29 สิงหาคม 2550 11:27 น.
ไม้หอม
จำใจจากบ้านมาอำลาถิ่น
ดั่งบินหลาโบยบินสู่ถิ่นฝัน
จากใต้สุดขอบฟ้าอันดามัน
สู่อีสานถิ่นฝันด้วยศรัทธา
และแล้วคราบน้ำตาก็หยุดไหล
ความห่วงใยเข้าแทนที่ความเหว่ว้า
อีกสี่ปีจะไปพร้อมปริญญา
ตอบแทนคุณบิดาคุณแผ่นดิน
อีกสี่ปีไม่นานนักจะกลับบ้าน
เป็นพยาบาลคืนสู่ทุกท้องถิ่น
ลบคราบเลือดชาวประชาทั่วธานินร์
ลบน้ำตาให้สิ้นทั่วถิ่นไทย
16 สิงหาคม 2550 09:11 น.
ไม้หอม
อย่ากลัวไปเลยคนดี...อย่าร้องไห้
วันนี้ความห่วงใยจะช่วยรักษา
อย่านะคนดี...อย่าเสียน้ำตา
ให้คนที่ไม่ทีค่า...ที่จากไป
วันนี้...คนดีจะมีฉัน
จะอยู่ด้วยกันทุกเวลาที่หวั่นไหว
อย่าคิดว่าวันนี้ไม่มีใคร
ฉันยังอยู่คอยห่วงใยในเวลา
ไม่จำป็นต้องลบลืมอดีตที่เธอรัก
แม้จะทำให้อกหักหรือเหว่ว้า
ไม่จำเป็นต้องลบลืมการกระทำที่ผ่านมา
หากมันยังมีค่าในความทรงจำ
เก็บมันไว้ที่เก่า
เวลาเหงาก็เอามาเฝ้าย้ำ
ไม่จำเป็นต้องลืมทุกถ้อยคำ
แค่อย่าเจ็บจำให้มากเกินไป
ความรักสวยงามเสมอ
แม้ยามไม่พบเจอจนหวั่นไหว
แม้ยามที่ความรักสิ้นเยื่อใย
ก็ยังคงแฝงอะไรที่งดงาม
8 สิงหาคม 2550 15:51 น.
ไม้หอม
ไม่อาจเก็บน้ำตาไว้อย่างเก่า
วันนี้เหงาสุดหัวใจจนไหวหวั่น
เมื่อความรักมันผันแปรแค่ข้ามวัน
แล้วสุดท้ายหัวใจฉันก็ร้าวราน
ไม่อาจเก็บน้ำตาไว้อย่างเก่า
วันนี้เหลือแค่เงาความร้าวฉาน
ทุกวันคืนที่ผ่านแค่วันวาน
ก้อนหัวใจจึงแตกซ่านเป็นน้ำตา
ไม่อาจเก็บน้ำตาไว้อย่างเก่า
ตอนนี้เราต้องอยู่กับความเหว่ว้า
สิ่งที่เหลือไม่คงมั่นแม้สัญญา
แล้วก็ถึงเวลาน้ำตาริน
24 กรกฎาคม 2550 11:38 น.
ไม้หอม
พริ้วลมพัดแว่วมาว่าคิดถึง
ตามจังหวะดีดซึงความห่วงหา
ท่วงทำนองแห่งรักกระซิบมา
ตามจังหวะเริงร่าฟ้าเป็นใจ
.....................................
มากับสายลมบ่ายอายแดดอบ
นั่งครุ่นหวนทวนทบเรื่องหวั่นไหว
กลิ่นลั่นทมยังส่งกลิ่นเหมือนสิ้นใจ
ทำเอาคนหม่นไหม่ใจร้าวราน
.......................................
24 กรกฎาคม 2550 11:32 น.
ไม้หอม
ร้อยรวงรักเรียบเรียงรักเรียงร้อย
ถักทอถ้อยร้อยคำลำนำศิลป์
เรียบเรียงรักร้อยดวงใจในดวงจินต์
ถักเป็นถ้อยร้อยศิลป์จินตกวี
ว่ารักเอยรักเจ้าสุดดวงจิต
ชั่วชีวิตขอรักเจ้าไม่หน่ายหนี
สละสิ้นทุกอย่างใจยอมพลี
ทั่วปฐพีจะรักเจ้าจนสิ้นใจ
จึงมาร้อยรวงรักเรียบเรียงร้อย
ถักเป็นถ้อยร้อยเป็นคำพรำหวั่นไหว
คิดถึงเจ้ามากมายไม่อายใคร
หมดจนสิ้นลมหายใจขอรักเธอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
888
