
ไม่ต้อง
17 ธันวาคม 2551 15:28 น.
ไม้หอม
อย่าทิ้งฉันไว้ลำพัง
ฉันไม่อยากอยู่กับเสี้ยวความหวังเปลี่ยวเหงา
เหมือนโลกใบนี้มันเลวร้ายสีหม่นเทา
ฉันไม่อยากเป็นแค่คนเก่าที่เคยรักกัน
โกหกกันก่อนได้ไหม
ได้โปรดอย่าทำให้ใจฉันไหวหวั่น
ก่อนหน้านี้ที่เคยพูดว่ารักกัน
ความผูกพันครั้งนั้นอยู่ไหนคนดี
อย่าทำร้ายฉันแบบนี้ได้ไหม
อย่าทำเป็นไร้เยื่อใยในวันนี้
อย่าทำกับฉันเหมือนไม่เคยมีค่าสักนาที
อย่าทำแบบนี้อย่าทำลายหัวใจกัน
มาหลอกให้ฉันรักแล้วผลักไส
มาหลอกให้มีใจแล้วไหวหวั่น
มาหลอกให้หึงหวงแล้วลวงกัน
มาหลอกให้ผูกพันแล้วบั่นทอน
นี่นะหรือคือรักที่ปักจิต
หรือนี่คือชีวิตที่หลอกหลอน
นี่หรือคือรักทุกบทตอน
หรือนี่คือสิ่งต้องย้อนมองตัวเอง
............................................
ฉันไม่ได้อยากอยู่ลำพัง
ฉันไม่ได้อยากอยู่กับความหวังในวันนี้
ฉันไม่ได้อยากอ้อนวอนขอความรักที่เคยมี
ฉันไม่ได้อยากอยู่ตรงนี้เพียงลำพัง
ฉันแค่กำลังสับสน
ฉันแค่กำลังหมองหม่นกับความหวัง
ฉันแค่กำลังค้นหาสิ่งที่จะเพิ่มพลัง
ฉันแค่กำลังต่อสู้กับตัวเอง
ฉันรู้ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ฉันรู้จะไม่มีน้ำตาจากความอวดเก่ง
ฉันรู้ฉันมีค่าพอในตัวเอง
ฉันรู้ฉันจะไม่กลัวเกรงสิ่งใด
15 ธันวาคม 2551 15:54 น.
ไม้หอม
มีใครเคยเป็นอย่างนี้บ้าง
เวลาที่อ้างว้างหวั่นไหว
มองไปทางไหนก็ไม่เห็นมีใคร
จนวันหนึ่งหมดเยื่อใยไม่อยากผูกพัน
อยู่อยู่ก็มีใครเดินเข้ามา
ขอให้เริ่มต้นค้นหาเขาคนนั้น
มาขอคบเพียงเพราะคิดจะรักกัน
ขอให้เราเชื่อมั่นกับความผูกพันที่เขามี
วันนี้เข้ามาเพื่ออะไร
บอกฉันทีได้ไหมกับการกระทำในครั้งนี้
เข้ามาเพื่อขอความผูกพัน
กับหวังว่าเรานั้นคงจะเข้าที
แต่ขอโทษนะคนดีฉันคนนี้ไม่อยากมีใคร
มันสายไปแล้วกับความรู้สึก
มันเจ็บร้าวลึกไม่สามารถกู้กลับมาได้
ฉันไม่มีหัวใจไว้เหลือเพื่อจะรักใคร
วันนี้และวันต่อไปฉันมีหัวใจไว้รักตัวเอง
ได้โปรดอย่าเข้ามาทำร้ายฉัน
ฉันไม่อยากได้ความผูกพัน
ที่มากับคืนวันที่รีบเร่ง
เปล่าหรอกฉันก็ไม่ได้หลอกตัวเอง
วันนี้ฉันเก่งพอที่จะอยู่คนเดียว
ฉันผ่านช่วงเลวร้ายในชีวิต
สู้มาตามเข็มทิศแม้เปล่าเปลี่ยว
ฉันผ่านมันมาได้ในม่านน้ำตาดายเดียว
วันนี้ฉันไม่เคยห่อเหี่ยว
แม้แลเหลียวไม่เห็นใคร
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
1012
